Ραντεβού με τον Πρωθυπουργό

Ραντεβού με τον Πρωθυπουργό

Η είδηση, προερχόμενη από το Μέγαρο Μαξίμου, είναι ότι ο πρόεδρος Κυριάκος, ύστερα από ένα ξεκούραστο Σ/Κ μετά την εβδομαδιαίας διάρκειας παραμονή του στη Νέα Υόρκη και αφού έχει ξεπεράσει επιτυχώς το jet lag, ετοιμάζεται αύριο να δεχθεί στο γραφείο του βουλευτές. Θα συζητήσει, λέει, μαζί τους την πορεία της κυβέρνησης στους δεκαπέντε μήνες από την επανεκλογή της και θα ζητήσει τις δικές τους προτάσεις για τη βελτίωση του κυβερνητικού έργου. Η είδηση δεν ανέφερε ποιους βουλευτές θα δεχθεί, ούτε καν τον αριθμό – ίσως αυτό συμβεί σήμερα, αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος ως προς αυτό.

Αν ανακοινώσεις ότι θα δεχθείς αυτόν, αυτόν κι αυτόν, θα σου πουν οι υπόλοιποι «γιατί όχι κι εμείς;». Και με πόσους ο άνθρωπος μπορεί να συναντηθεί και να τους ακούσει να γκρινιάζουν (διότι περί αυτού θα πρόκειται); Δέκα, δώδεκα το πολύ. Με περισσότερους, η συνάντηση προσλαμβάνει χαρακτήρα λαϊκής απογευματινής, που λένε και στα θέατρα. Και δεν βγαίνει άκρη, ακόμη και αν είσαι ο Ιώβ, του οποίου η υπομονή κατέστη παροιμιώδης, επειδή ο άνθρωπος (αν υπήρξε ποτέ) υπέστη τα πάνδεινα από τον Θεό, προκειμένου να αποδείξει, λέει, την πίστη του – δεν τον πίστευε με τίποτε ο Αλλος, πράγμα το οποίο, εμένα τουλάχιστον, μου κάνει με πιστοποίηση ότι ο Πανάγαθος είχε τους λόγους του να μην τον πιστεύει αυτόν τον κύριο Ιώβ.

Ο Μητσοτάκης, τώρα, Ιώβ δεν είναι, αποδεδειγμένα, άρα θα τα πει με (ή θα τα ακούσει από) ορισμένους βουλευτές, έτσι ώστε να πάρουν το μήνυμα και οι υπόλοιποι που δεν θα προσκληθούν στην αυριανή σύναξη ότι όπου να ‘ναι έρχεται και η σειρά τους για καφέ στο Μαξίμου…

Οι «έβγα», οι «δεν κρατιέμαι»…

Εμένα, τώρα, το ερώτημά μου είναι άλλο. Από ποια κατηγορία βουλευτών θα κληθούν στο Μέγαρο Μάξιμου προς συνάντηση του ακριβοθώρητου προέδρου; Διότι, αποδεδειγμένα πλέον, υπάρχουν τρεις κατηγορίες βουλευτών στη ΝουΔου σήμερα. Κι αυτό πιστοποιημένο, με σφραγίδες και υπογραφές.

Μια κατηγορία είναι αυτοί που έχουν κόψει τον άλυσο, που λέμε. Πρόκειται για βουλευτές που είτε είναι στο «έβγα» (στην έξοδο δηλαδή, όχι στην… ΕΒΓΑ της γωνίας) από την πολιτική και το έχουν πάρει απόφαση ότι δεν έχουν πλέον ούτε να περιμένουν κάτι από τον Κυριάκο (ένα υπουργιλίκι, ας πούμε) ούτε και ξαναβλέπουν Βουλή, αν σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι εξελέγησαν το ’23, στο όριο, και λόγω του 41%.

Μια άλλη κατηγορία είναι οι «δεν κρατιέμαι, δεν κρατιέμαι». Νέοι κατά βάση βουλευτές, κυρίως από την επαρχία, οι οποίοι περιμένουν επί ματαίω 5½ χρόνια τώρα να πάρουν το βάπτισμα μιας υπουργικής θέσης, αλλά ο Κυριάκος τούς έχει μονίμως στην απέξω. Και αυτοί, μη έχοντας να κάνουν τίποτε άλλο, γυρίζουν στο Περιστύλιο της Βουλής και στα πέριξ της Πλατείας Κολωνακίου καφέ(νεία) και γκρινιάζουν συνεχώς και αδιαλείπτως για την «πασοκοποίηση» της κυβέρνησης. Εκ παραλλήλου, δε, καταφέρονται κατά των υπουργών που «δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα» ή «δεν ικανοποιούν τα δίκαια αιτήματα που τους μεταφέρουν οι πολίτες». Γκρίνια και των γονέων…

…και οι αφοσιωμένοι

Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, η οποία αφορά βουλευτές που είναι αφοσιωμένοι στον Κυριάκο, οι οποίοι όμως όλο και μειώνονται. Αφοσιωμένοι μέχρι πρότινος αποκλειστικά σε εκείνον, «κάνουν υπομονή», «δουλεύουν σαν σκυλιά», αλλά «οι κόποι τους δεν ανταμείβονται». Ετσι, ένας ένας (πρόσφατο, κραυγαλέο παράδειγμα βουλευτής Πειραιά…) αρχίζουν και ξεκόβουν από την ομάδα των υποστηρικτών του προέδρου.

