Μαύρη επέτειος: 24 χρόνια από το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» με τους 81 νεκρούς

Είκοσι τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τη νύχτα της 26ης Σεπτεμβρίου 2000, όταν συντελέστηκε μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στα ελληνικά χρονικά: το ναυάγιο του επιβατικού – οχηματαγωγού πλοίου «Εξπρές Σάμινα» λίγα μόλις μίλια έξω από το λιμάνι της Πάρου, που στέρησε τη ζωή σε 81 ανθρώπους.

Το επόμενο πρωινό, λίγες ώρες μετά το ναυάγιο, «ΤΟ ΒΗΜΑ» γράφει στο πρωτοσέλιδό του:

«Το “Εξπρές Σάμινα” προσάραξε χθες στις 10.30 το βράδυ στις βραχονησίδα Πόρτες, τρία μίλια έξω από την Πάρο.

»Ως τις πρώτες πρωινές ώρες η κατάσταση παρέμενε τραγικά ασαφής όσον αφορά τα αίτια της τραγωδίας.

»Το πλοίο ενδέχεται να έπαθε μπλακ άουτ και ακολούθως προσέκρουσε στη νησίδα. Στον πανικό που ακολούθησε, επιβάτες έπεσαν στη θάλασσα ακόμη και χωρίς να χρησιμοποιήσουν της σωσίβιες λέμβους του – ηλικίας 34 ετών- “Σάμινα”. Στην περιοχή του ναυαγίου έπνεαν άνεμοι εντάσεως 7-8 μποφόρ».

Τις επόμενες ημέρες ήρθαν στο φως οι ακριβείς συνθήκες της τραγωδίας. «ΤΟ ΒΗΜΑ» καταγράφει το χρονικό της τραγωδίας.

Χρονολόγιο

«Το “Εξπρές Σάμινα” απέπλευσε από τον Πειραιά στις 17:00 με τελικό προορισμό του Λειψούς. Από την έρευνα του “Βήματος” προκύπτει ότι:

»Ανοιχτά της Κέας ετέθη σε λειτουργία ο αυτόματος πιλότος του σκάφους. Στον πρώτο έλεγχο της πορείας που υπολογίζεται ότι έγινε 20-30 λεπτά μετά την ενεργοποίησή του, διαπιστώνεται ότι οι βορειοανατολικοί άνεμοι έντασης 7-8 μποφόρ που πνέουν στην περιοχή έχουν βγάλει το πλοίο εκτός πορείας.

»Γίνεται διόρθωση με άξονα τον φάρο που βρίσκεται στις βραχονησίδες Πόρτες. Η διόρθωση γίνεται με βάση τον φάρο, γιατί λόγω  του καιρού υπολογίζεται ότι το πλοίο θα βρεθεί δεξιά από τις βραχονησίδες, ενώ η κανονική πορεία του βρίσκεται αριστερά τους.

»Ο ναύτης Παναγιώτης Γκαστάγλης, ο οποίος μαζί με τον υποπλοίαρχο του σκάφους Αναστάσιο Ψυχογιό βρίσκονταν στη γέφυρα, δήλωσε ότι είδαν ξαφνικά μπροστά τους τις βραχονησίδες σε απόσταση 20-30 μέτρων.

»Από την περιγραφή του προκύπτει το συμπέρασμα ότι πέραν της αρχικής διόρθωσης δεν έγινε κανένας άλλος έλεγχος της πορείας του σκάφους.

Χρονολογικά το ναυάγιο παρουσιάζει την ακόλουθη εξέλιξη:

22:07: Σύμφωνα με μαρτυρίες των διασωθέντων, το “Εξπρές Σάμινα” προσκρούει στη βραχονησίδα Πόρτες, 1,8 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Πάρου.

22:25: Ο πλοίαρχος του σκάφους ενημερώνει τον θάλαμο επιχειρήσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και εκπέμπει σήμα κινδύνου, στο οποίο ανταποκρίνονται άμεσα αλιευτικά σκάφη που ελλιμενίζονται στην Πάρο και ένα αγγλικό αντιτορπιλικό που συνοδεύει αγγλικό αεροπλανοφόρο, τα οποία κινούνται στα διεθνή ύδατα.

