Η ενόχληση της προέδρου της Κομισιόν δεν αφορά φυσικά την Ελλάδα. Διότι εδώ ακολουθήθηκε μια άκρως αξιοκρατική διαδικασία, εξετάστηκαν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες υποψήφιοι για τη θέση του επιτρόπου, άνδρες και γυναίκες, Νότιοι και Βόρειοι, δεξιοί και αριστεροί, νέοι και λιγότερο νέοι, και επελέγη ο καταλληλότερος, ο ικανότερος, ο αρτιότερος, ο επαρκέστερος. Ετυχε να είναι άνδρας, τι να κάνουμε. Εχει προβεί επίσης, δυστυχώς, σε κάποιες όχι ακριβώς «ευρωπαϊκές» δηλώσεις για μια χώρα που είναι υποψήφια να ενταχθεί στην ΕΕ, τη Βόρεια Μακεδονία, αλλά αυτά διορθώνονται, αν δεν σας αρέσει η άποψή μου μπορώ στην ακρόασή μου να υποστηρίξω και την αντίθετη.
Από τη στιγμή πάντως που ήταν αυτός ο εκλεκτός, αυτός και κανένας άλλος, αυτός μεταξύ οκτώ εκατομμυρίων Ελλήνων όπως σχολίαζε θυμόσοφα ένα κυβερνητικό στέλεχος, δεν θα μπορούσε ασφαλώς να πλαισιώνεται από μια γυναίκα, όπως είχε ζητήσει απ’ όλες τις χώρες της ΕΕ η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Η ελληνική πρόταση θα ξεθώριαζε. Οι προβολείς θα απομακρύνονταν έστω και για λίγο από τον χρυσό ολυμπιονίκη.
Οι άλλες χώρες όμως; Εκείνες που δεν διαθέτουν ένα τόσο βαρύ όνομα όσο του Απόστολου Τζιτζικώστα; Γιατί μόνο η Βουλγαρία (η Βουλγαρία!) ικανοποίησε το αίτημα της Ούρσουλα να προταθούν δύο υποψήφιοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα; Δεν έχει δίκιο να γκρινιάζει η κλειδοκράτορας των Βρυξελλών ότι αν δεν είχε στείλει τη σχετική επιστολή η ανισορροπία μεταξύ των δύο φύλων θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη;
«Η εμπειρία μου λέει ότι αν δεν το ζητάς δεν το λαμβάνεις», είπε χθες η Φον ντερ Λάιεν, αναφερόμενη στον αγώνα της να έχουν οι γυναίκες πρόσβαση στις θέσεις όπου λαμβάνονται αποφάσεις. Να όμως που και να το ζητάς, πάλι δεν το λαμβάνεις. Εκτός αν υπάρχουν ποσοστώσεις με βάση τον νόμο, κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει. Αλλά και να ίσχυε, δεν θα ήταν υποτιμητικό για τις γυναίκες;
Επιστρέφουμε έτσι στα βασικά. Γιατί στον προχωρημένο 21ο αιώνα, στην προχωρημένη ήπειρο που λέγεται Ευρώπη, το μυαλό προχωρημένων ηγετών που καλούνται να προτείνουν ένα πρόσωπο το οποίο θα εκπροσωπήσει διεθνώς τη χώρα τους πηγαίνει αυτομάτως σε έναν άνδρα; Το πρώτο κριτήριο για έναν υποψήφιο επίτροπο είναι η ικανότητα, είπε χθες η Ούρσουλα. Δεν υπάρχουν ικανές γυναίκες; Δεν υπάρχουν γυναίκες εξίσου ικανές με τους άνδρες; Υπάρχουν, αλλά κρύβονται; Υπάρχουν, αλλά ντρέπονται; Υπάρχουν, αλλά δεν θέλουν να αφήσουν τους άντρες τους, τα παιδιά τους, την κουζίνα τους;
Τα ερωτήματα αυτά δεν αφορούν τη σύνθεση μόνο του νέου κολεγίου των επιτρόπων, αλλά και κυβερνήσεων (κατ’ εξοχήν της ελληνικής), κοινοβουλίων (βλέπε προηγουμένως), διοικητικών συμβουλίων εταιρειών, ακόμη και συσκέψεων εφημερίδων. Κάποια πρόοδος έχει σημειωθεί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά είναι τελείως αναντίστοιχη με το πνεύμα και τις απαιτήσεις της εποχής. Η Ούρσουλα είναι θυμωμένη, και έχει δίκιο.
