Αν οι μετρήσεις των υποψηφίων στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης πέφτουν μέσα, τότε η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να ανησυχεί από τις ανακατατάξεις στον χώρο της αντιπολίτευσης. Ο λόγος είναι ότι αυτό που συμφέρει την κυβέρνηση περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο εκλογικό αποτέλεσμα είναι οι παλιές, καλές, δοκιμασμένες επιλογές, που εγγυώνται τη σταθερότητα! Συγκεκριμένα, το είδος της σταθερότητας που ευνοεί την κυβέρνηση, δηλαδή ένα ΠΑΣΟΚ με Ανδρουλάκη αναβαπτισμένο στη λαϊκή ψήφο και, φυσικά, τον ΣΥΡΙΖΑ με τον Στέφανο.
Για να ξεκινήσουμε από το ΠΑΣΟΚ, οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε και να εκλεγεί (με την εξαίρεση, ενδεχομένως, του κ. Κατρίνη) θα προκαλέσει μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το κόμμα. Αν αυτό το κλίμα θα είναι πρόσκαιρο ή όχι, θα εξαρτηθεί βέβαια από τις επιδόσεις της νέας ηγεσίας, σε κάθε περίπτωση όμως η αλλαγή ηγεσίας θα είναι μια απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει τον δυναμισμό, για να μπορεί να ανασυντάσσεται και να πηγαίνει παρακάτω. Αν όμως επανεκλεγεί ο κ. Ανδρουλάκης, τότε το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται στη γνωστή κατάσταση στασιμότητας, η οποία μάλιστα αυτή τη φορά θα είναι ακλόνητη αφού η ηγεσία Ανδρουλάκη θα έχει εξουδετερώσει διά της λαϊκής ψήφου την απόπειρα ανατροπής της. Επίσης, παρά την εικόνα της πολιτισμένης αντιπαράθεσης που είδαμε όλοι στο ντιμπέιτ, δεν θα έλεγα ότι η ενότητα του κόμματος θα είναι αρραγής την επομένη της επανεκλογής του κ. Ανδρουλάκη. Τα αρνητικά αισθήματα για το πρόσωπό του και την ηγεσία του, από πλευράς όσων τον αμφισβήτησαν, είναι πολύ έντονα για να τα αφήσουν στην άκρη και να ξεχαστούν. Συνεπώς, με τον Ανδρουλάκη επικεφαλής, η κυβέρνηση δεν έχει να περιμένει δυσάρεστες εκπλήξεις. Μόνο ευχάριστες…
Στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, το πλεονέκτημα της νέας αρχής δεν υπάρχει. Οποιος και αν εκλεγεί από τους μέχρι στιγμής τρεις υποψηφίους ξέρουμε τι να περιμένουμε από αυτόν. Οποιον και αν αναδείξει ως νικητή η κάλπη, η περαιτέρω συρρίκνωση του κόμματος θα συνεχιστεί. Ισως όμως η πιο επικίνδυνη περίπτωση για την κυβέρνηση θα ήταν η εκλογή του Παύλου Πολάκη, για τον μόνο λόγο ότι αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει σκληρή και στοχευμένη αντιπολίτευση. Αλλά να φέρει κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται! Αντιθέτως, θα διώξει κόσμο, διότι θα παγιώσει στην κοινή γνώμη την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξτρεμιστικού. Αν κάποιος είναι ο ιδεώδης για την κυβέρνηση, αυτός είναι ο Στέφανος, διότι είναι ερασιτέχνης, άσχετος και, το σπουδαιότερο, έχει και πλάκα. Μην το υποτιμάτε αυτό ως εύκολο αστειάκι, γιατί δεν είναι. Αλλο να συγχύζεσαι από αυτά που ακούς κι άλλο να γελάς. Επιπλέον, τυχόν επανεκλογή του κ. Κασσελάκη, σημαίνει ότι η ριζοσπαστική Αριστερά βυθίζεται σε μια ακόμη χειρότερη κρίση. Συνεπώς, μην το ψάχνετε, το Μαξίμου ψηφίζει υπέρ της σταθερότητας στην αντιπολίτευση…
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ
Συνέβη παραμονή Δεκαπενταύγουστου και φυσικά κανείς δεν έδωσε σημασία. Αλλά και Δεκαπενταύγουστο να μην ήταν, ποιος θα μπορούσε να ενδιαφέρεται για την παραίτηση του προέδρου κάποιας Ανεξάρτητης Αρχής στην Κύπρο; Τρέχα γύρευε. Εγώ, όμως, έμεινα άναυδος διαβάζοντας την είδηση, διότι το όνομα του παραιτηθέντος ήταν Πουλλικκάς. Ναι, με δύο λάμδα και δύο κάππα! Ετσι για το μεράκι! Με έπνιξε η συγκίνηση, πρέπει να παραδεχτώ, γιατί, ενώ εμείς οι Ελλαδίτες καταργούμε τα διπλά σύμφωνα από τις λέξεις, φαίνεται ότι όλα αυτά που εμείς καταργούμε δεν χάνονται, αλλά καταλήγουν στην Κύπρο! Τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν του Υπαρκτού Ελληνισμού, όλα ανακυκλώνονται…
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ
Μόνο σεβασμό έχω για τη Μαρινέλλα, που κατέρρευσε επί σκηνής του Ηρωδείου και, φυσικά, ευχές για την ανάρρωσή της. Βεβαίως είδα το σχετικό βίντεο – όπως όλοι, είμαι βέβαιος – και δεν το βρήκα ούτε εξευτελιστικό ούτε προσβλητικό για τη σπουδαία τραγουδίστρια. Το βρήκα, αντιθέτως, ηρωικό και συγκινητικό. Θαύμασα τον επαγγελματισμό και την αφοσίωση αυτής της γυναίκας στην τέχνη της και στο κοινό της. Πώς το λέει ο ουαλός ποιητής, απευθυνόμενος προς τον νεκρό πατέρα του; «Do not go gentle into that good night». Ακριβώς! Πάμε προς το τέλος με σαματά και φανφάρες ή, ακόμα καλύτερα, τραγουδώντας Μαρινέλλα…
