Κανένα σωσίβιο για τον ΣΥΡΙΖΑ
Ειλικρινά, μου είχε διαφύγει εντελώς ότι ο Νίκος Μπίστης έχει πραγματοποιήσει στάση στη Νέα Αριστερά, στο πλαίσιο της από πολλών ετών (και… κομμάτων) περιοδείας του σε σχηματισμούς, γκρουπούσκουλα και πραγματικά κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Τούτου δοθέντος, και υπό το κράτος της αναμφισβήτητης εκπλήξεως που μου προκάλεσε η σχετική αποκάλυψη, βρήκα εντελώς φυσιολογική τη χθεσινή του παρέμβαση στα διαδραματιζόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν όχι ο Μπίστης, τότε ποιος; Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε μέσω του site Dnews (εκ των σοβαρών που κινούνται στον χώρο αυτό) υπό τύπον προειδοποίησης προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή έστω κάποιους εκ των στελεχών του, που ονειρεύονται ότι θα μπορούσε το κόμμα να διασωθεί μέσω της συνένωσής του με τη Νέα Αριστερά.
Κατά τον αεικίνητο, λόγω των συνεχών μετακινήσεών του, Μπίστη, «συνεργασία ναι, υπό προϋποθέσεις. Συγκόλληση, κατηγορηματικά όχι. Δεν νομίζω ότι την ελληνική κοινωνία θα τη συνεγείρει η προοπτική επανένωσης των θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Και η συνεργασία μόνο στο πλαίσιο μιας ευρύτατης σύγκλισης των δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της Πολιτικής Οικολογίας, έχει νόημα».
Σαφής! Και απόλυτος. Και κάθετος. Οι σύντροφοι της Κουμουνδούρου να αναζητήσουν αλλού σωσίβια. Μπίστης έφα…
Το τέλος μιας φιλικής σχέσης
Οι όμορφες φιλίες είναι σαν τα χωριά – όμορφα καίγονται. Με θλίψη λοιπόν ανακοινώνω ότι έπεσαν τίτλοι τέλους σε μια τέτοια ωραία φιλία που είχε αναπτυχθεί κατά το παρελθόν μεταξύ τής (και δικής μου φίλης) Θεοδώρας Τζάκρη, που παρεπιδημεί τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από πολυετή παρουσία στο ΠΑΣΟΚ, και του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη. Αφορμή το γεγονός ότι ο «πολλά βαρύς και όχι» συνέπραξε με τους λοιπούς… πραξικοπηματίες της Κυριακής και συνέβαλε αποφασιστικά στην καθαίρεση του προέδρου Κασσελάκη.
«Λυπάμαι που ο φίλος μου επέλεξε να συνταχθεί με τους “87”, αυτούς δηλαδή που μέχρι πρότινος ζητούσαν τη διαγραφή του από το κόμμα», δήλωσε περίλυπος η φίλη Θεοδώρα χθες το πρωί στον Σκάι, σηματοδοτώντας την καταστροφή αυτής της τόσο ωραίας, όσο και παράταιρης, φιλικής σχέσης.
Δεν έχω παρά να συμμεριστώ τη θλίψη η οποία χαράσσει τον εσωτερικό της κόσμο, αλλά γιατί εκπλήσσεται; Για τον Πολάκη μιλάμε. Τι περίμενε δηλαδή; Οτι επειδή είναι φίλος της – ήταν, για την ακρίβεια – δεν θα συντασσόταν με κάτι το οποίο τροφοδοτεί τις μωροφιλοδοξίες του να ηγηθεί – κι αυτός! – του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν την περίμενα τόσο αφελή, ομολογώ, τη φίλη Θεοδώρα…
Ανοιχτοί (δικαστικοί) λογαριασμοί
Αυτός ο Μανώλης Καπνισάκης, που είναι η «πέτρα του σκανδάλου», διότι αυτός είναι που «πάσαρε» τον Κασσελάκη στον συμπατριώτη του τον Πολάκη, κι εκείνος με τη σειρά του στον Τσίπρα, τώρα που τον «έφυγαν» από τον ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στη δικηγορία; Ρωτάω, διότι έχω έννομο προσωπικό… συμφέρον. Διετέλεσε δικηγόρος του Πολάκη, με τον οποίο έχουμε κάτι ανοιχτούς (δικαστικούς) λογαριασμούς και ως εκ τούτου πρέπει να γνωρίζω και τι θα επιλέξει. Θα επικρατήσει μέσα του ο επαγγελματικός κανόνας, ο οποίος υπαγορεύει στον δικηγόρο να υπερασπίζεται τον οποιονδήποτε, όσο ειδεχθές και να είναι το έγκλημά του, ή λόγω των όσων διέτρεξαν στον ΣΥΡΙΖΑ θα αποδιώξει τον Πολάκη από πελάτη;
Εχω κι εγώ, όπως αντιλαμβάνεστε, τα προβλήματά μου εξαιτίας της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ…
Το αυτογκόλ και η σκληρή απάντηση
Εχω δει κι έχω δει «σκισίματα» από παράγοντες εις βάρος άλλων, όταν θεωρούν οι πρώτοι ότι τους θίγουν οι δεύτεροι, αλλά τέτοιο «σκίσιμο» που έκανε ο γενικός γραμματέας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Βίκτωρ Ελιέζερ σε ένα από τα ορφανά του Κασσελάκη, τον μακρυμάλλη Παππά (συγγνώμη για τον επιθετικό προσδιορισμό, αλλά κάπως πρέπει να τον ξεχωρίζουμε – τρεις Παππάδες, ζωή να ‘χουν, διαθέτει το κόμμα της χαράς), πρώτη φορά είδα.