22:30:Το σκάφος έχει ήδη αρχίσει να βυθίζεται. Από το ρήγμα εισρέει με μεγάλη ταχύτητα το νερό στους εσωτερικούς χώρους του πλοίου, το οποίο έχει ήδη πάρει σημαντική κλίση δεξιά. Ταυτόχρονα το πλοίο παθαίνει black-out, δηλαδή τα ζωτικά του όργανα τίθενται εκτός λειτουργίας, ενώ στους χώρους του επικρατεί πλήρης συσκότιση.

22:35 Ήδη από τις 22:30 οι επιβάτες πανικόβλητοι προσπαθούν να εγκαταλείψουν το σκάφος, το οποίο βυθίζεται με ταχύτατο ρυθμό. Καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να απελευθερωθούν οι σωστικές λέμβοι του σκάφους, ενώ οι επιβάτες έχουν αρχίσει να πηδούν στη θάλασσα.

Λόγω της δεξιάς κλίσης του, αχρηστεύονται οι σωστικές λέμβοι που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά του.

22:40 Το πλοίο έχει ήδη βυθισθεί ενώ στην περιοχή σπεύδουν από την Πάρο αλιευτικά σκάφη τα οποία προσπαθούν εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής, καθώς στην περιοχή πνέουν άνεμοι έντασης 8-9 μποφόρ, να περισυλλέξουν τους ναυαγούς.

22:45 Στη μάχη της διάσωσης μπαίνουν σκάφη του Λιμενικού Σώματος, το αγγλικό αντιτορπιλικό, ενώ στην περιοχή σπεύδει C-130 από την Ελευσίνα, το οποίο θα ρίξει φωτιστικές βόμβες

23:00 Περισυλλέγονται οι πρώτοι ναυαγοί από αλιευτικά σκάφη.

23:30 Το C-130 φθάνει στην περιοχή και ρίχνει τις πρώτες φωτιστικές βόμβες.

00:15 Εντοπίζεται ο πρώτος νεκρός ναυαγός. Από εκεί και πέρα, ως και αργά χθες το βράδυ, τα συνεργεία έρευνας και διάσωσης συλλέγουν συνεχώς πτώματα από τη θάλασσα».

«ΤΑ ΝΕΑ» δημοσίευσαν τις απολογίες των κατηγορούμενων μελών του πληρώματος.

Απολογίες

«Κρατούμενοι στον ίδιο χώρο του Λιμεναρχείου Σύρου και οι τέσσερις , ο πλοίαρχος Βασ. Γιαννακής, ο υποπλοίαρχος Αναστ. Ψυχογιός, ο ναύτης πηδαλίου Παν. Κάσδαγλης και ο δόκιμος πλοίαρχος Γεώργ. Πατήλας ­ προσπαθούν από την

περασμένη Πέμπτη να βρουν τα όρια της ευθύνης του καθενός για το ναυάγιο που συγκλονίζει μια ολόκληρη χώρα.

(…)

»Όλοι στη μοιραία βάρδια στη γέφυρα του «Εξπρές Σαμίνα» συμφωνούν ότι ο δόκιμος δεν είχε καμία αρμοδιότητα και, συνεπώς, καμία ευθύνη ενώ στρέφονται κατά του υποπλοιάρχου Αναστάσιου Ψυχογιού.

«Τάσο, φέρσου σαν άντρας. Να παραδεχθείς το λάθος σου…» λέγεται ότι προέτρεπαν χθες οι υπόλοιποι τρεις τον υποπλοίαρχο, στο κρατητήριο του Λιμεναρχείου.

Και ο Αν. Ψυχογιός, που στην προανάκριση δεν αναγνώριζε καμία ευθύνη, χθες με δηλώσεις του ανέφερε ότι «υπάρχει μερίδιο ανθρώπινου λάθους και, φυσικά, το

αναγνωρίζει».

Ο τιμονιέρης

“Περί ώρα 22.00 της 26/09/2000 παρέλαβα φυλακή στο τιμόνι της γέφυρας του πλοίου. Αρχικά το τιμόνι ήταν στον αυτόματο πιλότο σε κατεύθυνση περί τις 170 μοίρες, δεν θυμάμαι και ακριβώς. Ύστερα από πέντε λεπτά περίπου ο αξιωματικός της γέφυρας Ψυχογιός Αναστάσιος, υποπλοίαρχος, μου έδωσε την εντολή να πάρω το τιμόνι στο χειροκίνητο και να στρίψω περί τις τρεις μοίρες το πηδάλιο αριστερά.

