Αναζήτηση
Σαν σκηνή από τη ταινία Νονός I, τη στιγμή που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός απειλούσε από το βήμα του ΟΗΕ πως το «μακρύ χέρι του Ισραήλ μπορεί να φτάσει παντού», ο στρατός του δολοφόνησε τον υπ’ αριθμ. 1 αντίπαλό του, τον ηγέτη της Χεζμπολάχ. Μπορεί ο Χασάν Νασράλα να μην απειλήσει ξανά το Ισραήλ, αλλά όχι η Χεζμπολάχ.
Είναι αληθές ότι είναι αναρίθμητοι οι ηγέτες της Χεζμπολάχ και της Χαμάς που έχουν πέσει νεκροί –πολλοί μαζί με τις οικογένειές τους- από δολοφονικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών υπηρεσιών. Ισμαήλ Χανίγιε, Σάλεχ αλ-Αρούρι, Φουάντ Σουκρ είναι μόνο τρεις από τους βασικότερους ανθρώπους της αντίστασης στη μακρά λίστα των δολοφονηθέντων της αντίστασης.
Σε ενημέρωση δημοσιογράφων δχετικά με τη δολοφονία Νασράλα, ο Ισραηλινός αντισυνταγματάρχης Ναντάβ Σοσάνι δήλωσε ότι «ελπίζουμε πως αυτό θα αλλάξει τις ενέργειες της Χεζμπολάχ», τονίζοντας όμως ότι θα χρειαστεί ακόμη χρόνος προκειμένου να μειωθούν οι ικανότητες της υποστηριζόμενης από το Ιράν Χεζμπλάχ. «Είδαμε τη Χεζμπολάχ να εξαπολύει επιθέσεις εναντίον μας για έναν χρόνο. Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι θα συνεχίσει να εξαπολύσει τις επιθέσεις της εναντίον μας ή να προσπαθεί να το κάνει», είπε.
Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ, από ιδρύσεώς του, έχει επιστρατεύσει τη πρακτική των δολοφονιών αντιπάλων, πολλέ μάλιστα να είναι καθαρά τρομοκρατικές ενέργειες. Σύμφωνα με τον Παλαιστίνιο-Ισραηλινό δρ. Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι Μαρουάν Μπισάρα, υπάρχει πρόγραμμα δολοφονιών Παλαιστινίων ηγετών από τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, τη Μοσάντ, σε όλον τον κόσμο.
Ο προκάτοχος του Νασράλα, Αλ Μουζάουβι, είχε εκτελεστεί το 1992, από ισραηλινά ελικόπτερα Apache
«Έχουν περάσει 50 χρόνια, [από τότε που] προγράμματα δολοφονίας εκτελούνται από τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών και τη Μοσάντ, σε όλο τον κόσμο», είπε ο Μπισάρα, δείχνοντας επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον προσωπικοτήτων όπως ο ιδρυτής της Χαμάς, Σεΐχης Αχμάντ Γιασίν το 2004 και ο διοικητής της Χεζμπολάχ, Ιμάντ Μουγκνιιέ το 2015» λέει ο Μπισάρα.
Για τον διαπρεπή αναλυτή, το ζήτημα είναι κατά πόσο αποτελεσματικές είναι αυτές οι δολοφονίες. «Την κάθε φορά το Ισραήλ μπορούσε να ισχυριστεί νίκη, μετά από κάθε δολοφονία ηγέτη, αλλά αν δείτε την μεγάλη εικόνα, ιστορικά, η ισλαμική τζιχάντ έχει γίνει ισχυρότερη, η Χαμάς έχει γίνει ισχυρότερη και η Χεσμπολάχ έχει γίνει ισχυρότερη».
Ο προκάτοχος του Νασράλα, Αλ Μουζάουβι, είχε εκτελεστεί το 1992, από ισραηλινά ελικόπτερα Apache, τα οποία εξόντωσαν τη σύζυγο και τον 5χρονο γιό του. Ωστόσο, η Χεζμπολάχ βρήκε άλλον ηγέτη που την έκανε ασύγκριτα ισχυρότερη.
