Γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στο Sceaux, Haugt-de-Seine, στη Γαλλία, ο Αλέν Ντελόν δεν θα αργούσε να διακριθεί στο γαλλικό σινεμά στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Ο Γάλλος ηθοποιός, που έφυγε από τη ζωή στα 88 του χρόνια, με την εντυπωσιακή του εμφάνιση θα έκανε όλα τα βλέμματα να στρέφονται πάνω του αβίαστα. Ήταν το ταλέντο σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του που τον έκαναν να κυριαρχήσει στο γαλλικό σινεμά.
Ο Αλέν Ντελόν είχε μια άστατη παιδική ηλικία και ήταν επαναστάτης ως μαθητής. Μετά από μια σύντομη μαθητεία ως κρεοπώλης, κατατάχθηκε ως Γάλλος πεζοναύτης και το 1953 εστάλη στην Ινδοκίνα.
Μετά την απόλυσή του το 1955 εργάστηκε σε διάφορες περίεργες δουλειές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με μερικούς ηθοποιούς του κινηματογράφου, τους οποίους συνόδευσε στο φεστιβάλ των Καννών το 1957, όπου τράβηξε την προσοχή ενός ανιχνευτή ταλέντων για τον Αμερικανό παραγωγό David O. Selznick.
Μετά από ένα δοκιμαστικό, του προσφέρθηκε συμβόλαιο αν μάθαινε αγγλικά, αλλά ο Γάλλος σκηνοθέτης Yves Allégret τον έπεισε αντίθετα να ακολουθήσει μια καριέρα στη Γαλλία.
Η πορεία του Αλέν Ντελόν στον κινηματογράφο
Η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Αλέν Ντελόν ήταν ως νεαρός γκάνγκστερ στο Quand la femme s’en mêle του Allegret (1957) και είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ρομάντσο Christine (1958) δίπλα στη Ρόμι Σνάιντερ.
Ο Αλέν Ντελόν κέρδισε γρήγορα τη διεθνή προσοχή στο Plein soleil (1960), βασισμένο στο μυθιστόρημα της Patricia Highsmith του 1955 The Talented Mr. Ripley.
Απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη με ρόλους στο Roccco e i suoi fratelli (1960) του Luchino Visconti και Il gattopardo (1963) και στο L’Eclisse (1962) του Michelangelo Antonioni, καθώς και στο Melodie en sous-sol (1963) και La Piscene (1969).
Αν και πιο γνωστός στη Γαλλία για τις ταινίες γκάνγκστερ όπως τα Le Samourai και Le Clan des Siciliens, οι οποίες γεννούν και τις φήμες για τις σχέσεις του στην πραγματική ζωή με τον υπόκοσμο, ο Αλέν Ντελόν εμφανίστηκε και σε διαφορετικές αγγλόφωνες ταινίες όπως τα The Yellow Rolls-Royce (1964) και Texas Across the River (1966) και Red Sun (1971).
Δεν κατάφερε ωστόσο να πιάσει το αμερικανικό κοινό παρά την εξέχουσα θέση του στην Ευρώπη και την Ιαπωνία. Οι επόμενες ταινίες του περιελάμβαναν τα Monsieur Klein (1976), Notre histoire (1984), Nouvelle vague (1990) και 1 chance sur 2 (1998).
Η επιστροφή στην υποκριτική
Αν και οι ταινίες του δεν ευνοήθηκαν από τη δεκαετία του 1980, ο Αλέν Ντελόν επέστρεψε στις δημοφιλείς τηλεοπτικές μίνι σειρές Fabio Montale (2002) και Frank Riva (2003-2004). Έπαιξε τον Ιούλιο Καίσαρα στην επιτυχημένη κινηματογραφική κωμωδία Asterix aux jeux olympiques (2008) και συνέχισε την υποκριτική τα επόμενα χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη. Ο Αλέν Ντελόν τιμήθηκε το 2005 για την προσφορά του στον κινηματογράφο.
Τα πρώτα χρόνια του Αλέν Ντελόν
Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω (σημερινό Ω-ντε-Σεν), του Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών.
Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.
Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Αλέν Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Αλέν Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική.
Φοίτησε σε καθολικό οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς. Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του.
Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε μαζί της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ’ όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.
