Η αποτίμηση ενός χαρτοφυλακίου
Μια αχαριστία διέκρινα στη γνωστή κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατά τον διαμοιρασμό των χαρτοφυλακίων στους νέους κομισάριους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και οφείλω να την επισημάνω. Ενώ ο πρόεδρος Κυριάκος σκίστηκε να της εξασφαλίσει (μαζί με τον πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ) την επανεκλογή της στο προεδρικό αξίωμα και, όσο να ‘ναι, προσδοκούσε μια ανταπόδοση αυτής της βοήθειας, η κυρία δεν έδειξε ανάλογη συμπεριφορά. Μας πέταξε ένα χαρτοφυλάκιο Μεταφορών, το επιχρύσωσε με το Τουρισμού, και αυτό ήταν. Ενώ εμείς, η κυβέρνηση δηλαδή, προσδοκούσαμε κάτι πιο σοβαρό, σε χαρτοφυλάκιο πάντα. Από το Ενέργειας και Φυσικών Πόρων, ας πούμε, μέχρι εκείνο της Διεύρυνσης ή ακόμη και της Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Φυσικά ο πρόεδρος Κυριάκος, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, πέταξε τη σκούφια του με την αναγγελία της σχετικής είδησης, ωστόσο δύσκολα να ξεχάσουμε τα αντίστοιχα δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, ο οποίος επί δίμηνο μας διαβεβαίωνε για το πόσο εκτίμησε η κυρία Ούρσουλα τις προσπάθειες του προέδρου Κυριάκου για την επανεκλογή της και ότι αυτό θα φανεί στο χαρτοφυλάκιο που θα δώσει στην Ελλάδα.
Το επισημαίνω για να μην έχουμε και πολλές αμφιβολίες για το ποια τύχη (φοβάμαι ότι) επιφυλάσσει και στις επιστολές που της αποστέλλει ο δικός μας κάθε τόσο – για την ακρίβεια, τις τιμές της ενέργειας κ.λπ…
Υποστήριξη με σύστημα
Φαίνεται πως το έχουν συστηματοποιήσει το πράγμα. Εννοώ οι υποστηρικτές του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη. Τη μια μέρα να παίρνει σβάρνα τα κανάλια ο Βαγγέλης ο Αντώναρος να τον υποστηρίζει, να δίνει τη μάχη τέλος πάντων για τη δικαίωση του αρχηγού χωρίς κόμμα, και την άλλη να κάνει το ίδιο, με παρόμοια επιχειρηματολογία, ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Το πάθος με το οποίο τον υποστηρίζουν δεν έχει προηγούμενο. Εχω ζωηρές αμφιβολίες αν θα ήταν το ίδιο, έτσι και αποφάσιζε, ας πούμε, η ΝουΔου να εκδιώξει από την ηγεσία της τον Κώστα Καραμανλή, στον οποίο οφείλουμε την παρουσία και των δύο αυτών στη δημόσια ζωή.
Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορώ, από τη χθεσινή εμφάνιση του Αρούλη στον Σκάι σταχυολογώ τη βεβαιότητά του ότι «εάν και εφόσον κατέβει στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι νικητής (ο Κασσελάκης). Ετσι δείχνουν οι ποσοτικές και ποιοτικές μετρήσεις». Αν και δεν διευκρίνισε τι είδους μετρήσεις είναι αυτές και ποιος τις διενήργησε, ισχυρίστηκε ότι ο έκπτωτος «δεν έχει χάσει το έρεισμά του στη βάση. Ο τρόπος που έφυγε υποτίμησε ένα κομμάτι κόσμου που στήθηκε στην ουρά, έδωσε το δίευρω και τον ψήφισε. Είναι αυτό που λέω σόλοικο σχήμα. 160 άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να ακυρώσουν 70.000 που τον ψήφισαν. Η πρόταση μομφής έπρεπε να κριθεί σε μεγαλύτερο σώμα, το συνέδριο ή τη βάση που εξέλεξε τον Κασσελάκη».
Ερώτηση, προσωπικά προς τον Αρη: Κι εσύ πού το ξέρεις, ρε φίλε; Είσαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν ναι, από πότε;
Οι χαρακτηρισμοί του Γκλέτσου
Στο μεταξύ, πλην των υποστηρικτών του Κασσελάκη, από τα κανάλια, παρελαύνουν και wanna be υποψήφιοι, όπως ας πούμε ο Τόλης Γκλέτσος, ο οποίος υποδύεται – αν καταλαβαίνω σωστά – και τον… μορφωμένο! Τον βαθιά μορφωμένο. Χθες, ας πούμε, αποκάλεσε τον «έκπτωτο» ένα κύμβαλο αλαλάζον που περιφερόταν στα κανάλια για να δείξει τον πλούτο του.
