Την ίδια μέρα, προχθές, παρουσιάστηκε ένα γκάλοπ της Alco το οποίο εκτός απ’ την πρόθεση ψήφου στην εθνική κάλπη είχε και μπάρες για εκείνη στις εσωκομματικές ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και κυκλοφόρησαν οι νέες αποδόσεις των στοιχηματικών για την πασοκική αναμέτρηση. Ενας διεκδικητής της πράσινης ηγεσίας, λοιπόν, ένιωσε την ανάγκη να καθησυχάσει τους υποστηρικτές του ταυτίζοντας τις μετρήσεις της κοινής γνώμης με τα στοιχήματα που βάζουν όσοι τζογάρουν.
Για την ακρίβεια, αμφισβήτησε ανοιχτά την αξιοπιστία των πρώτων, αναφέροντας πως «εάν πιστεύαμε τις δημοσκοπήσεις σε εκλογές ανάδειξης αρχηγού κόμματος ο κ. Λοβέρδος θα ήταν πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, η κ. Αχτσιόγλου πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Μεϊμαράκης πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός της χώρας».
Στην ανάλυση του Παύλου Γερουλάνου όποιοι αποπειρώνται να μετρήσουν τους υποψήφιους προέδρους επιχειρούν «να δημιουργήσουν κλίμα» σε μια διαδικασία «όπου κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό εκλογικό σώμα». Εντάξει, το κόλπο είναι παλιό (κι έχει καταφύγει τόσες φορές σ’ αυτό ο τσιπρικός ΣΥΡΙΖΑ που η εκτέλεσή του έχει χάσει το στοιχείο του εντυπωσιασμού): οι πολιτικοί μέμφονται τις επάρατες δημοσκοπήσεις διακρίνοντας σχέδια επηρεασμού των ψηφοφόρων πίσω απ’ τα ποσοστά τους.
Τάσεις
Ωστόσο, μια φράση του γερουλανικού επιχειρήματος είναι σωστή – επιβεβαιώνουν την ορθότητά της μέχρι και εκείνοι που τρέχουν έρευνες. Στην περίπτωση των εσωκομματικών παραβάν, δημοσκόποι και κομματικά στελέχη δεν γνωρίζουν από πριν πόσοι και ποιοι θα βρεθούν πίσω τους. Μόνο εικάζουν. Ενας επαγγελματίας των γκάλοπ διατηρεί τόσες επιφυλάξεις όταν σχεδιάζει ερωτήσεις για τέτοιου είδους εκλογές ώστε να εκμυστηρεύεται σε κατ΄ ιδίαν συνομιλίες πως βασίζεται αναγκαστικά στην ειλικρίνεια των αγνώστων στην άλλη άκρη της γραμμής.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα στην ανίχνευση των βουλών όποιων δηλώνουν ότι θα πάνε να ψηφίσουν είναι φυσικά το μέγεθος του δείγματος. Δύσκολα βρίσκουν τόσους όσους πραγματικά χρειάζονται για να εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα. Ωστόσο, οι επικριτές τους θα μπορούσαν να τους αναγνωρίσουν πως σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν κατορθώσει να αποτυπώσουν τη γενική τάση στους στενούς κομματικούς πυρήνες.
Ας πούμε, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις πριν απ’ την περσινή συριζαϊκή μάχη, η πλειονότητα των πιστών στο κόμμα απαντούσε ότι θέλει τον Κασσελάκη αρχηγό, ενώ το γενικό κοινό ανέφερε την προτίμησή του στην Αχτσιόγλου. Το ίδιο συνέβαινε και σε κάποιες έρευνες του 2021. Το σύνολο των ερωτηθέντων έλεγε ότι προτιμούσε για πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ τον Λοβέρδο αλλά στους ψηφοφόρους του Κινήματος προηγείτο ο Ανδρουλάκης.
