Γαλησσάς

Η Φραγκοσυριανή, το άσμα των ασμάτων, της ρεμπέτικης παράδοσης, ξεκινά με την παραδοχή μιας παθιασμένης καρδιάς, η οποία μέσα στη φούντωσή της καταφεύγει στις ομορφιές του νησιού για να ξαποστάσει:

Θα σε πάρω να γυρίσω

Φοίνικα, Παρακοπή

Γαλησσά και Nτελαγκράτσια

και ας μου ‘ρθει συγκοπή

Γαλησσά και Nτελαγκράτσια

και ας μου ‘ρθει συγκοπή

Ο Μάρκος Βαμβακάρης το 1935 έγραψε ένα τραγούδι – σύμφωνα με τα δικά του λόγια – όταν είδε μία όμορφη άγνωστη που τον ενέπνευσε. Πέρα από τις προθέσεις του η Φραγκοσυριανή του έγινε ο άτυπος ύμνος του κυκλαδίτικου νησιού που το δίπολο της πολιτισμικής του ταυτότητας έκλινε ανάμεσα στη δημιουργία του ρεμπέτικου και στην ευρωστία της βιομηχανικής παραγωγής. Ρεμπέτες και αστοί για χρόνια περνούσαν από τις μικρές παραλίες που αναφέρει ο Βαμβακάρης στο τραγούδι του. Πριν από την εμφάνιση των travel influencers, το ρεμπέτικο τραγούδι υποδείκνυε σαν παράξενος τουριστικός οδηγός τα σημεία της Σύρου που αξίζει να πάθεις συγκοπή. Ομως σήμερα άλλη είναι η αιτία που ο Γαλησσάς προκαλεί ακαριαίο επεισόδιο. Οχι λόγω της αυθεντικότητας που είχε διατηρήσει η μικρή αμμουδερή παραλία του με τα αρμυρίκια να φτάνουν μέχρι το κρυστάλλινο νερό. Αλλά επειδή αυτά κόπηκαν, για να απελευθερωθεί χώρος και να τοποθετηθούν και άλλες ξαπλώστρες.

Νόμιμο; Οπως φαίνεται από την εφαρμογή myCoast όχι και τόσο. Τα πλαίσια που οριοθετούν τις συμβάσεις μάλλον έχουν «ξεχειλώσει». Αλλά το σημαντικό είναι ότι οι όροι της σύμβασης με τον Δήμο Ερμούπολης που παραχώρησε την άδεια στον ιδιώτη παραβιάζονται. Γιατί η σύμβαση αναφέρει ρητά ότι «απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση που αλλοιώνει τη φυσική μορφολογία και τα βιοτικά στοιχεία των χώρων αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης, καθώς και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα αυτών». Ομως τα αρμυρίκια θυσιάστηκαν και οι για χρόνια επισκέπτες που αγαπούσαν το συγκεκριμένο μέρος γι’ αυτά τα δέντρα της αρμυρής σκιάς επέστρεψαν αυτόν τον Αύγουστο για να αντικρύσουν τη νέα άποψη ζωής και για τη Σύρο. Με κομμένα (αν όχι καμένα) δέντρα.