Η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ ένα δημοφιλές θέμα για τους έλληνες πολιτικούς. Τους ακούς, ας πούμε, να ξεδιπλώνουν για ώρα το ρητορικό τους ταλέντο και στη συνέχεια ψάχνεις στο τυπωμένο κείμενο αν ανέφεραν τη μαγική λέξη μία ή δύο φορές. Μάλλον τους έχουν πει οι σύμβουλοί τους ότι οι πολίτες δεν θέλουν να ακούνε για Ευρώπη, θεωρούν ότι δεν σχετίζεται με την καθημερινή τους ζωή, βαριούνται, αν δεν ενοχλούνται κιόλας, γιατί όλο παίρνουν αποφάσεις εκεί στις Βρυξέλλες χωρίς να μας ρωτάνε, χώρια που δεν μας δίνουν και τα λεφτά που μας αξίζουν.

Ο κανόνας δεν μπορούσε να μην ισχύσει και για τους υποψήφιους για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που μίλησαν προχθές στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής στο ΣΕΦ. Μόνο μία εξ αυτών αναφέρθηκε σε θέματα Ευρώπης και εξωτερικής πολιτικής, και είναι λογικό: η Αννα Διαμαντοπούλου χρημάτισε (με επιτυχία) επίτροπος, ήταν υποψήφια για τη διοίκηση του ΟΟΣΑ και γενικά έχει μεγάλη ευρωπαϊκή πείρα. Η ατυχία της ήταν ότι οι προβολείς έπεσαν στην υπάλληλο που έκανε την γκάφα με τη διπλή ανάρτηση κι έτσι οι ευρωπαϊκές της αναφορές πέρασαν απαρατήρητες. Δεν θα έπρεπε, γιατί είχαν ενδιαφέρον, όχι κατ’ ανάγκη με την καλή έννοια – αλλά αυτό είναι φυσικά υποκειμενικό.

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, δεν μπορούσε προφανώς να ξεφύγει από τον κανόνα που απαιτεί να καταγγέλλεις την «τουρκική προκλητικότητα». Προχώρησε όμως ένα βήμα παραπάνω: είπε ότι «δεν μπορεί η Ευρώπη να κάνει το παγώνι». Δηλαδή; Μήπως η πρώην υπουργός θέλει να φανεί πατριωτικότερη του πατριώτη, του Νίκου Ανδρουλάκη δηλαδή, ο οποίος, χρόνια τώρα, ό,τι κι αν συμβαίνει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, απαιτεί από την Ευρώπη να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία;

Αναφορικά με το Mεταναστευτικό, η Διαμαντοπούλου ευτυχώς δεν επανέλαβε την ευχή της να μη γίνει διά της βίας σε 100 χρόνια η Ευρώπη «σκουρόχρωμη». Προτίμησε να παίξει το αντιπολιτευτικό χαρτί: κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «σιωπά» την ώρα που ο Σολτς καταπατά τη Συνθήκη Σένγκεν. Τώρα, μπορεί κανείς να έχει τη χειρότερη γνώμη για τον Μητσοτάκη, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα ανέβηκε στα κάγκελα. «Επρεπε», είπε η ομιλήτρια, «ήδη να είχαμε κινηθεί». Δηλαδή;

Το πιο ενδιαφέρον σημείο όμως αφορά την Ουκρανία. «Βλέπουμε έναν πόλεμο χωρίς τέλος», είπε η Διαμαντοπούλου. Λογικό, αφού οι Ρώσοι έχουν εισβάλει, βομβαρδίζουν, σκοτώνουν, καταστρέφουν, καταλαμβάνουν εδάφη και οι Ουκρανοί πολεμούν για να τους διώξουν. «Εμείς ως Ευρώπη», είπε, «πρέπει να ξεκινήσουμε μια ειρηνευτική διαδικασία». Δηλαδή; Με τι όρους; Επωφελείς προς το θύμα της εισβολής ή επιζήμιους; Για ειρήνη μιλάει και ο Τραμπ, θα την επιβάλει μάλιστα την επομένη της εκλογής του, αλλά εννοεί ειρήνη με τους όρους της Ρωσίας. Η Διαμαντοπούλου;

Ας μείνουμε καλύτερα στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί, μια χαρά τα λέει.

Τελευταία Νέα