Βλέποντας ότι το πλοίο δεν στρίβει, ο κ. Ψυχογιός μού είπε να το βάλω πέντε (5) μοίρες αριστερά, στη συνέχεια δε μου έδωσε εντολή να αυξήσω τη γωνία σε δέκα (10) μοίρες αριστερά. Τότε άρχισε να παίρνει κλίση αριστερά το πλοίο ως προς την πορεία και έγινε αντιληπτό ότι ήμασταν έτοιμοι να προσκρούσουμε σε βραχονησίδα.

Αμέσως με έσπρωξε ο κ. Ψυχογιός και πήρε το τιμόνι στα χέρια του και το έβαλε όλο αριστερά. Στη συνέχεια έγινε η σύγκρουση εντός λίγων δευτερολέπτων. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου στη γέφυρα του πλοίου ήταν και ο δόκιμος αξιωματικός ονόματι Γιώργος, το επίθετο δεν το θυμάμαι, καθώς και ο ασυρματιστής του πλοίου του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι.

(…)

Στην περίπτωση του ατυχήματος ήλεγχα τις εντολές που μου έδινε ο κ. Ψυχογιός με βάση τη γυροσκοπική πυξίδα που είναι μπροστά από το τιμόνι, η οποία εργαζόταν κανονικά, αλλά λόγω των κακών καιρικών συνθηκών και το ότι η θέση

του πηδαλίου είναι αρκετά πίσω από τα τζάμια της γέφυρας δεν αντιλήφθηκα τίποτα σχετικά με κίνδυνο στην πορεία μας· το βουνό έγινε αντιληπτό όταν πια ήταν είκοσι με τριάντα μέτρα μπροστά από το πλοίο, οπότε, όπως προανέφερα, με

τράβηξε ο κ. Ψυχογιός και πήρε το πηδάλιο στα χέρια του κάνοντάς το όλο αριστερά.

Το πλοίο ναι μεν έστριψε, αλλά το χρονικό διάστημα ήταν τόσο μικρό μέχρι τη σύγκρουση με τη βραχονησίδα ώστε δεν κατέστη δυνατή η αποφυγή της. Θεωρώ ότι δεν είμαι υπεύθυνος για το ατύχημα. Δεν ήλεγχα και ούτε είναι στα

καθήκοντά μου να ελέγχω το ραντάρ, το οποίο μάλιστα συμβουλευόταν ο κ. Ψυχογιός”.

Ο καπετάνιος

«Ράκος, έξω και μέσα στο ανακριτικό γραφείο, ο πλοίαρχος του μοιραίου πλοίου Βασ. Γιαννακής απαντούσε ψελλίζοντας τις περισσότερες φορές στις ερωτήσεις της ανακρίτριας Ιωάννας Καραμπάση και, κατά τη μαραθώνια απολογία του, η οποία διεκόπη χθες το βράδυ και συνεχίζεται σήμερα, ανέλαβε το σύνολο των ευθυνών που «τυπικώς ανήκουν στον πλοίαρχο» για το ναυάγιο.

»Ο καπετάνιος του Σαμίνα Εξπρές ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, επιβαρυντικός για τον υποπλοίαρχο βάρδιας Αν. Ψυχογιό, αναφέροντας ότι “έπρεπε να ειδοποιήσει εγκαίρως τον πλοίαρχο από τη στιγμή που είχε αποκλίνει της πορείας, αλλά ο ίδιος νόμιζε ότι θα το επαναφέρει στη σωστή ρότα και ανέλαβε μόνος κάθε χειρισμό…” (…) “Δεν μπορώ να ξέρω τι έγινε. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν ειδοποιήθηκα…”.

»Στην απολογία του ο Βασ. Γιαννακής ανέφερε ότι λίγο πριν από τις 10 το βράδυ της περασμένης Τρίτης κοιμόταν στην καμπίνα του, η οποία ήταν πολύ κοντά στη γέφυρα του καραβιού. Ειδοποιήθηκε να ανέβει στη γέφυρα από τον δόκιμο, λόγω του κατάπλου του πλοίου στο λιμάνι της Πάρου, αφού ο πλοίαρχος υποχρεωτικά κατά τον απόπλου και τον κατάπλου βρίσκεται στη γέφυρα. Είχε ετοιμαστεί και λίγα μέτρα πριν μπει στη γέφυρα, έγινε η μοιραία πρόσκρουση στις Πόρτες. Έδωσε εντολή, όπως είπε, να βρεθούν «όλοι στις θέσεις τους», ανέλαβε αμέσως τον έλεγχο του πλοίου και ειδοποίησε το Λιμεναρχείο για το ατύχημα.

