O Tζο Μπάιντεν δεν μιλάει στη Νάνσι Πελόζι από τότε που αποχώρησε από την κούρσα, στις 21 Ιουλίου, κι εκείνη «προσεύχεται, ελπίζει και κλαίει» να μη χαλάσει η 40χρονη σχέση τους, όπως είπε στον διευθυντή του New Yorker Ντέιβιντ Ρέμνικ. Αλλά αυτό το μελόδραμα αφορά την προσωπική τους σχέση. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο συμφέρον, είχαν δίκιο και οι δύο. Τόσο η πρώην πρόεδρος της Βουλής με τη διακριτική της πίεση όσο και ο απερχόμενος πρόεδρος με την απόφασή του να ανοίξει τον δρόμο στην Κάμαλα Χάρις. Γιατί η τελευταία ξεκίνησε καλά, επέλεξε τον σωστό υποψήφιο για την αντιπροεδρία και καλπάζει στις δημοσκοπήσεις.

Η φιλελεύθερη πλευρά του πλανήτη βγάζει έναν στεναγμό ανακούφισης: ο εφιάλτης που λέγεται επανεκλογή του Τραμπ μπορεί τελικά και να αποτραπεί. Αρκεί να μην παρασυρθούν οι Δημοκρατικοί από τον πρώτο ενθουσιασμό, στον οποίο συμβάλλουν και τα μέσα ενημέρωσης, και πιστέψουν ότι όλα τελείωσαν. Γιατί ο μήνας του μέλιτος θα κορυφωθεί στο συνέδριο της άλλης εβδομάδας. Και η μάχη μέχρι τον Νοέμβριο θα είναι σκληρή, δύσκολη και βρώμικη.

Τι μπορεί να εμποδίσει τη νίκη της Κάμαλα; Πρώτα απ’ όλα, ενδέχεται οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν μια ψευδή εικόνα. Συνέβη και το 2016, όταν οι περισσότερες έρευνες έδιναν μέχρι την παραμονή των εκλογών μια διαφορά εννιά μονάδων υπέρ της Χίλαρι Κλίντον. Γιατί; Επειδή πολλοί από εκείνους που ετοιμάζονταν να ψηφίσουν τον Τραμπ ντρέπονταν να το πουν. Οπως επισημαίνει πάντως ο Φεντερίκο Ραμπίνι στην Corriere della sera, αυτό το φαινόμενο είναι λιγότερο εκτεταμένο σήμερα, και απόδειξη είναι ότι μέχρι να αποσυρθεί ο Μπάιντεν όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι θα έχανε.

Υπάρχουν όμως πάντα δύο παράγοντες που μπορεί να προσγειώσουν απότομα τους Δημοκρατικούς. Ο ένας είναι η οικονομία: μολονότι τα χθεσινά στοιχεία δείχνουν ότι ο πληθωρισμός είναι ο μικρότερος από τον Μάρτιο του 2021, η ανάπτυξη επιβραδύνεται, η ανεργία ανεβαίνει και τα νοικοκυριά είναι πνιγμένα στα χρέη. Το καλό για την Κάμαλα είναι ότι δείχνει να έχει εκμηδενίσει το πλεονέκτημα του αντιπάλου της σε ό,τι αφορά την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων σε αυτόν τον τομέα.

Ο άλλος παράγων είναι ο πόλεμος. Ο κίνδυνος να επιτεθεί το Ιράν στο Ισραήλ και να ξεκινήσει μια σύρραξη που αρχικά θα είναι περιφερειακή και στη συνέχεια παγκόσμια δεν έχει εξαλειφθεί. Και μια βάρβαρη βεντέτα του Πούτιν σε αντίποινα για τον εξευτελισμό που υπέστη στο Κουρσκ μπορεί να βάλει δύσκολα στο ΝΑΤΟ. Σε τέτοιες συνθήκες, οι ψηφοφόροι συσπειρώνονται συνήθως γύρω από την ηγεσία τους. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι πολλοί και οι Αμερικανοί που πιστεύουν ότι αν επανεκλεγεί ο Τραμπ, θα καταργήσει και τους πολέμους.

Και ο παράγων «woke»; Αυτός συγκινεί μόνο κάποιους συμπολίτες μας. Ο Τραμπ αποκαλεί πλέον ευθέως την αντίπαλό του «κομμουνίστρια».

Τελευταία Νέα