Αυτός, λοιπόν, ο θλιμμένος μακρυμάλλης Παππάς, που περιφέρεται από καναλίου εις κανάλιον για να μας εξηγήσει πόσο άδικα κι αχάριστα του φέρθηκαν του προέδρου Κασσελάκη εκείνα τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα στον ΣΥΡΙΖΑ, αποπειράθηκε να χρησιμοποιήσει όρους που δεν γνωρίζει ούτε τι αφορούν ούτε τι θίγουν. Θέλησε ο φουκαράς να δώσει μια έμφαση στην επίθεσή του κατά όσων ψήφισαν υπέρ της αποπομπής του έκπτωτου πλέον προέδρου και το έκανε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Συνέκρινε τους εμμονικούς με την αριστεροσύνη συριζαίους που αποκαθήλωσαν τον Κασσελάκη με τους «Ορθόδοξους Εβραίους». Αυτό ήταν!
Ηρθε η απανταχούσα από το ΚΙΣ, και ήταν σκληρή: «Πολλές φορές η δίψα για λίγα λεπτά δημοσιότητας οδηγεί στην ανοησία!!!».
Και έπειτα από αυτό το έριξε στις συγγνώμες κι άλλα θύματα. Εκανε δήλωση ότι ο σεβασμός του σε όλα τα θρησκευτικά δόγματα είναι δεδομένος και αποτελεί απαρέγκλιτη στάση ζωής – δράμα. Κανονικό. Αυτόν θα τον χάσουμε τώρα για μερικές ημέρες, όσο θα κρατήσει το διάστημα να συνέλθει…
Στο μυαλό τού (έκπτωτου) προέδρου
Γιατί δεν μιλάει όμως ο έκπτωτος πρόεδρος; Γιατί σιωπά; Τι είναι αυτό που τον αποθαρρύνει να τοποθετηθεί επί των εξελίξεων; Να μας ενημερώσει τι προτίθεται να πράξει; Πώς θα πορευτεί από εδώ και πέρα; Ολες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σκέφτεται σοβαρά και ζωηρά, εκεί στις… ακριτικές Σπέτσες όπου διαβιοί, τα επόμενα βήματά του. Αν τώρα εσείς θεωρήσετε ότι δεν σκέφτεται ακριβώς αλλά βλέπει ταινίες και περιμένει να δημοσιοποιηθούν οι πρώτες μετά την καρατόμησή του δημοσκοπήσεις, ο τελευταίος που θα σας κατηγορήσει είμαι εγώ!
«Ο λαός θα του υποδείξει τι να κάνει», μου είπε χθες ένας εκ των ορφανών του – όχι ο μακρυμάλλης Παππάς, διευκρινίζω. Ο εστί μεθερμηνευόμενον, η επιλογή που θα κάνει θα είναι μια επιλογή που θα την υπαγορεύσει το «εκλογικό» σώμα – όποιο, τέλος πάντων, έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε να θέσει υποψηφιότητα εκ νέου για την προεδρία του κόμματος είτε να ιδρύσει δικό του. Για να φύγει πάντως από την Ελλάδα, δεν το σκέφτεται. Επί του παρόντος τουλάχιστον. «Δεν περνάει καν από το μυαλό του κάτι τέτοιο», μου είπε το ορφανό, και εκ των πραγμάτων θα το δεχτώ. Ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτε, Ελλαδάρα, ρε φίλε. Πού να τρέχει τώρα Αμερική…
Τι φοβάται η ΝΔ
Κι εκεί που φαινομενικά την κυβέρνηση δεν την ενδιέφεραν οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ – πφφφ, ποιος ασχολείται μαζί τους; –, πληροφορούμαι ότι όχι μόνο την ενδιαφέρουν οι εκλογές, αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου «διαβάζουν» με προσοχή τις δημοσκοπήσεις (τις κανονικές, όχι τις «άλλες» που εμφανίζουν κάτι δράκους ναααα, με το συμπάθιο). Και πρόκειται για πραγματικό ενδιαφέρον. Διότι δεν θέλουν με τίποτε να τους εμφανιστεί ξαφνικά μετά τις εκλογές κανένα «φασούλι» που να υποδύεται επί πραγματικού την αξιωματική αντιπολίτευση και να τους βάζει δύσκολα, τώρα που διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ιδανικό σενάριο το οποίο θα έκανε ευτυχισμένη την κυβέρνηση είναι αυτός που θα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να μην είναι μέλος της σημερινής Βουλής και ως εκ τούτου να μην μπορεί να παρέμβει. Ετσι, θα συνεχιστεί το «μοντέλο Κασσελάκη», με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ αλλά και τον αδιατάρακτο ύπνο της κυβέρνησης. Το κακό σενάριο είναι ο νέος πρόεδρος να μετέχει του κοινοβουλίου και, ενθαρρυμένος από την εκλογή του από τη βάση, να τους κάνει τη ζωή δύσκολη με την πρώτη ευκαιρία. Ωχ.