»Το πλοίο είχε ήδη πάρει κλίση δεξιά και με τρία διαδοχικά τραντάγματα, λόγω της μετατόπισης φορτίου στο γκαράζ, η δεξιά πλευρά βρέθηκε στο ίδιο επίπεδο με τη θάλασσα.

(…)

“Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω”, υποστήριξε, και αρνήθηκε ότι το πλήρωμα ολιγώρησε ή ότι “έτρεξε να

σωθεί πρώτο”, όπως ανέφεραν αρκετοί επιβάτες. Ο ίδιος δήλωσε κατηγορηματικά ότι εγκατέλειψε το πλοίο όταν πλέον δεν υπήρχε, από όσο μπορούσε να γνωρίζει, κανείς επιβάτης πάνω σε αυτό.

»Κατά την απολογία του, αμφισβήτησε τον ενδεχόμενο δόλο που του αποδίδεται με τις διώξεις, ενώ χαρακτήρισε άδικες τις κατηγορίες εις βάρος του δόκιμου πλοιάρχου Γιώργου Πατέλη.

“Προς Θεού, ακόμη κι αν κάποιοι θέλουν να κάνουν λαϊκά δικαστήρια, όχι το δόκιμο. Δεν έχει καμία ευθύνη. Δεν ήταν ναυτικός, ήρθε να μάθει πώς να γίνει ναυτικός. Τα μόνα καθήκοντα που είχε αφορούν τη σχολή του. Τον συνέλαβαν μόνο και μόνο για να είμαστε δυο-δυο στις χειροπέδες…”.

(…)

»Και αυτές οι στιγμές της υπεράσπισης του δόκιμου που ήταν και η μοναδική δύναμη στη φωνή του.

Ο υποπλοίαρχος

»Στον κακό καιρό αποδίδει, στην έκθεση εξέτασης κατηγορουμένου, τα αίτια της ναυτικής τραγωδίας του Σαμίνα ο υποπλοίαρχος Αναστάσιος Ψυχογιός.

“Κρατούσα πορεία αριστερότερα της πορείας του χάρτη, στα τέσσερα μίλια από τον Φωκά, και έβαλα το τιμόνι στο χέρι με τιμονιέρη τον Κάσδαγλη Παναγιώτη.

Η πορεία του χάρτη είναι 127 μοίρες από το Ακρωτήρι Κέφαλος της Κύθνου. Ειδοποίησα, στα έξι μίλια απόσταση από τον Φωκά, το μηχανοστάσιο για προετοιμασία κατάπλου στην Πάρο. Μετά έθεσα το τιμόνι από το αυτόματο στο

χειροκίνητο, όπως προανέφερα.

Εν συνεχεία, λόγω του ότι ο καιρός βοριάς επτά (07), είναι πιο γρήγορος ο κυματισμός από την ταχύτητα του πλοίου, έχει σαν αποτέλεσμα το πλοίο να μην μπορεί να κυβερνηθεί καλά στην πορεία του.

Γι’ αυτό διέταξα τον τιμονιέρη να έλθει πιο αριστερά λέγοντάς του πέντε (05) μοίρες αριστερά, εν συνεχεία δέκα (10) μοίρες αριστερά, όταν πια έβλεπα ότι το πλοίο dεν γύριζε από την επιθυμητή απόσταση που ήθελα από τις Πόρτες.

Κατά τη διάρκεια των ανωτέρω το πλοίο έχει πλησιάσει στις Πόρτες, ένα κύμα από την πρύμνη στρέφει το πλοίο δεξιά. Τη στιγμή αυτή βγάζω τον τιμονιέρη από το τιμόνι και το πιάνω ο ίδιος διαπιστώνοντας ότι ο φανός πάνω στη βραχονησίδα

Πόρτες είναι πολύ κοντά του, θέτω το τιμόνι αριστερά έχοντας υπόψη μου να μην το αφήσω να πάει αρκετά αριστερά, γιατί φοβήθηκα να μην χτυπήσει η πρύμνη μου.