Τρελάθηκα. Λέω, δεν μπορεί, κάπου θα το έχει ακούσει να το λένε και επειδή του άρεσε, το αντέγραψε. Διότι ο όρος περιλαμβάνεται στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Αναφέρει συγκεκριμένα το σχετικό απόσπασμα (χωρίον το ονομάζουν οι γραμματιστές): «ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον».
Το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «εάν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει ένας χαλκός που ηχεί ή ένα κύμβαλο που φωνάζει μονότονα».
Με την πάροδο των χρόνων, ο όρος χρησιμοποιείται για να καταδείξει άνθρωπο κενό, ασήμαντο, που προσπαθεί να υποδυθεί με λόγια και έργα τον σοβαρό και τον σπουδαίο.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Για την επόμενη φορά που ο Τόλης θα χρησιμοποιήσει τον σχετικό όρο κατά του Κασσελάκη, να γνωρίζει τουλάχιστον πόθεν προέρχεται και τι εννοεί…
Ελλάς Ελλήνων (καρα)δεξιών
Κάποιοι προσπαθούν να στήσουν μέγα θέμα, διότι ένας πρώην δήμαρχος, το πάλαι, Αργους και περιχώρων, ονόματι Δημ. Καμπόσος, αποφάσισε να αποχωρήσει από τη ΝουΔου και να οδεύσει για άλλες, πούρες δεξιές, υπερδεξιές για την ακρίβεια, πολιτείες. Ποιος είναι αυτός ο Καμπόσος; Ενας τύπος που τα είχε βάλει παλιά με τους Εβραίους, με τον Γιάννη Μπουτάρη και άλλους παρόμοιους… ανθέλληνες, πράγμα που οδήγησε τον Κυριάκο να τον διαγράψει από το κόμμα. Αλλά επειδή στην πολιτική αυτά τα σχήματα «διαγράφω – επανεντάσσω» είναι μια ανιαρή πραγματικότητα, παραμονές δημοτικών εκλογών, το επανέφερε το κελεπούρι στο κόμμα, προκειμένου να είναι και πάλι υποψήφιος στον Δήμο Αργους. Το απολωλός πρόβατο Καμπόσος το είχε πανηγυρίσει δεόντως:
«Το γεγονός ότι άνοιξε πάλι η πόρτα του σπιτιού μου, μόνο χαρά μού δίνει (…) Με την απόφαση του προέδρου (Κυριάκου) τυπικά είμαι πάλι στον χώρο από τον οποίο δεν έφυγα ποτέ».
Στις εκλογές ωστόσο στραπατσαρίστηκε, αλλά νομίζω ότι δεν έκλαψε και κανείς. Ούτε καν ο Κυριάκος. Και τώρα, έναν χρόνο μετά, ανακοίνωσε ότι φεύγει. Με δήλωση ανάλογη αυτών που τόσα χρόνια πιστεύει, αλλά ούτε ο Κυριάκος ούτε κανείς άλλος στη ΝουΔου είχε ασχοληθεί σοβαρά με αυτά:
«Το κόμμα που αφιέρωσα τη ζωή μου έχει ξεστρατίσει. Δεν προστατεύει πια τις αξίες του Ελληνισμού, δεν διαφυλάσσει τη μοναδικότητα της Ορθοδοξίας, δεν πιστεύει στο κύτταρο της παραδοσιακής Οικογένειας και στηρίζει κυβερνήσεις και οργανισμούς που δρουν εις βάρος του Εθνικού Συμφέροντος κάνοντας συνεχείς παραχωρήσεις σε κράτη εχθρικά προς εμάς»!
Ελλάς Ελλήνων (καρα)δεξιών!
Εξομολόγηση
Οχι πως αμαρτία εξομολογουμένη δεν είναι αμαρτία, αμαρτία είναι, αλλά εγώ θα την εξομολογηθώ: τις προάλλες συνέκρινα τον Νίκο «13-0 από τα αποδυτήρια» Παππά με τον Πάπα της Ρώμης που υποτίθεται ότι είναι «πρώτος μεταξύ ίσων» – και αυτό έδωσε την ευκαιρία στην Εφη μας, την Ξένου, να χαρίσει στον Παππά ένα ωραιότατο σκίτσο απεικονίζοντάς τον ως… Πάπα της Ρώμης! Παρακάμπτω εντελώς το γεγονός ότι ο αγενής δεν είπε ούτε ένα «ευχαριστώ» στην Εφη (σε εμένα, ούτε λόγος – δεν το περίμενα κιόλας) και στέκομαι στο λάθος το οποίο μου επεσήμανε ο καθηγητής Ι.Μ. Κονιδάρης, εξπέρ στα θεολογικά. Οπως μου έγραψε, «ο Πάπας της Ρώμης είναι primus solus – δηλαδή πρώτος μόνος… Χωρίς ίσους. Αντιθέτως, ο Κωνσταντινουπόλεως είναι primus inter pares – πρώτος μεταξύ ίσων! Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά Ρωμαιοκαθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας…».
Ευλογίες…
