Ενώ η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ (UNHCR) εξέφρασε πρόσφατα τη «βαθιά ανησυχία» της για τη σκλήρυνση της αμερικανικής μεταναστευτικής πολιτικής, δεν έχει φανεί το σκληρό πρόσωπο των ανθρώπων επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ στους μετανάστες.

Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα στελέχη της αρμόδιας υπηρεσίας, του Τμήματος Αλλοδαπών στις ΗΠΑ (ICE), όχι μόνο φαίνεται να διδάσκονται να καταφεύγουν αμέσως σε θανάσιμη βία, αλλά εκπαιδεύονται πώς να αντιμετωπίζουν τις συνάπειες του νόμου, δικαιολογώντας στα δικαστήρια την χρήση της υπέρμετρης βίας.

Το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας απαιτεί από τις υπηρεσίες-μέλη του, συμπεριλαμβανομένου της ICE, να ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο τραυματισμού και κινδύνου για το κοινό, και η τροποποιημένη πολιτική χρήσης βίας του 2023 απαιτεί από τους αξιωματικούς να μπορούν να αποκλιμακώνουν.

Ωστόσο, παραμένει μυστήριο πως προετοιμάζει η ICE τα στελέχη της για να αντιμετωπίσουν περιπτώσεις μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα.

Σύμφωνα με έρευνα των Business Insider και Type Investigations που συνέλλεξε αρκετό εκπαιδευτικό υλικό της ICE, κανένα από τα εκπαιδευτικά έγγραφα δεν αναφέρεται στον τρόπο αποκλιμάκωσης τεταμένων ή επικίνδυνων καταστάσεων και αποφυγής της χρήσης βίας.

Αν και το υλικό μπορεί να έχει ενημερωθεί από το 2006 έως το 2011 και η ICE να αναθεώρησε το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα το 2015 και το 2022 – ωστόσο είναι ενδεικτικό τι ειδους εκπαίδευση διαμόρφωσε μια γενιά ενστόλων της ICE.

«Κύριε, δεν ρίχνουμε προειδοποιητικούς πυροβολισμούς»

Ο καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις του Σικάγο, Ιβόνη Παντίλα Ροντρίγκεζ, ο οποία μελετά τη μετανάστευση παιδιών και την εμπορία εργασίας, είπε ότι το κοινό πρέπει να γνωρίζει τον τρόπο εκπαίδευσης των πρακτόρων μετανάστευσης. «Λειτουργούν με πολλή ατιμωρησία και πολλή διακριτικότητα», είπε, «και αυτό καταλήγει στο θάνατο των μεταναστών».

Οι περισσότεροι αξιωματικοί του ICE εκπαιδεύονται σε τοποθεσίες στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας ή στο Glynco της Τζόρτζια, που διευθύνονται από τα Ομοσπονδιακά Εκπαιδευτικά Κέντρα Επιβολής του Νόμου (FLETC), ένα τμήμα του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας.

Εκεί, το FLETC προσφέρει στους επίδοξους πράκτορες βασική εκπαίδευση επιβολής του νόμου, η οποία περιλαμβάνει εκπαίδευση στη χρήση βίας, από το πώς να ανταποκρίνονται σε απειλές έως τη σύνταξη αναφορών συμβάντων, εκπαίδευση πυροβόλων όπλων όπως σωστή χρήση όπλου και τουφεκιού, θέσεις βολής και κάλυψη με πραγματικά πυρά και νομική εκπαίδευση, που καλύπτει τους κανόνες αποδεικτικών στοιχείων, την ευθύνη του αξιωματικού και τη μαρτυρία στο δικαστήριο.

Σύμφωνα με το αμερικανικό δημοσίευμα, ανάμεσα στα πιο σημαντικά μαθήματα που λαμβάνουν οι πράκτορες του ICE είναι πότε και πώς να χρησιμοποιούν θανατηφόρα βία. Δεν υπάρχουν στρατηγικές διδασκαλίας μαθημάτων για αποκλιμάκωση, αλλά αντίθετα, ορισμένα μαθήματα φάνηκαν να ενθαρρύνουν τους πράκτορες να χρησιμοποιήσουν βία γρήγορα και αποφασιστικά.

Οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να φέρουν όπλα, συνεχίζει το μάθημα, αλλά αν ένας αξιωματικός διατάξει κάποιον να αφήσει το όπλο του και αυτή η εντολή δεν τηρηθεί, οι αξιωματικοί «δεν είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν κάποιον να τους σημαδέψει»».

Σε μια άσκηση πολλαπλών 100 ερωτήσεων, ερωτόνται οι εκπαιδευμόμενοι ποια βήματα πρέπει να κάνει ένας αξιωματικός πριν ξεκινήσει να χρησιμοποιεί θανατηφόρα βία. Η απάντηση είναι «Καμία, θανατηφόρα δύναμη μπορεί να ξεκινήσει αμέσως».