Σκεπτόμενος αυτό και αφού βλέπω ότι έχει νετάρει η πλώρη, βάζω το τιμόνι δεξιά για να ανοίξω την πρύμνη από τον βράχο. Ο σφοδρός καιρός όμως που επικρατούσε και τα ρεύματα που είχαν έλθει περισσότερο αριστερά, σχεδόν στην πάντα, δεν άφηνε το πλοίο να γυρίσει δεξιά για να αποφύγω τη σύγκρουση της πρύμνης με τονβράχο, με αποτέλεσμα να χτυπήσει το πλοίο στη πρύμνη δεξιά από ό,τι μπορούσα να εκτιμήσω από το χτύπημα.

Οι Πόρτες είναι μια βραχονησίδα που έχει φανό δύο αναλαμπών ανά δεκαέξι δευτερόλεπτα και έχει ορατότητα στα επτά μίλια κατά τους ναυτικούς χάρτες. Εγώ το είδα στα τεσσεράμισι μίλια απόσταση από τον Φωκά, δηλαδή τρία (03) μίλια από αυτό, και το κρατούσα πλώρα δεξιά μου. Όταν επίσης έπιασε ο τιμονιέρης το τιμόνι σε απόσταση τεσσεράμισι μίλια από τις Πόρτες τού επέστησα την προσοχή λέγοντάς του:

«Πρόσεχε να μη σου κάνει παρατιμονιά λόγω καιρού πάνω στις Πόρτες».

Παρ’ όλ’ αυτά έγινε το ατύχημα.

Η ταχύτητα του πλοίου ήταν σταθερή, περίπου δεκαεπτάμιση κόμβους, από την Κύθνο μέχρι τη

στιγμή της σύγκρουσης.

Τα χειριστήρια των μηχανών ήταν στο μηχανοστάσιο, δηλαδή δεν είχαν θιγεί ακόμη για χειρισμούς στη γέφυρα λόγω έλλειψης χρόνου και διαδικασιών πηδαλιουχίας.

Μαζί μου στη γέφυρα ήταν ο δόκιμος πλοίαρχος Πατήλας Γεώργιος και ο Κάσδαγλης Παναγιώτης ενώ ο ασυρματιστής, που ήλθε πέντε λεπτά πριν από την πρόσκρουση, βρισκόταν στον χώρο των χαρτών, στην πλάτη της γέφυρας. Μετά την ταλαιπωρία που έχω υποστεί επιφυλάσσομαι για τη διαύγειά μου, επειδή είμαι ναυαγός και κολυμπούσα όλη τη νύχτα και εξ αυτού για την ακρίβεια ή τυχόν ελλείψεις της κατάθεσής μου”.

Μαρτυρίες

ΤΑ ΝΕΑ της 28ης Σεπτεμβρίου δημοσίευσαν μαρτυρίες επιζώντων.

 «Μαμά σώσε με»

»“Κοιμόμουν μαζί με τον αδελφό μου σε ένα διάδρομο”, περιγράφει αγανακτισμένος ένας νέος άνδρας που έχει διασωθεί και βρισκόταν στην Πάρο. “Κανένας από το πλήρωμα δεν έδωσε σημασία. Κανένας δεν βοήθησε, δεν ενημέρωσε όλους εμάς. Πέσαμε μαζί με τον αδελφό μου στη θάλασσα. Κοντά μας κολυμπούσαν άλλοι έξι άνθρωποι. Ακούγαμε παντού φωνές.

Βλέπαμε μπροστά μας να περνούν πτώματα και κλείναμε τα μάτια από τον φόβο ότι θα είχαμε την ίδια τύχη. Μικρά παιδιά έκλαιγαν. Τσίριζαν. Άκουγα συνεχώς ένα παιδί να φωνάζει «μαμά, σώσε με».

Έβλεπα να περνούν πτώματα, άνθρωποι ζητούσαν βοήθεια και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μείναμε στη θάλασσα μαζί με τον αδελφό μου, πιασμένοι από μια σανίδα μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα. Μας έσωσε τελικά το κότερο «Μαργαρίτα». Όμως κλείσανε τόσα σπίτια. Δε μιλάει κανείς; Κανείς δεν έχει να απαντήσει τίποτα;”

«Κανένας από το πλήρωμα δεν βοήθησε»

»Μεταξύ των πρώτων που κατάφεραν να σωθούν και να φθάσουν στην Πάρο ήταν ο υδρογεωλόγος Φίλιππος Χαρμανίδης.

