Μπορεί να θεωρείτε τρομοκρατικό και τυφλό το χτύπημα του Ισραήλ στον Λίβανο. Να βλέπετε τα βίντεο με τις εκρήξεις των βομβητών και να αισθάνεστε οργή επειδή δίπλα υπάρχουν παιδιά. Ας έχετε λιώσει και τρία ζευγάρια άρβυλα σε πορείες προς την πρεσβεία του Ισραήλ. Ομως δεν γίνεται να μην αισθάνεστε δέος απροσμέτρητο για τον τύπο που συνέλαβε το σχέδιο και κυρίως για εκείνους που το εκτέλεσαν. Αφήστε στην άκρη τα πολιτικά και ιδεολογικά. Πείτε ότι είστε εξωγήινοι. Στη σύλληψη και στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου υπάρχει τόση ευφυΐα που σε αφήνει άφωνο. Ενδεχομένως και να σε τρομάζει.
Μα, τι έκαναν οι άνθρωποι! Και πώς να ξεκίνησε όλο αυτό; Ακούστηκε ως παλαβή ιδέα σε ένα δωμάτιο συνεδριάσεων της Μοσάντ; Το είπε για πλάκα ο καφετζής και κάποιοι το πήραν στα σοβαρά; Κάθισε μια ομάδα πιτσιρικάδων και κατέβασε παλαβές ιδέες; Το είδαν σε καμιά ταινία; Αλλά, εντάξει, η φαντασία μπορεί να φέρει οτιδήποτε στο τραπέζι. Το θέμα είναι πώς το υλοποιείς. Εξ όσων διαβάζω, το πιθανότερο είναι ότι η Μοσάντ είχε υπό τον έλεγχό της την εταιρεία στην Ουγγαρία που ανέλαβε την προμήθεια. Εφεραν τα μηχανάκια από την Ταϊβάν, τα πείραξαν καταλλήλως και τα έστειλαν με τα φιλιά τους στον Λίβανο. Μέσα σε μία στιγμή έκαναν τους άνδρες της Χεζμπολάχ να φοβούνται και τη σκιά τους, ενώ στην κεφαλή της οργάνωσης αντιλήφθηκαν ότι υπάρχουν τεράστιες τρύπες από τις οποίες διαρρέουν πληροφορίες προς το Ισραήλ.
Συχνά αναφερόμαστε στις επιδόσεις του Ισραήλ στην ανάπτυξη τεχνολογιών που, εκτός των άλλων, εφαρμόζονται στο πεδίο της Αμυνας. Δεν βλέπουμε όμως και πίσω από την κουρτίνα. Το Ισραήλ επενδύει με συνέπεια στην εκπαίδευση, ειδικά στους τομείς των θετικών επιστημών και της Μηχανικής. Παράλληλα η κυβέρνηση ενισχύει την επιχειρηματική ανάπτυξη της καινοτομίας, χρηματοδοτώντας startups και ερευνητικά κέντρα. Εννοείται ότι σε αυτούς τους τομείς διοχετεύονται κεφάλαια και από την εβραϊκή διασπορά. Και πάνω από όλα βρίσκεται η Αμυνα της χώρας που, παράλληλα, λειτουργεί ως μέσο οικονομικής ανάπτυξης. Ναι, θα μπορούσαμε και εμείς. Αλλά δεν μπορούμε.
