Πολύ πριν «ανακαλυφθεί» το αυτοκόλλητο των ταξί με την υπόμνηση προς τους πελάτες τους ότι έχουν δικαίωμα αν θέλουν να πληρώσουν με κάρτα, η οποία έχει προκαλέσει αδίκως τη μεγάλη αντίδραση των οδηγών ταξί, υπήρχε ένα άλλο αυτοκόλλητο. Οι περισσότεροι θα έχετε προσέξει το αυτοκόλλητο που βρίσκεται στα περισσότερα καταστήματα – ο νόμος που θεσπίστηκε το 2012 τα υποχρεώνει όλα – όπου γκριζαρισμένο και μισοσκισμένο, σπανίως ευανάγνωστο, συνήθως πλησίον στην ταμειακή μηχανή, αναγράφεται η φράση «ο πελάτης δεν έχει υποχρέωση να πληρώσει αν δεν λάβει νόμιμη απόδειξη».
Δεν ξέρω πόσοι έφυγαν με το προϊόν στο χέρι ή αφού πρώτα έκαναν χρήση μιας υπηρεσίας χωρίς να πληρώσουν επειδή δεν τους έκοψαν απόδειξη. Λογικά όλο και κάποιο βιντεάκι από αυτά που ως διά μαγείας ξεφυτρώνουν σε διάφορα περιστατικά, τη στιγμή που όλη η χώρα δηλώνει ότι δεν θέλει τις κάμερες, που να δείχνει έναν πελάτη να αποχωρεί από το κατάστημα και τον καταστηματάρχη να τον κυνηγάει για να πληρωθεί, θα είχε εμφανιστεί. Επίσης θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε σε πόσους επιβλήθηκε το πρόστιμο των 1.000 ευρώ σε περίπτωση μη ανάρτησης του συγκεκριμένου κειμένου.
Δυστυχώς δεν ξέρουμε τίποτα από όλα αυτά. Γιατί πολύ απλά ουδέποτε εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα του μέτρου. Τι συνεισέφερε στον περιορισμό της φοροδιαφυγής. Αν το ερευνούσαμε, το πιθανότερο είναι να καταλήγαμε ότι όλο και κάτι έμεινε. Ομως αν και νόμος του κράτους, ουδείς ασχολήθηκε με την εφαρμογή του. Αλλωστε ξεθωριασμένο, όπως υπάρχει σχεδόν παντού, αποτελεί απομεινάρι ενός νόμου που δεν εφαρμόστηκε.
Φτάσαμε έτσι στη σημερινή απόφαση Χατζηδάκη για την υποχρεωτική εγκατάσταση ειδικών σημάνσεων (ένα αυτοκόλλητο στην ουσία), με καταληκτική ημερομηνία έως τα τέλη Οκτωβρίου. Οι οδηγοί ταξί λένε ότι το 25×12 εκατοστών αυτοκόλλητο είναι πολύ μεγάλο. Θα ήθελαν, λένε, ένα κατά πολύ μικρότερο. Ο «συγγραφέας» του κειμένου που μεταφέρει το αυτοκόλλητο έχει επιλέξει ένα κείμενο σχετικά μεγάλο, 30 λέξεων και 6 γραμμών. Δεν κάνει αναφορά μόνο στη δυνατότητα πληρωμής με κάρτα, αλλά τονίζει και την υποχρέωση έκδοσης απόδειξης, τη μη υποχρέωση χρήσης μετρητών και την παλαιότερη αναφορά ότι μπορείς να μην πληρώσεις αν δεν λάβεις απόδειξη. Πράγματι το κείμενο είναι μεγάλο, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, στην πραγματικότητα οι οδηγοί ταξί θα ήθελαν ένα αυτοκόλλητο που σε πρώτη φάση να μην μπορεί να διαβαστεί από έναν μέσης όρασης πολίτη. Σε επόμενη φάση, ο χρόνος θα κάνει τη δουλειά του, γκριζάροντας και κάνοντας δύσκολο το διάβασμά του.
Ο επίμονος Χατζηδάκης δίνει μάχη για την έγκαιρη ανάρτησή του και απειλεί με πρόστιμα 1.000 ευρώ ανά παράβαση από την 1η Νοεμβρίου. Εχει κάνει ήδη ωστόσο το πρώτο λάθος. Ανέθεσε διά νόμου στους συνδικαλιστές τη διανομή των αυτοκόλλητων στους οδηγούς ταξί. Προφανώς το τύπωμα με κρατική δαπάνη είναι και αυτό από μόνο του γεγονός ακατανόητο. Σε ένα κανονικό κράτος, τα συνδικαλιστικά όργανα θα αναλάμβαναν και το τύπωμα και τη διανομή ως ελάχιστο δείγμα κοινωνικής συνεισφοράς. Εδώ τους τα δίνουμε έτοιμα και υπό την απειλή του νόμου και πάλι δεν το κάνουν. Δημιουργείται έτσι η βεβαιότητα ότι ακόμα και αν πειθαρχήσουν, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα τα εν λόγω σήματα θα βρίσκονται ημικατεστραμμένα και δυσανάγνωστα, θυμίζοντας απλώς έναν ακόμα νόμο που ξεκίνησε ως καλή ιδέα, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