«Όλες αυτές οι οργανώσεις με κάποιον τρόπο βρήκανε στις τάξεις τους περισσότερους ικανούς, χαρισματικούς, πανίσχυρους ηγέτες για να ηγηθούν αυτών των οργανισμών» εξήγησε ο Μπισαρά, καταλήγοντας ότι «μετά από 50 χρόνια η Μοσάντ δεν έχει και πολλά να μας δείξει».
Στο ίδιο συμπέρασμα έχει οδηγηθεί και ο Ισραηλινός εμπειρογνώμονας στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες Γιόσι Μέλμαν, τονίζοντας έτσι απλά ότι η στρατηγική των δολοφονιών «δεν λύνει τίποτα».
«Η κοινότητα των ισραηλινών πληροφοριών είναι ερωτευμένη με τις δολοφονίες και τώρα ντρέπονται, ταπεινώνονται και θέλουν να λυτρωθούν», είπε. «Όμως, 50 χρόνια μετά, έχει αποδειχθεί ότι οι στοχευμένες δολοφονίες δεν είναι η απάντηση. Κάθε άτομο που δολοφονείται, ακόμα κι αν είναι πολύ ανώτερο -ή στην ισραηλινή γλώσσα, «το κεφάλι του φιδιού»- έχει έναν αντικαταστάτη» λέει ο Γιόσι Μέλμαν.
Η ιστορία αυτό έδειξε. Μπορεί η Μοσάντ να εξόντωσε τον ιδρυτή της Ισλαμικής Τζιχάντ Φάθι Σακακί το 1995 στη Μάλτα, αλλά η ομάδα έγινε μόνο μεγαλύτερη και πιο θανατηφόρα μετά το θάνατό του, «όπως είδαμε την τελευταία δεκαετία στη Γάζα». Το ίδιο συνέβη και με την δολοφονία του «υπουργού Άμυνας της Χεζμπολάχ» Imad Mughniyeh, ίσως την πιο σημαντική που κατάφεραν Μοσάντ και CIA από κοινού.
Παρά τη δολοφονία, Χεζμπολάχ, όχι μόνο επιβίωσε, αλλά είναι ακόμα πιο «ακόμα πολύ ζωντανή, όπως έχουμε δει στον τρέχοντα πόλεμο, και στον Λίβανο, την Υεμένη και τη Συρία» είχε πει ο Μέλμαν.
Στο πεδίο της μάχης, παρά την δολοφονία αλ-Αρούρι, τ προβλήματα των Ισραηλινών απέχουν πάρα πολύ μεγάλη απόσταση από την λύση τους.
Υπάρχει αλήθεια σε αυτό που δήλωσε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι σχολιάζοντας το «νέο ισραηλινό έγκλημα» σε εδάφη της χώρας του. Συγκεκριμένα, ο Μικάτι προειδοποίησε ότι με τη δολοφονία αυτή «το ανώτερο πολιτικό επίπεδο του Ισραήλ καταφεύγει στην εξαγωγή των αποτυχιών του στη Γάζα στα νότια σύνορα για να επιβάλει νέα δεδομένα στο έδαφος και να αλλάξει τους κανόνες εμπλοκής».
Οι «στοχευμένες επιδρομές» από τους Ισραηλινούς, σύμφωνα με τις δύο αμερικανικές δεξαμενές σκέψης, Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW) και Critical Threats Project (CTP), δεν έχουν φέρει αποτελέσματα.
Η Χαμάς «ούτε ηττήθηκε ούτε καταστράφηκε» ως στρατιωτική δύναμη και η αλλαγή στην ισραηλινή τακτική θα «επιτρέψει στη Χαμάς να ανοικοδομήσει τις στρατιωτικές της δυνατότητες και υποδομές», ανέφεραν οι δύο δεξαμενές σκέψης, αξιολογώντας πριν λίγους μήνες τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης στη Γάζα.
Έτσι τώρα και με τη Χεζμπολάχ, το τεράστιο οπλοστάσιό της και ο εκπαιδευμένος στρατός της θα αποτελεί πάντα απειλή για τις κατοχικές –σε Γάζα/Δυτική Όχθη- ισραηλινές δυνάμεις, με τον Ισραηλινό λαό να επενδύει ετησίως 25 δισ. ευρώ για αμυντικές δαπάνες, κοψοχολιάζοντας καθημερινά.
