Επιμηθείς

Ηταν αναμενόμενος ο ορυμαγδός της επόμενης μέρας. Προβλεπόμενες οι αντιδράσεις στα σόσιαλ μίντια. Και των πολιτικών που προτιμούν να ακολουθούν τις τάσεις του Διαδικτύου. Η πιο αστεία από τις αντιδράσεις αυτές ήταν του δημάρχου Αθηναίων, Χάρη Δούκα, που επέκρινε «την ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα του “επιτελικού” κράτους». Κι ήταν έκπληξη η ειρωνεία του εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, Νίκου Ρωμανού, ο οποίος κάλεσε τον δήμαρχο να «μαζέψει κανένα σκουπίδι» και να «ρίξει 5 βαθμούς τη θερμοκρασία της Αθήνας», πριν διατυπώσει προτάσεις για την πολιτική προστασία. Πάντα η ειρωνεία στην πολιτική είναι έκπληξη. Αν χρησιμοποιούνταν πιο συχνά ίσως είχαμε λιγότερη μπαλαφάρα – και περισσότερη ουσία.

Κατά τα άλλα, το μενού είχε απ’ όλα.

Κλάμα και αυτομαστίγωμα στο όνομα μιας ευαισθησίας «που δεν την κατανοούν οι κρατούντες». Γκρίνια και κραυγές. Μάλιστα μέρος της έντεχνης διαμαρτυρίας εκπορεύθηκε από όσους είχαν στηρίξει το πιο αποτυχημένο από τα fake news της μετα-ΣΥΡΙΖΑ περιόδου, τον δήθεν θάνατο της ανύπαρκτης μικρής Μαρίας στον Εβρο. Σαν φόρος τιμής στην επέτειο αυτού του φιάσκου.

Υπήρξαν, βεβαίως, και όσοι θεώρησαν ότι η κυβέρνηση μας κορόιδευε, ότι δεν πέταξαν όσα αεροπλάνα και ελικόπτερα έλεγαν οι ανακοινώσεις. Πολλοί αφελείς έχασαν το μέτρημα ενώ περίμεναν να πετούν ταυτόχρονα καμιά εικοσιπενταριά πυροσβεστικά αεροπλάνα πάνω από τις φωτιές. Ολοι μαζί, μπούγιο, παραβλέποντας την ανάγκη καυσίμων ή φόρτωσης αποθεμάτων νερού. Τις καταγγελίες των πυροσβεστών του Διαδικτύου πίστεψε μάλιστα ο Στέφανος Κασσελάκης και έστειλε τον Σίμο τον Κεδίκογλου να ζητήσει τις αποδείξεις. Το κόμμα, ο προηγούμενος αρχηγός του οποίου στην τραγωδία του Ματιού ζητούσε να απογειωθούν πυροσβεστικά αεροπλάνα την επαύριον του ολέθρου, έθεσε θέμα αξιοπιστίας των υπηρεσιών που είχαν την ευθύνη στην προχθεσινή πυρκαγιά. Σαν να ζητάει σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

Το πιο άπαιχτο είναι το μοτίβο της γκρίνιας για τη λειτουργία του 112. Του αριθμού που ειδοποιεί τους πολίτες να απομακρυνθούν από τη φωτιά για να σωθούν. Η γκρίνια συνοδεύτηκε με διαμαρτυρίες για την Πολιτική Προστασία που προσπαθούσε να απομακρύνει πολίτες από τις περιοχές της πυρκαγιάς. Μια διαμαρτυρία που υπονόμευσε την προσπάθεια να μην υπάρξουν νεκροί.Είναι ό,τι πιο παράλογο: να επικρίνεται το κράτος για πολιτική μη νεκρών!

Κυκλοφόρησαν, φυσικά, και οι γνωστές θεωρίες συνωμοσίας, κύρια επωδός των οποίων είναι ότι η φωτιά καίει δέντρα για να μπουν ανεμογεννήτριες. Εγινε λόγος και για εμπρηστές, εχθρούς της χώρας. Που όταν δεν υπάρχουν επινοούνται για να κρυφτούν ατομικές ή συλλογικές ευθύνες – όσων δεν καθάρισαν το κτήμα τους, των δήμων που δεν έκαναν τη δουλειά τους, του κράτους που δεν εφαρμόζει τους νόμους του.  Τα είπαμε και χθες. Οι συνθήκες του φετινού καλοκαιριού ήταν αναμενόμενες. Ισχυροί άνεμοι φυσάνε σχεδόν κάθε χρόνο στις αρχές Αυγούστου. Μόνο η πρόβλεψη μπορούσε να αποτρέψει την προχθεσινή καταστροφή. Πού ήταν όταν έπρεπε όλοι αυτοί οι Επιμηθείς;