«Πότε ο Τζόκερ θα συνεχίσει να είναι ο Τζόκερ; Αυτό ήταν το ερώτημα που με βασάνιζε καθ’ όλη τη διάρκεια του βραβευμένου δράματος του Τοντ Φίλιπς για το 2019, Joker, με τον Χοακίν Φίνιξ στον ρόλο του εκκολαπτόμενου υπερκακούργου« σχολιάζει στην κριτική του ο Nicholas Barber του ΒΒC μετά την προβολή του Joker 2 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, συνεχίζοντας:
«Η ταινία ξόδεψε δύο ώρες για να αφηγηθεί τη ζοφερή και σκληρή ιστορία της κακοποιητικής παιδικής ηλικίας του Άρθουρ Φλεκ, τα ιατρικά του προβλήματα, την ενδεχόμενη υιοθέτηση μιας νέας ταυτότητας με λευκό πρόσωπο και κλόουν και το φονικό αμόκ που προκάλεσε μια σειρά ταραχών στην πόλη Γκόθαμ. Τον έδειξε ακόμη και να συναντά τον νεαρό Μπρους Γουέιν, δηλαδή το αγόρι που θα γινόταν ο Μπάτμαν. Αλλά δεν τον έδειχνε να κάνει καμία από τις περίτεχνες ληστείες που τον έκαναν τον πιο διαβόητο εχθρό του Μπάτμαν από το ντεμπούτο του στα DC Comics το 1940. Δεν τον έδειχνε να είναι ο Τζόκερ».
Ο Φίλιπς και ο συν-σεναριογράφος του, Σκοτ Σίλβετ, αποφάσισαν αντ’ αυτού να συνεχίσουν με ακόμα περισσότερη ιστορία του Φλεκ
Πόσο ακόμα Άρθουρ Φλεκ να αντέξουμε;
«Για να είμαστε δίκαιοι, η ιδέα να επικεντρωθούμε στην περίοδο του Φλεκ πριν από το αφεντικό του εγκλήματος, και να αποτίσουμε φόρο τιμής στις ταινίες του Μάρτιν Σκοτσέζε των δεκαετιών 1970 και 1980 για την αστική καταστροφή, ήταν αυτό που έκανε το Joker τόσο πρωτοποριακό.
»Αλλά τώρα που ο Φίλιπς έχει συν-γράψει και σκηνοθετήσει μια συνέχεια, το Joker: Folie à Deux, δεν θα έπρεπε επιτέλους να τον δούμε να σχεδιάζει ληστείες, να συντρίβει αντιπάλους και ίσως ακόμη και να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Σταυροφόρο με την Κάπα; Προφανώς όχι.
»Ο Φίλιπς και ο συν-σεναριογράφος του, Σκοτ Σίλβετ, αποφάσισαν αντ’ αυτού να συνεχίσουν με ακόμα περισσότερη ιστορία του Φλεκ. Πρόκειται για μια συναρπαστική απόφαση που ανατρέπει με γενναιότητα τις προσδοκίες του κοινού, αλλά έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία που είναι μια θλιβερή, απογοητευτική, περιττή κουραστική δουλειά» καταλήγει στην κριτική του ο Nicholas Barber.
«Κλειστοφοβική και επαναλαμβανόμενη»
«Υπάρχει ένα σπουδαίο υποστηρικτικό καστ και μια καταιγιστική πρώτη πράξη, αλλά η πολυδιαφημισμένη συνέχεια της Gotham του Τοντ Φίλιπς αποδεικνύεται κλειστοφοβική και επαναλαμβανόμενη« σχολιάζει ο σινεκριτικός του Guardian, Peter Bradshaw, ενισχύοντας το γενικότερο κλίμα αποδικιμασίας για το Joker 2.
«Τα τραγούδια και τα χορευτικά νούμερα είναι μια ευπρόσδεκτη ευκαιρία να ακούσετε τη Gaga να τραγουδά μερικά από τα πιο ρομαντικά αμερικανικά τραγούδια και μια λιγότερο ευπρόσδεκτη ευκαιρία να ακούσετε τον Φίνιξ να αποδίδει τις δικές του πιο τραχιές ερμηνείες» προσθέτει ο Nicholas Barber στο BBC.
Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι το μισό Joker: Folie à Deux διαδραματίζεται στο Άσυλο Άρκαμ του Γκόθαμ, όπου ο αδυνατισμένος Φλεκ περνάει άψυχα τον εγκλεισμό του, και το άλλο μισό διαδραματίζεται στην κεντρική δικαστική αίθουσα της πόλης, όπου η λογική του κρίνεται από δικαστές και ενόρκους. Την υπόλοιπη Γκόθαμ δεν τη βλέπουμε σχεδόν καθόλου. Στο άσυλο, ο Φλεκ ενοχλείται από έναν φύλακα (Brendan Gleeson) και παίρνει συνέντευξη από έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο (Steve Coogan). Και στο δικαστήριο, η δικηγόρος του (Catherine Keener) διαφωνεί με τον εισαγγελέα (Harry Lawtey) για το αν ο Τζόκερ και ο Φλεκ είναι δύο διαφορετικές προσωπικότητες.
