Κριτήρια

Τι ήταν τα «κριτήρια διαφάνειας» που συζήτησαν ξανά και ξανά στα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της νέας εκλογής αρχηγού από τη βάση χωρίς να τα υιοθετήσουν τελικά; Αν πιστέψει κανείς την πρωθιέρεια του κασσελακισμού, ήταν «μπαγιάτικος σταλινισμός που προκαλεί αποτροπιασμό». Εφόσον ακούσει τους «87», ήταν οι μίνιμουμ προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ένας υποψήφιος πρόεδρος προκειμένου να γίνει δεκτή η υποψηφιότητά του χωρίς να τρέμει το κόμμα πως ανοίγει τη βιτρίνα με τα γυαλικά του σε έναν ταύρο.

Η πλευρά του έκπτωτου προέδρου κατηγόρησε τη μέχρι πρότινος εσωκομματική αντιπολίτευση πως επιχείρησε να σημαδέψει την τράπουλα – πως επιθυμούσε, δηλαδή, να αποκλείσει τον εκλεκτό της από την εκλογική διαδικασία όταν έθετε θέμα κατάθεσης πόθεν έσχες. Βέβαια, οι απέναντι νομιμοποιήθηκαν να διακρίνουν ακριβώς την ίδια πρόθεση στους κασσελακικούς, αφού κι αυτοί ζήτησαν να εγκρίνονται μόνο οι υποψηφιότητες εκείνων που έχουν λευκό ποινικό μητρώο – φωτογραφίζοντας κάποιον που δεν θα ήθελαν να δουν να διεκδικεί την ηγεσία.

Η κουβέντα που άνοιξε στον ΣΥΡΙΖΑ εξάπτει το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με τις κομματικές κουζίνες.

Αδιαφορία

Ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύτηκαν οι ορθόδοξοι συριζαίοι τα διαδικαστικά αποκάλυψε την ελιτίστική τους προδιάθεση – την τάση τους να υποτιμούν τις βουλές της κομματικής βάσης, δηλαδή –, διατείνονταν οι πιο κομψοί απ’ τους εσωτερικούς τους εχθρούς. Από την άλλη πλευρά θα μπορούσαν να απαντήσουν πως η δημοκρατία έχει κανόνες. Κι όταν αυτοί δεν δουλεύουν, αλλάζονται από τα συλλογικά σώματα στα οποία έχουν συμφωνηθεί ώστε κανένας να μην εκμεταλλεύεται τα προνόμια που εκείνη τού εξασφαλίζει.

Ορισμένοι είδαν στην απόπειρα αποκλεισμού του Κασσελάκη από την κούρσα τον κίνδυνο να μεγαλώσουν την απήχησή του επαληθεύοντας το αφήγημα του θύματος της κομματικής νομενκλατούρας, το οποίο επαναλαμβάνουν μονότονα υποστηρικτές του στα μίντια. Αλλοι διάβασαν τις κινήσεις των παλιών συντρόφων σαν μια τελευταία προσπάθεια να σώσουν το κόμμα τους από τις συνέπειες της μεταπολιτικής του κρίσης. Ανάλογα με τη γωνία απ’ την οποία κοιτάζει κανείς τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετεί και μια από τις παραπάνω ερμηνείες των κριτηρίων διαφάνειας.

Ωστόσο, καθεμιά τους αφορά στ’ αλήθεια πολύ λίγους πια. Τα εσωκομματικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πουλάνε ούτε σαν καλή οπερέτα. Το κόμμα δεν ενδιαφέρει την κοινή γνώμη. Κι η αδιαφορία είναι η μεγαλύτερη τραγωδία.