Η ICE, αμφισβήτησε αυτά τα ευρήματα, ενώ το FLETC δεν απάντησε σε λεπτομερώς για τον τρόπο εκπαίδευσης των στελεχών.

Πάντως, ο Τζιμ Τρέινουμ, ο οποίος εργάστηκε με το Μητροπολιτικό Τμήμα της Αστυνομίας στην Ουάσιγκτον, για 27 χρόνια λέει ότι η έμφαση δεν είναι ασυνήθιστη στην επιβολή του νόμου. «Πολλές από τις εκπαιδεύσεις σου δίνουν δικαιολογίες και δικαιολογίες για τη χρήση βίας», είπε.

Κατά τη διάρκεια μιας διακοπής κυκλοφορίας, η τοπική αστυνομία κάλεσε τους πράκτορες του Τμήματος Αλλοδαπών για να βοηθήσουν στη μετάφραση. Αλλά ένας από τους πράκτορες, ο Φίλιπ Κάσεϋ, κατέληξε να πυροβολεί έναν άνδρα, τον Γκαμπίνο Ράμος Χερνάντεζ.

Ο Ράμος, ένας παράτυπος, πήγε να το σκάσει μόλις είδε του πράκτορες, αλλά μετά επέστρεψε να παραδοθεί, κρατώντας το ένα χέρι ψηλά ενώ σήκωσε το παντελόνι του με το άλλο.

Ο Κάσεϊ είπε στο δικαστήριο ότι άνοιξε πυρ επειδή υποπτευόταν ότι ο Ράμος έβαζε το χέρι του στο παντελόνι του για να πάρει ένα όπλο.

Όταν ρώτησε στη συνέχεια ο δικηγόρος το Ράμος στο δικαστήριο τον δράστη συνοριοφύλακα γιατί δεν έριξε προειδοποιητική βολή η απάντησή του ήταν αποστωμοτική: «Κύριε, δεν ρίχνουμε προειδοποιητικούς πυροβολισμούς», απάντησε ο Causey. «Πυροβολούσες για να σκοτώσεις», είπε η δικηγόρος. «Αυτό μας έχουν μάθει να κάνουμε», απάντησε ο συνοριοφύλακας.

Αποφυγή λογοδοσίας

Σύμφωνα με το αμερικανικό ρεπορτάζ, τα έγγραφα εκπαίδευσης φάνηκε να επικεντρώνουν περισσότερη προσοχή στην αποφυγή λογοδοσίας για περιστατικά χρήσης βίας παρά στο πώς να αποφευχθεί η εκτόξευση ενός όπλου αρχικά.

Αναφέρουν λεπτομερώς τους παράγοντες που εξετάζουν τα δικαστήρια όταν αποφασίζουν εάν η χρήση βίας από έναν αξιωματικό επιβολής του νόμου είναι δικαιολογημένη και εξηγούν πώς οι πράκτορες πρέπει να περιγράφουν αυτό που κάνουν στο πεδίο για να επιβιώσουν από τον νομικό έλεγχο.

«Η καλή άρθρωση βοηθά το δικαστήριο να λάβει μια αντικειμενική απόφαση», αναφέρει ένα μάθημα που είναι διαθέσιμο στο κοινό. “Με γεγονότα, το δικαστήριο μπορεί να οπτικοποιήσει τι συνέβη. Τα γεγονότα “ζωγραφίζουν την εικόνα””.

Ένα δείγμα κουίζ με επικεφαλής έναν εκπαιδευτή στο νομικό τμήμα του FLETC, που ονομάζεται «Δοκιμή χρήσης βίας: Ξέρετε πώς θα κριθείτε;» επικεντρώνεται στο πώς ένα δικαστήριο μπορεί να δει τις παρατηρήσεις ενός πράκτορα.

Τα στελέχη επιβολής του νόμου εκπαιδεύονται πως ξεφεύγουν από τις μηνύσεις και τις αγωγές των θυμάτων τους. Διδάσκονται τι λόγια να πουν για να παρακάμψουν το γράμμα του νόμου ή να παρακάμψουν το πνεύμα του νόμου», είπε ο Τρέινουμ. «Προετοιμάζω το πεδίο για να πω σε ένα δικαστήριο ότι έκανα αυτό που έπρεπε».

Σε ένα podcast του Δεκεμβρίου 2018 με τίτλο «Καριέρα στο Τμήμα Αλλοδαπών», που δημιουργήθηκε από την υπηρεσία για άτομα που ενδιαφέρονται να μπουν στο Αλλοδαπών, ένας αξιωματικός αναφέρει: «το 99% της δουλειάς μας είναι να μπορούμε να διατυπώνουμε τους λόγους για τους οποίους κάνουμε αυτό που κάνουμε», λέει. «Αν εκπαιδεύσω κάποιον, λέω: “Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπλέξετε [νομικά] για αυτό που κάνετε εν ώρα καθήκοντος. Θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα λόγω της αδυναμίας σας να διατυπώσετε γιατί κάνατε αυτό που κάνατε».