Γερμανικό «πακέτο»

Εμείς ασχολούμαστε με το τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ και κάνουμε πλάκα με τις υστερίες του Κασσελάκη και τα καμώματα του Παππά και του Πολάκη, και την ίδια ώρα, μια κρίση γιγαντώνεται και απειλεί να μας φέρει μπροστά σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αφορά το Μεταναστευτικό και την απόφαση της Γερμανίας να τινάξει, εκτός από τη Συνθήκη του Σένγκεν στον αέρα, και κάθε σχέση με την Ελλάδα στον τομέα του Μεταναστευτικού. Οι πληροφορίες που έρχονται από το Βερολίνο και έχουν αποδέκτη την κυβέρνηση μιλούν για τη βούληση της Γερμανίας να «επαναπατρίσει» στην Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που πέρασαν Ευρώπη είτε από τον Εβρο είτε από τα νησιά και τώρα βρίσκονται στη Γερμανία. Πόσες χιλιάδες; Εβδομήντα, ογδόντα, ακόμη και εκατό χιλιάδες μπορεί!

Δεν είναι πλάκα, είναι σοβαρό. Μπροστά στην άνοδο της Ακροδεξιάς στη Γερμανία, που είχε ως σημαία την αντιμεταναστευτική ατζέντα, το αντίδοτο που επέλεξε η γερμανική κυβέρνηση του καγκελάριου Σολτς είναι να στείλει στην… Ελλάδα τους μετανάστες – ειδικά όσους βρέθηκαν στη Γερμανία τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια, χρησιμοποιώντας ως «πύλη εισόδου» την ελληνική επικράτεια.

Γιατί η Γερμανία επιλέγει να τους στείλει πακέτο σε εμάς και όχι απευθείας στη χώρα τους είναι ένα ερώτημα. Το δεύτερο και κυριότερο όμως είναι γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν το κάνει… Κούγκι προκειμένου να αποτρέψει αυτή τη δυσμενή από κάθε άποψη εξέλιξη.

Να ζητήσει έκτακτη σύνοδο κορυφής

Τι εννοώ; Να ζητήσει άμεσα ο Κυριάκος την έκτακτη σύγκληση της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εκεί να θέσει με ωμό τρόπο το ζήτημα. Οτι δεν μπορεί η Γερμανία να τους τάζει από τη μια μεριά επιδόματα και ξανά επιδόματα, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει ως φθηνά εργατικά χέρια, κι από την άλλη να θέλει να καταστήσει την Ελλάδα, για να μην πω «να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα», ως μια γιγαντιαία αποθήκη ψυχών. Με ό,τι αυτό θα σημαίνει για τον γενικότερο πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένου του κολοσσιαίου οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού κόστους για τη χώρα.

Εκτακτη σύνοδο κορυφής, και να δηλώσει καθαρά στους εταίρους ότι δεν θα επιτραπεί στα γερμανικά αεροπλάνα που θα μεταφέρουν εδώ τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να προσεγγίσουν τη χώρα. Οχι να υποστούμε εμείς τις συνέπειες της ανόδου της γερμανικής Ακροδεξιάς. Να την υποστεί αφ’ εαυτής η Γερμανία. Τελεία και παύλα.

(Και δεν χρειάζεται να είμαστε και ιδιαίτερα ευγενείς μαζί τους, από τη στιγμή που και οι ίδιοι συμπεριφέρονται ανάλογα…)

Ο μεγάλος κίνδυνος

Το δε Μεταναστευτικό, μπορεί να αποτελέσει για την ελληνική κυβέρνηση ίσως μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα από εκείνο που συνιστά, ας πούμε, η ακρίβεια. Η εποχή που η κοινωνία βρισκόταν σε κατάσταση αφασίας και άκουγε την κυρία Τασία (Χριστοδουλοπούλου) να διαβεβαιώνει τους Ελληνες ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες «λιάζονται» στην Ομόνοια, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανοίξει διάπλατα τα σύνορα, έχει παρέλθει, μάλλον ανεπιστρεπτί. Και τα όσα έχουν μεσολαβήσει έκτοτε με τις «μικρές Μαρίες» και τις αποκαλύψεις για τον πακτωλό των εκατομμυρίων που διακινήθηκε μέσω των ΜΚΟ, τα κυκλώματα με τους διακινητές, την εγκληματικότητα και όλα τα συναφή, έχουν ελαχιστοποιήσει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας. Ο,τι συμβαίνει (και πολύ περισσότερο ό,τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, έτσι και υλοποιηθεί η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να μας τους στείλουν πακέτο πίσω) στον τομέα αυτόν, το χρεώνεται εξ ολοκλήρου η κυβέρνηση. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Επίσης, ας μη γελιέται ότι δεν κινδυνεύει να υποστεί τα ίδια με τη γερμανική κυβέρνηση από την άνοδο της Ακροδεξιάς. Κινδυνεύει και πολύ! Ηδη, αν τους μετρήσεις τους δικούς μας ακροδεξιούς, στις δημοσκοπήσεις ξεπερνούν όλοι μαζί το 176%, και ανεβαίνουν. Και μία από τις βασικότερες αιτίες είναι το Μεταναστευτικό…