Μπορεί, μου λένε, η αυριανή μάζωξη να είναι «μείγμα». Μπορεί, θα συμφωνήσω. Αλλά, ό,τι και να είναι, υπάρχει μια αλήθεια: ότι στην ΚΟ της ΝουΔου οι «φυλές» πολλαπλασιάζονται και τίποτε δεν θυμίζει εκείνες τις ωραίες ημέρες του 41%, όταν όλοι μαζί υποδύονταν τους… Κολοκοτρωναίους – «καβάλα πάν’ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε, καβάλα παίρν’ αντίδωρο απ’ του παπά το χέρι»…

Η μπαλάντα του ΣΥΡΙΖΑ

Ευτυχώς για τον πρόεδρο Κυριάκο και την ηρεμία του (αν υπάρχει), στην αντιπολίτευση τα πράγματα εξελίσσονται κατά τρόπο μαγικό. Και ειδικά στη φερόμενη ως αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν περνάει μέρα που να μη συμβαίνει κάτι στο κόμμα της χαράς, το οποίο να μην τον κάνει χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Το Σ/Κ, ας πούμε, (φαντάζομαι ότι) γέλασε κι αυτός με την καρδιά του ακούγοντας το έπος της soft love rock μπαλάντας (όπως τη χαρακτήρισαν οι διακινητές της) υπέρ του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη! Ενα αριστούργημα, το οποίο αρκετοί χαρακτήρισαν δημιούργημα των τρολ, επειδή απουσίαζαν στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής, αλλά, όπως φάνηκε, είχε την έγκριση του εκπτώτου, καθότι το επίσημο τρολ του, ο «διάσημος» πλέον Πεν Νταλαούρα, κάλεσε τους υποστηρικτές του να το διακινούν. «Πρόεδρο έχουμε. Τώρα έχουμε και το δικό μας τραγούδι #Είμαι_εδώ. Πάμε να το κάνουμε viral, αδέρφια, πάμε να το ταξιδέψουμε παντού, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε παρέα», έγραψε, και δεν είναι πλάκα.

Απλώς μείναμε με την απορία «μα γιατί τόση μετριοφροσύνη» οι δημιουργοί του; Χάθηκε ο κόσμος να γράφουν τα ονοματάκια τους, να ξέρουμε κι εμείς, και κυρίως οι οπαδοί, σε ποιον οφείλεται αυτό το «ποίημα», αυτό το αριστούργημα της μουσικής δημιουργίας, το οποίο ασφαλώς θα πάρει τη θέση του στη χορεία του πολιτικού τραγουδιού της χώρας.

«Θα επιστρέψω»

Ο ίδιος ο έκπτωτος πετάχτηκε τις προάλλες μέχρι Τρίπολη, πήγε σε κάτι καφέ στην Πλατεία Αρεως της πόλης, με το άγαλμα του έφιππου «Γέρου του Μοριά» Κολοκοτρώνη να κραδαίνει το γιαταγάνι του κατά των εχθρών, ήπιε δύο «φρέντο μέτρια» και μετά πήγε σε μια ταβέρνα της περιοχής για «παϊδάκια». Κι όταν ολοκλήρωσε, λέει, το γεύμα, άφησε στο βιβλίο των επισκεπτών ένα «θα επιστρέψω», το οποίο διάφοροι… αποκωδικοποιητές έσπευσαν να ερμηνεύσουν ότι ανήγγειλε την επιστροφή του στον ΣΥΡΙΖΑ! Παραβλέποντας εντελώς το ενδεχόμενο να του άρεσαν του ανθρώπου τα εδέσματα της ταβέρνας και να έγραψε απλώς ότι θα την επισκεφτεί ξανά για να φάει.

Τέλος πάντων, ένας δικός του, από τον στενό κύκλο των δημοσιογράφων που τον περιβάλλει και γνωρίζει, υποτίθεται, τις κινήσεις του, μου έλεγε χθες το μεσημέρι «τελειωμένα πράγματα», μεθαύριο Τετάρτη, που ο μήνας έχει 2, θα αναγγείλει ότι θα διεκδικήσει και πάλι το προεδρικό αξίωμα στον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, με βιντεοσκοπημένο μήνυμα μέσω των social media. Αγνοώ αν το κάνει με μουσική υπόκρουση το «Είμαι εδώ», όπως είναι ο τίτλος της μπαλάντας, αλλά νομίζω θα ήταν ωραία ιδέα. Εκτός κι αν πάει σε κάτι πιο μπρουτάλ, όπως το «στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα»…

Ελληνική διάκριση στο CERN

Στα καλά νέα του Σ/Κ, η είδηση – ειδησάρα – που πέρασε κάτω από τα ραντάρ της μεγάλης εικόνας (άμα έχεις Κασσελάκη, ας πούμε, πού να βρεθεί χώρος), ότι πρόεδρος του Συμβουλίου του παγκόσμιου ερευνητικού κέντρου CERN που εδρεύει στη Γενεύη εξελέγη ο εκ Μεσσηνίας ορμώμενος καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Κωνσταντίνος Φουντάς. Ο κ. Φουντάς θα ηγηθεί του CERN, που ανακάλυψε προ ετών το σωματίδιο του Θεού, τη διετία 2025-2027· πρόκειται για μια σπουδαία μορφή στον χώρο της επιστήμης, καθώς το έργο του έχει αναγνωριστεί διεθνώς. Το αξιοσημείωτο είναι ότι είναι καθηγητής στην ίδια έδρα της Φυσικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην οποία σπούδασε ως φοιτητής. Το επισημαίνω για να καταλάβουμε ότι σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία, και ειδικά η τριτοβάθμια, βάλλεται πανταχόθεν, υπάρχουν σε αυτή «διαμάντια» που λαμπυρίζουν στη διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Για το τι είναι το CERN δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια: πρόκειται για το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ερευνητικό κέντρο πυρηνικής και σωματιδιακής φυσικής, το οποίο, πλην της δικής του έρευνας, συνεισφέρει στη λειτουργία 600 ερευνητικών κέντρων παγκοσμίως…