“Όλα έγιναν πολύ γρήγορα»,Τέτοιες στιγμές ο χρόνος περνάει γρήγορα. Τα λεπτά φαίνονται δευτερόλεπτα. Ο κόσμος ζητούσε βοήθεια. Δεν υπήρχε τίποτα από το πλήρωμα, βοήθεια από κανέναν. Κανένας από το πλήρωμα δεν βοήθησε, κανένας δεν ενημέρωσε ότι κινδυνεύουμε. Ήταν μια εφιαλτική εμπειρία. Ξέρετε τι είναι να βλέπεις μανάδες να ουρλιάζουν, να κρατούν τα παιδιά τους από το χέρι και να νομίζουν πως τα έχουν χάσει; Μέχρι να πεθάνω θα βλέπω μπροστά μου αυτό τον εφιάλτη”.

«Έδωσα το σωσίβιό μου σε μια ηλικιωμένη πήρα το παιδί και βούτηξα στη θάλασσα»

«Ο Αλέκος Γεωργιάδης, ένας από τους στρατιώτες που επέβαιναν στο Εξπρές

Σαμίνα, είναι από τους ελάχιστους που είχαν καταφέρει να ανακτήσουν χθες την

ψυχραιμία τους, μεταξύ των διασωθέντων.

Η εκπαίδευσή του στις ειδικές δυνάμεις του Στρατού τον βοήθησε όχι μόνο να σώσει τον εαυτό του, αλλά να παίξει μαζί

με τρεις ακόμη συναδέλφους του τον ρόλο που όπως φαίνεται δεν έπαιξε το πλήρωμα.

“Μείναμε όλοι μαζί, και οι τέσσερις, σαν ομάδα. Όπως ακριβώς έχουμε εκπαιδευτεί να κάνουμε. Προσπαθούσαμε να κατεβάσουμε τις βάρκες. Δεν ήταν εύκολο. Δεν ξέραμε πώς λειτουργούσαν. Πολλές δεν στάθηκε

δυνατόν να τις κατεβάσουμε.

Χωρίς τη βοήθεια από το πλήρωμα. Προσπαθούσαν αλλόφρονες δίπλα μας οι άνθρωποι να βάλουν τα σωσίβιά τους, έπεφταν στη θάλασσα. Σε ένα παγκάκι βλέπω μόνο του ένα μωρό παιδί. Δεν είδα γύρω μου τους

γονείς του.

Πήρα το παιδί στην αγκαλιά μου. Λίγο πριν εγκαταλείψουμε και εμείς το πλοίο, ακούω τις φωνές μιας ηλικιωμένης γυναίκας που είχε τραυματισθεί.

Συνειδητοποιώ ότι όλα τα σωσίβια που υπήρχαν διαθέσιμα τα είχαμε ρίξει στη θάλασσα για τους ανθρώπους που είχαν πέσει στο νερό. Η γυναίκα δεν φορούσε σωσίβιο. Ήταν πανικόβλητη. Δεν είχα άλλη επιλογή. Έβγαλα το δικό μου και τη

βοήθησα να το φορέσει.

Αμέσως μετά εγκαταλείψαμε το πλοίο. Βρέθηκα στη θάλασσα με το μωρό στον αγκαλιά. Επί περίπου δύο ώρες ήμασταν στη θάλασσα. Καταφέραμε να σωθούμε…”. Ο δημοσιογράφος πλάι στον κ. Γεωργιάδη παρατηρεί πως ένας από

την ομάδα των στρατιωτών, ο 20χρονος Βασίλης Ραχούτης δεν τα κατάφερε. “Το ξέρω”, απαντά. “Είναι νεκρός. Ήμουν με τον πατέρα του, πριν από λίγο».

Στα θύματα εκείνης της τραγικής νύχτας θα πρέπει να προστεθεί και ο υπολιμενάρχης Πάρου, Ανθυποπλοιάρχος Δημήτρης Μάλαμας που όπως αναφέρει το αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος  «έχασε τη ζωή του το βράδυ της πρόσκρουσης του πλοίου από το άγχος και την πίεση κατά τη διάρκεια συντονισμού της επιχείρησης για τη διάσωση των ναυαγών. Όταν οι πρώτοι ψαράδες – διασώστες του ανακοίνωσαν στον προβλήτα της Πάρου ότι υπάρχουν δεκάδες πνιγμένοι, υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου».

Στις 29 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Παντελής Σφηνιάς, Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της πλοιοκτήτριας εταιρείας Hellas Ferries, αυτοκτόνησε, πηδώντας από τον 6ο όροφο του γραφείου του, στην Ακτή Κονδύλη του Πειραιά.