Αναζήτηση
Το μεγαλύτερο αστείο και τραγικό ταυτοχρόνως θέαμα της εποχής είναι η αντίσταση. Από τους κωμικούς που έκαναν «Αντίσταση στα Μνημόνια» σε δρόμους και πλατείες έως τους θλιβερούς του «Αξονα της Αντίστασης» που δολοφονούν κόσμο.
Κι οι μεν αντιστασιακοί του αντιμνημονιακού αγώνα βυθίστηκαν στη φαιδρότητα της εποχής. Τελευταίος έμεινε να υπόσχεται ότι «θα τελειώσει τα Μνημόνια» (που έχουν προ πολλού τελειώσει) ο αντιστασιακός Πολάκης!
Οι αντιστασιακοί όμως του «Αξονα της Αντίστασης» εξακολουθούν να σκοτώνουν όποιον βρουν μπροστά τους.
Κάνοντας αντίσταση σε τι; Ουδείς έχει επιτεθεί στο Ιράν και φυσικά ουδείς το έχει κατακτήσει ώστε να ξεσηκωθεί ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Πολυτεχνείο Τεχεράνης. Αυτοί ταλαιπωρούν τις άλλες χώρες της περιοχής.
Το Ισραήλ είχε αποχωρήσει μονομερώς από τη Γάζα τον Αύγουστο 2005.
Εκτοτε έκανε δύο ή τρεις περιορισμένες στρατιωτικές επεμβάσεις για να απαντήσει σε τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς που εν τω μεταξύ είχε αναλάβει τη διοίκηση της Γάζας. Το 2023 οι Ισραηλινοί ξαναπήραν τα όπλα ακριβώς για τον ίδιο λόγο.
Ουδείς όμως θέλει να κατακτήσει τη Γάζα ώστε να δραστηριοποιηθούν οι αντιστασιακοί. Μόνοι τους τα ψάχνουν, μόνοι τους τα βρίσκουν.
Ούτε τον Λίβανο έχει υποδουλώσει κάποιος, ούτε τον πολεμάει, ούτε έχει καμία διαφορά μαζί του. Η Χεζμπολάχ αυτοβούλως αρματώνεται, παρελαύνει, παραληρεί και βαράει αντιστασιακές ρουκέτες στο Ισραήλ – συνήθως στον γάμο του Καραγκιόζη.
Και φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω τους Χούθι για τους οποίους ο υπόλοιπος πλανήτης οριακά γνωρίζει πού βρίσκονται και σε τι αντιστέκονται μέσα σε μια απόλυτη ερημιά που δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Συνεπώς σε τι αντιστέκονται όλοι αυτοί; Γιατί δολοφονούν παιδιά; Γιατί βιάζουν μανάδες; Γιατί καθαρίζουν ανυποψίαστους νέους ανθρώπους που απλώς κατεβαίνουν από το τραμ ή το μετρό να πάνε στη δουλειά τους; Ποιος είναι ο λόγος;
Θα σας πω γιατί. Επειδή όπως όλοι οι διαταραγμένοι φανατικοί δεν αντέχουν, ούτε ανέχονται, ό,τι κι όποιον δεν είναι σαν αυτούς.
Επειδή μισούν και θέλουν να εκφράσουν το μίσος τους.
Παρ’ όλο που (όπως συμβαίνει συνήθως) εκείνοι πληρώνουν τελικά το βαρύτερο κόστος του μίσους. Και της γελοιοποίησης.
Το Ιράν έριξε 180-200 βαλλιστικούς πυραύλους στο Ισραήλ και το αποτέλεσμα είναι ότι σκότωσαν… έναν (αριθμός 1) Παλαιστίνιο που διέσχιζε τον δρόμο.
Μετά βγαίνουν με τις μαντίλες στον δρόμο και πανηγυρίζουν για το «μάθημα που έδωσαν».
Τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου κλείνει ένας χρόνος από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Δεν βλέπω τι κέρδισε ο «Αξονας της Αντίστασης» από αυτήν τη θηριωδία.
Μπορώ όμως εύκολα να σας πω πόσοι χάθηκαν.
