Τρομοκρατία

Για την επίθεση που εξαπέλυσε η Χαμάς κατά του Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου δεν χωρά αμφιβολία: ήταν τρομοκρατική. Για την ακρίβεια, ήταν ο ορισμός της τρομοκρατίας. Οταν επιτίθεσαι, σφάζεις, βιάζεις και απάγεις αμάχους για να τους χρησιμοποιήσεις ως ομήρους, επιδίδεσαι σε μια σαφή τρομοκρατική πράξη. Ακόμη κι αν ο σκοπός της οργάνωσης ήταν να αναδείξει την ανάγκη ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους, κάτι δύσκολα πιστευτό αν λάβει κανείς υπόψη του τον τρόπο που διοικούσε για χρόνια τη Γάζα, έναν χρόνο και 40.000 νεκρούς Παλαιστίνιους μετά είναι προφανές ότι ο σκοπός απέτυχε.

Για τον χαρακτήρα της ίδιας της οργάνωσης, οι απόψεις ποικίλλουν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ενωση και δεκάδες χώρες τη θεωρούν τρομοκρατική, για τα Ηνωμένα Εθνη όμως είναι ένα πολιτικό κίνημα. To ίδιο συμβαίνει με τη Χεζμπολάχ. Οπως και να το βλέπει κανείς πάντως, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στο υπόβαθρο αυτής της δράσης βρίσκεται η διαρκής κατοχή, και ο διαρκής εξευτελισμός, ενός ολόκληρου λαού που αρνείται πεισματικά να εξαφανιστεί.

Οι λέξεις είναι χρήσιμες σε μια ιδεολογική συζήτηση. Στην πράξη, όμως, συχνά χάνουν τη σημασία τους. Δεν χωρά αμφιβολία, για παράδειγμα, ότι τρομοκρατικές ήταν και οι επιθέσεις που εξαπέλυσε η εβραϊκή οργάνωση Irgun τη δεκαετία του 1940 εναντίον των Βρετανών. Σε μια από εκείνες τις επιθέσεις, στο ξενοδοχείο King David τον Ιούλιο του 1946, βρήκαν τον θάνατο 91 άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες και τραυματίστηκαν άλλοι 46. Κι όμως, ο αρχηγός εκείνης της επιχείρησης, ο Μεναχέμ Μπέγκιν, χρημάτισε πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 1977 ως το 1983.

Ηταν τρομοκρατική η ισραηλινή επίθεση των τελευταίων ημερών εναντίον της Χεζμπολάχ στον Λίβανο; Από μια άποψη, ναι, αν και ο ορθότερος χαρακτηρισμός θα ήταν «τυφλή» (κυριολεκτικά). Οταν παγιδεύεις με εκρηκτικά χιλιάδες βομβητές και ασυρμάτους που δεν ξέρεις ποιοι θα τους χρησιμοποιήσουν, καταλήγεις στο να χάσουν την όρασή τους παιδιά, γιατροί και άλλοι άνθρωποι που δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστούν τρομοκράτες. Παραβιάζεις επίσης αναμφίβολα το διεθνές δίκαιο. Και πάλι: αν με την πράξη αυτή πετύχεις έναν καλά προσδιορισμένο στόχο, η Ιστορία θα σε δικαιώσει. Ποιος είναι ο στόχος όμως εδώ, εκτός από το να δείξεις πόσο μπροστά είσαι στο πεδίο της τεχνολογίας; «Από τακτική άποψη, η επίθεση είναι εντυπωσιακή», λέει στους New York Times η Μίρι Εϊζίν, από το Διεθνές Ινστιτούτο Αντιτρομοκρατίας που εδρεύει στο Ισραήλ. «Ούτε ένας μαχητής της Χεζμπολάχ, όμως, δεν θα μετακινηθεί εξαιτίας της. Το να έχεις εντυπωσιακές ικανότητες δεν συνιστά στρατηγική».

Πριν από 42 ακριβώς χρόνια, οι υποστηριζόμενοι από το Ισραήλ Φαλαγγίτες του Λιβάνου σκότωσαν σε δύο μέρες 2.000-3.500 παλαιστίνιους πρόσφυγες και λιβανέζους αμάχους στη Σάμπρα και τη Σατίλα. Ηταν τρομοκρατικές εκείνες οι επιθέσεις; Ε βέβαια. Τι πέτυχαν; Τίποτα.