Δυσάρεστο νέο για τον ΣΥΡΙΖΑ

Στον αγαπημένο ΣΥΡΙΖΑ τώρα εξακολουθεί να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα από τις εξελίξεις. Το δυσάρεστο νέο της ημέρας, αυτό που έχει ρίξει στα τάρταρα την ψυχολογία του λαού του ΣΥΡΙΖΑ (λαού, λέμε τώρα…) είναι η ανακοίνωση μέσω ανάρτησης του γνωστού στελέχους Τεμπονέρα ότι δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος κατά τις προσεχείς εκλογές διότι δεν τον ενδιαφέρουν τα αξιώματα και οι καρέκλες. Δάκρυσα από τη συγκίνηση, ότι δεν οφειλόταν η άρνηση (της υποψηφιότητας) σε τίποτα πιο πεζά θέματα, όπως ας πούμε τα ψηφαλάκια που δεν υπάρχουν, αλλά σε κάτι τόσο σημαντικό, όπως η αποφασιστικότητα ενός άδολου αγωνιστή, ο οποίος διαπνέεται από τα οράματα της Αριστεράς, να αγωνιστεί για την πραγμάτωσή τους.

Υστερα η απογοήτευσή μου μετριάστηκε κάπως, διότι σαν αστραπή πέρασε από το μυαλό μου ότι, εντάξει, δεν θα είναι υποψήφιος ο Τεμπονέρας, αλλά όλοι εμείς οι αγνοί δημοκράτες αντιφασίστες, θα έχουμε επιλογή στις εκλογές – τον Γκλέτσο. Το ψήνουμε ή όχι και από τις δυο πλευρές το ψάρι!…

Στηρίζουν τον (έκπτωτο) πρόεδρο

Στο μεταξύ, αν καταλαβαίνω σωστά, το πάνω χέρι στο περιβάλλον του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη το έχουν πάρει δύο αγαπημένοι φίλοι μου, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος και ο Βαγγέλης Αντώναρος, οι οποίοι και κάνουν όλο το παιχνίδι στα μέσα ενημέρωσης και τα Social media. Την ώρα που ο έκπτωτος φαίνεται να έχει ξεμείνει από υποστηρικτές (έτσι συμβαίνει άμα βγαίνεις από το κάδρο – χάνονται όλοι όσοι σε περιτριγύριζαν…), ο Αρης με τον Βαγγέλη καταγγέλλουν με όση δύναμη διαθέτει η φωνή τους το «πραξικόπημα» σε βάρος του έκπτωτου προέδρου. Ο Αρης, σε μια έκρηξη οργής, παρομοίασε τα όσα συνέβησαν προ δύο εβδομάδων με τις πρακτικές του Στάλιν, δίνοντας έτσι μια ιστορικού περιεχομένου ιδεολογικοπολιτική στήριξη στον έκπτωτο. Ο δε Βαγγέλης, ο οποίος δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, προκειμένου περί της στήριξης του Στέφανου, έλεγε χθες κάτι περίεργα για χρηματισμούς μελών της Κεντρικής Επιτροπής, τα οποία δεν πολυκατάλαβα. Φαντάζομαι σε κάποια νεότερη εμφάνισή του, από αυτές που συγκεντρώνουν το πανελλήνιο ενδιαφέρον, θα γίνει πιο σαφής (αν και είναι λιγάκι επικίνδυνο το θέμα που αγγίζει, διότι άκουσα πως οι άλλοι, οι «απέναντι», ξεψαχνίζουν μετά μανίας την οικονομική διαχείριση του τέως προέδρου και ήδη μιλούν για «τέρατα και σημεία»).

Το debate για το ΠΑΣΟΚ

Για τις 24 Σεπτεμβρίου, την επόμενη Τρίτη δηλαδή, προγραμματίζεται, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το debate των 6 υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ εν όψει της εκλογής της 6ης Οκτωβρίου. Η ΕΡΤ θα το φιλοξενήσει και αυτό, αλλά αν κατάλαβα καλά ακούγοντας χθες το πρωί τον Νίκο Ανδρουλάκη, στον Realfm, δεν υπάρχει συμφωνία για τους όρους που θα ισχύσουν στην πραγματοποίησή του. Ο ίδιος πάντως πρότεινε να γίνει «ανοιχτό», και όχι αυτό το είδος debate που έχουμε συνηθίσει με τη συμμετοχή πολιτικών αρχηγών και το οποίο εξελίσσεται σε παράλληλους μονολόγους, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης ή απάντησης. Νομίζω ότι θα συνταχθώ με την άποψη του Ανδρουλάκη. Να γίνει ένας ζωντανός διάλογος μεταξύ των υποψηφίων για να καταλάβει ο κόσμος ποιο είναι το όραμα του καθενός για το ΠΑΣΟΚ και για τη χώρα. Ετσι θα αποκτήσει και μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και δεν θα καταλήξει να προκαλέσει «τα πιο βαθιά χασμουρητά».

Ασε που θα συμβάλει και στην περαιτέρω συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές. Παρεμπιπτόντως, το όλο σκηνικό του ΣΕΦ την Κυριακή μάλλον συνεισέφερε θετικά στη γενικότερη εικόνα του ενωμένου ΠΑΣΟΚ. Ουδείς των υποψηφίων αποτόλμησε επιθέσεις κατά ανθυποψηφίων του και οι όποιες αιχμές διατυπώθηκαν ήταν τόσο ήπιες που πέρασαν σχεδόν ανεπαίσθητες…