«Είναι μια απογοητευτική ταινία – αλλά υποψιάζομαι ότι αυτό ακριβώς είναι ο σκοπός της» καταλήγει στην κριτική του στο BBC ο Nicholas Barber
Λι Κουίνζελ, μια άλλη εκδοχή της Χάρλεϊ Κουίν
«Οι οπαδοί των κόμικς θα εκτιμήσουν τη λεπτομέρεια ότι ο εισαγγελέας του Γκόθαμ είναι ο Χάρβεϊ Ντεντ, άρα είναι γραφτό να γίνει ο διαβολικός Twoface. Αλλά αυτό δεν κάνει την παρατεταμένη συζήτηση στην αίθουσα του δικαστηρίου πιο συναρπαστική. Σημαίνει απλώς ότι έχουμε την απογοήτευση να παρακολουθούμε δύο διαφορετικούς χαρακτήρες που είναι σχεδόν -αλλά όχι ακριβώς- οι κακοί του Batman.
»Για την ακρίβεια, ας πούμε τρεις. Ενώ ο Φλεκ βρίσκεται σε ένα μάθημα μουσικοθεραπείας στο Άκραμ, συναντά τη Λι Κουίνζελ, την οποία υποδύεται η Lady Gaga. Η Λι είναι η εκδοχή του Τοντ Φίλιπς για τη βοηθό του Τζόκερ, τη Χάρλεϊ Κουίν, την οποία υποδύθηκε στις ταινίες Suicide Squad και Birds Of Prey η Μάργκοτ Ρόμπι. Σε αυτή την εκδοχή των γεγονότων, η Λι είναι μια θαυμάστρια που ενθαρρύνει τον Φλεκ να σταματήσει να είναι ένας ήσυχος, καθηλωμένος τρόφιμος και να αρχίσει να είναι και πάλι το φανταχτερό alter ego του» γράφει ο Nicholas Barber προσθέτοντας:
«Ένα παράδειγμα αυτής της φαντασμαγορίας, όταν τελικά επιστρέφει, είναι ότι ο Φλεκ κάθεται στο δικαστήριο φορώντας το κοστούμι-σήμα κατατεθέν του και το μακιγιάζ του – και με κάποιο τρόπο υποτίθεται ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι ο δικαστής θα ανεχόταν μια τέτοια ανοησία, ακόμα και όταν εκείνος βροντοφωνάζει: “Δεν σας αφήνω να μετατρέψετε το δικαστήριό μου σε τσίρκο!”».
Σαν σε μιούζικαλ του Χόλιγουντ
Η Λι είναι επίσης βασική στο μεγάλο κόλπο της ταινίας, το οποίο είναι ότι αυτή και ο Φλεκ τραγουδούν ο ένας στον άλλο και φαντασιώνονται ότι παίζουν σε μιούζικαλ του Χόλιγουντ και σε τηλεοπτικά αφιερώματα.
Αλλά κανένα από αυτά τα ιντερλούδια δεν είναι σκηνοθετημένο με την τρελή φαντασία που θα περίμενε κανείς να διαθέτουν ο Τζόκερ και η Χάρλεϊ Κουίν. Και αντί να κινούν την ιστορία, όπως θα έπρεπε να κάνουν τα τραγούδια στα μιούζικαλ, την επιβραδύνουν.
«Μένεις με την αίσθηση ότι ο Φίλιπς απλώς δεν είχε αρκετή πλοκή για να γεμίσει άλλες δύο ώρες χωρίς αυτά» παρατηρεί ο Nicholas Barber.
Τελικά, υπάρχει μήνυμα
«Είναι μια απογοητευτική ταινία – αλλά υποψιάζομαι ότι αυτό ακριβώς είναι ο σκοπός της» καταλήγει στην κριτική του ο Nicholas Barber.
«Αυτό που φαίνεται να κάνει ο Φίλιπς είναι να ανταποκρίνεται στον τρόπο με τον οποίο έγινε δεκτός ο Φλεκ από τους θαυμαστές του Τζόκερ του 2019. Σε μένα, φαινόταν πάντα σαν ένας παθητικός άτυχος που ξεσήκωνε ταραχές λίγο-πολύ τυχαία, αλλά κάποιοι θεατές τον είδαν σαν έναν επαναστάτη Ρομπέν των Δασών, που έδινε ένα χτύπημα για τους αποστεωμένους. Στο Τζόκερ: Folie à Deux, ο Φίλιπς δεν ρισκάρει καθόλου.
»Έχει αφιερώσει τη συνέχειά του στο μήνυμα ότι ο Φλεκ είναι ένα δειλό, εγωκεντρικό ανδρείκελο που απογοητεύει τους πάντες γύρω του. Είναι ένα τίποτα. Ανάλογα με το πώς το βλέπετε, αυτή η απομυθοποιητική άσκηση είναι είτε τολμηρή είτε εκνευριστικά αυτάρεσκη, αλλά σίγουρα δεν είναι πολύ διασκεδαστική. Ο Φίλιπς μοιάζει να λέει ότι αν την τελευταία φορά πιστέψατε τη μεσσιανική αυτοεικόνα του Φλεκ, τότε πιστέψατε λάθος».
*Με στοιχεία από bbc.com | Αρχική Φωτό: Courtesy of Warner Bros.
