Αχαριστία
Πανηγυρίσαμε αρκούντως για το πόσο σημαντικό είναι το χαρτοφυλάκιο των Μεταφορών και του Τουρισμού, που μας «απένειμε» η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αλλά όταν είδαμε ότι στην πραγματικότητα αυτό που θα διαχειρίζεται για τα επόμενα πέντε χρόνια ο Τόλης Τζιτζικώστας είναι ουσιαστικά «ένα αδειανό πουκάμισο», κάποιοι έπιασαν την… παρελθοντολογία. Για την εποχή ας πούμε, που η Ελλάδα, διά του Δημήτρη Αβραμόπουλου, κατείχε το κρίσιμο, από κάθε άποψη, χαρτοφυλάκιο της εσωτερικής ασφάλειας, που είχε να κάνει από τρομοκρατία μέχρι Μεταναστευτικό, και που αν σήμερα το κατείχε ας πούμε ο Τζιτζικώστας, δεν θα τρέχαμε να βρούμε χρήματα για να ολοκληρωθεί ο φράχτης στον Εβρο. Μέχρι τη θάλασσα, για να μη σου πω και… μέσα στη θάλασσα θα είχε φτιαχτεί φράχτης με τη γενναιοδωρία και την επιρροή που διέθετε τότε στην Κομισιόν η Ελλάδα διά του Αβραμόπουλου.
Και να το φέρουμε και πιο κοντά; Να το κάνουμε κι αυτό: στην προηγούμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελλάδα διέθετε αντιπρόεδρο τον Μαργαρίτη Σχοινά, ο οποίος ως άνθρωπος που έζησε πολλά χρόνια δίπλα στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (διευθυντής του γραφείου του), και στο εσωτερικό της Κομισιόν, γνώριζε απέξω κι ανακατωτά τις δομές και τα πρόσωπα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών (από την εποχή των Μνημονίων είχα να τη γράψω τη λέξη). Από τις 6 θέσεις αντιπροέδρων, η Ούρσουλα μας έδωσε την… έβδομη, τόσο «άπλας» η γυναίκα!
Τώρα λοιπόν, τίποτε από όλα αυτά. Μεταφορών και Τουρισμού και πολύ μας πέφτει, κι ας σκίστηκε ο Κυριάκος να την επανεκλέξει την κυρία Ούρσουλα πρόεδρο, και ας τη φιλοξένησε πέρυσι και στα ωραία Χανιά με τον «μπιζιμπόντη» σύζυγό της. Δεν μέτρησαν αυτά. Η αχαριστία προσωποποιημένη…
Ψάρεμα
Αχαριστίας το ανάγνωσμα, chapter two (κεφάλαιο δύο): η κακομοίρα η Κύπρος στήριξε κι αυτή όσο κανείς την προσπάθεια του Κυριάκου για την επανεκλογή της κυρίας Ούρσουλα στο ύπατο αξίωμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ανταμοιβή της για την προσπάθεια; Το χαρτοφυλάκιο… αλιείας! Εχει αλιεία η Κύπρος; Δεν έχει, πέραν από μερικά ψαροκάικα. Δεν έχει στόλο. Οπότε της περίσσευε της κυρίας προέδρου, και είπε να το αφιερώσει στην Κύπρο, με τις ευχές της.
Για να μην είμαι άδικος, κι εμείς μια φορά είχαμε… τιμηθεί (από την προεδρία εκείνου του απίθανου Πορτογάλου Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ενός εκ των υπευθύνων για το δράμα της Ελλάδας) με το χαρτοφυλάκιο της Αλιείας. Το 2009 με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου είχε λάβει το σχετικό… βραβείο η Ελλάδα, σε μια εποχή που δεν ήθελαν στις Βρυξέλλες ούτε να την ακούν ούτε να τη βλέπουν, γιατί στο μεταξύ είχε ξεσπάσει η μεγάλη οικονομική κρίση.
Ο Γιώργος τότε είχε προτείνει τη Μαρία Δαμανάκη, η οποία αργότερα, μετά τη λήξη της θητείας της, και με την τεχνογνωσία που απέκτησε, διορίστηκε διευθύνουσα σύμβουλος της παγκόσμιας οργάνωσης για τους ωκεανούς και την προστασία τους.
Διάσπαση
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, πραγματοποιείται κάτω από τη βαριά σκιά της αναμενόμενης ανακοίνωσης του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη ότι θα επιδιώξει την επανεκλογή του στο αξίωμα από το οποίο καθαιρέθηκε πριν από 15 ημέρες. Δεν ξέρουμε φυσικά τι θα πει ο «έκπτωτος» στο… διάγγελμά του, μέσω των social media, ούτε αν θα εξαγγείλει ότι θα επιστρέψει ως… εκκαθαριστής του κόμματος από τα ζιζάνια με αριθμούς «87», «6+6», «9+27», «45», «100», «53», «65+» και πάει λέγοντας – αυτή η αριθμολαγνεία των συριζαίων δεν έχει τέλος. Με τρελαίνει.
Ξέρουμε όμως πολύ καλά, τι διαθέσεις έχουν οι υποστηρικτές του.
Αυτοί θέλουν να τους σκίσουν όλους τους «απέναντι». Μικρούς, μεγάλους, και κυρίως όσους αυτομόλησαν την κρίσιμη στιγμή, και δεν υποστήριξαν τον έκπτωτο πρόεδρο, στην πιο μεγάλη μάχη που έδινε ως τώρα στο κόμμα.
Ο κίνδυνος να επέλθει διάσπαση από τίποτε ρεβανσιστικές κινήσεις, καθόλου δεν τους απασχολεί. Αντίθετα. Θεωρούν ότι μια νέα διάσπαση θα διευκολύνει την κατάσταση και θα λύσει τα χέρια του δικού μας, ο οποίος επιστρέφοντας στην ηγεσία του κόμματος θα θελήσει να προχωρήσει σε αλλαγές που από καιρό έχει προγραμματίσει, και δεν πρόλαβε να υλοποιήσει (λ.χ. την αλλαγή ονόματος, την ουσιαστική κατάργηση των κομματικών οργάνων κ.λπ.).
Σιωπητήριο
Εκείνοι που έχουν το… προνόμιο να συνομιλούν μαζί του (ένας στενός πυρήνας δημοσιογράφων και στελεχών), υποστηρίζουν ότι «είναι πολύ βέβαιος για τα βήματα που κάνει», και πως «είναι σίγουρος ότι θα νικήσει στις εκλογές». Γι’ αυτό και όπως παρατηρεί κανείς μετά τις αρχικές δηλώσεις που ξεχείλιζαν οργή και απογοήτευση διότι αποκαθηλώθηκε με τόσο βάναυσο τρόπο, στις ημέρες που ακολούθησαν δεν προέβη στην παραμικρή δήλωση. Βάρεσε σιωπητήριο που λένε.
Εκείνοι που (υποτίθεται ότι) γνωρίζουν, υποστηρίζουν πως πίσω από το έργο βρίσκεται ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος «διέγνωσε» λέει, πως οι συνεχείς παρεμβάσεις του έκπτωτου προέδρου «μόνο ζημιά έκαναν» διότι δημιουργούσαν αναχώματα μεταξύ των οπαδών, και πως θα έπρεπε να σωπάσει, και να αφήσει να διακινηθούν οι διαμαρτυρίες για την αποπομπή του, από τους ίδιους στη βάση του κόμματος.
Ο έκπτωτος, ενστερνίστηκε την εκτίμηση του Αρούλη (μεταξύ μας, κι εγώ συμφωνώ, σωστά εκτίμησε την κατάσταση), και γι’ αυτό όπως είδαμε όλοι, ο έκπτωτος πρόεδρος απέφυγε κάθε δημόσια εμφάνιση. Επίσης όσοι διαβάζουν τις σελίδες των στελεχών που συνέδραμαν στην αποκαθήλωση του έκπτωτου, θα έχουν διαπιστώσει πόσο δούλεψε αυτό. Ακόμη και οι οπαδοί του Πολάκη, ας πούμε, στράφηκαν εναντίον του, γιατί εκείνος με τη σειρά του, συντάχθηκε με τους «πραξικοπηματίες»…
Δράμα
Και μέσα σε όλα αυτά, εξελίσσεται και ένα δράμα. Το οποίο έχει να κάνει με τους «87» (υποστηρικτές του απόμαχου Τσίπρα), οι οποίοι είχαν και την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων για να καθαιρεθεί ο έκπτωτος Κασσελάκης. Σύμφωνα με έγκυρη ενημέρωση που είχα στα μέσα της εβδομάδας, το «δράμα» των «87» έχει να κάνει ότι ενώ σχεδίασαν, αποφάσισαν και εκτέλεσαν την καρατόμηση του Κασσελάκη, οι ίδιοι, δεν είχαν να προτείνουν τον διάδοχό του. Και το κυριότερο δεν είχαν καταφέρει μέχρι προχθές τουλάχιστον να επιλέξουν έναν υποψήφιο για την ηγεσία του κόμματος. Στην αρχή, κάποιοι δικοί τους έλεγαν ότι «περιμένουν τις δημοσκοπήσεις», αλλά οι δημοσκοπήσεις που ανακοινώθηκαν, έδειξαν ότι ο έκπτωτος κερδίζει τον οποιονδήποτε προτείνουν με σκορ «πολλά με λίγα». Υστερα, κυκλοφόρησε πάλι από κάτω ότι δεν έχουν επιλέξει υποψήφιο διότι περιμένουν να δουν τι θα αποφασίσει να κάνει ο πρόεδρος Αλέξης ο απόμαχος, ο βετεράνος. Αλλά ο πρόεδρος Αλέξης ο απόμαχος, ο βετεράνος, καταλαβαίνει πως με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο μπορεί να μην έχει τύχη ένα δικό του εγχείρημα, αλλά ενδεχομένως να χάσει από τον Κασσελάκη, οπότε πρέπει αυτοδικαίως, και ίσως και τιμής ένεκεν, να πάει να γραφτεί στο ταμείο ανεργίας.
Και κάπως έτσι οι «87» εξακολουθούν να μην έχουν υποψήφιο. Αν και ένας δικός τους, μου έλεγε ότι «μια καλή περίπτωση μπορεί να είναι η Κατερίνα Νοτοπούλου». Και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι είναι «ένα προβεβλημένο, νεαρό στέλεχος, άφθαρτο, γυναίκα, και με σοβαρές προοπτικές». Θα το δούμε κι αυτό; Υποψήφια η Νοτοπούλου; Γιατί όχι; Τόσα και τόσα δεν έχουμε δει στον ΣΥΡΙΖΑ;
