Στην τελική ευθεία έχουν μπει oι διαδικασίες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, που διακρίθηκαν για την… κοσμιότητα και τον πολιτισμό τους. Δεν διαφωνώ ότι αυτά πρέπει να είναι βασικά χαρακτηριστικά μιας εκλογικής αναμέτρησης σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά δεν μπορεί να είναι τα μόνα. Η πολιτική αναμέτρηση και μάλιστα σε ένα κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού πρέπει να εμπεριέχει και άλλα στοιχεία εκτός των δεδομένων.

Κάποιοι αναλώθηκαν στο να αποδείξουν ότι είναι οι θεματοφύλακες του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι ορκίζονταν νυχθημερόν στα λάβαρά του, έστω και εάν επισήμως το κόμμα λέγεται ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και αποτελεί συνασπισμό κομμάτων. Κάποιοι άλλοι μιλούν για ηλικιακή ανανέωση, χωρίς έστω οι φίλοι τους να τους υπενθυμίζουν ότι αυτό είναι τουλάχιστον απολιτικό. Κάποιοι επίσης μιλούσαν για τον… ορθό λόγο. Οχι βεβαια του Καντ αλλά εννοώντας τους χαμηλούς τόνους. Που βέβαια είναι ουδέτερο και απολιτικό. Και κάποιοι άλλοι επέμεναν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι άβατο και όσοι τολμήσουν να εισέλθουν θα φάνε πόρτα. Να μείνει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ στο 4,8% του 2012 και στους ανθρώπους που με καμάρι έλεγαν «έμεινα στα δύσκολα». Οι άλλοι δηλαδή δημοκρατικοί πολίτες που δεν ακολούθησαν στο σπιράλ της απόλυτης εξαφάνισης, αλλά έκαναν άλλες επιλογές, να μείνουν εκτός των τειχών του «καθαρού» ΠΑΣΟΚ.

Και όμως όλα αυτά τα απίθανα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Και πολλοί αναρωτιούνται. Πώς δηλαδή το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα ξαναπάει στο 30% και 40% χωρίς να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν στα… δύσκολα. Δύσκολη επιστήμη τα μαθηματικά. Μήπως τελικά στην ουσία κάποιοι θέλουν ένα μικρό κόμμα για μικροδουλειές;

Εδώ ακριβώς κρύβεται και το διακύβευμα της αναμέτρησης. Περιχαράκωση της μικροϊδιοκτησίας ή ανατροπές και πορεία για μια μεγάλη παράταξη χωρίς αποκλεισμούς.

Φράσεις υποψηφίων για μοναχικούς δρόμους μάλλον επιβεβαιώνουν το προηγούμενο και παραπέμπουν στο σύνδρομο της Στοκχόλμης. Οπως γράφει η Ιστορία, η οποία συνεχίζεται, την απάντηση για το ποιοι θα στηρίξουν τη Δημοκρατική Παράταξη και ποιοι όχι θα τη δώσει η πλειοψηφία της χώρας που ανήκει στην Κεντροαριστερά. Πολλοί λένε «κανένα face control». Οι πολίτες αποφασίζουν. Και επειδή, όπως είπε και ο Κώστας Σημίτης, οι ευκαιρίες δεν είναι ατελείωτες, πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις ανατροπής. Ο συμβιβασμός δεν είναι το τέλος της ιστορίας για την ελληνική σοσιαλδημοκρατία.

Ο Σταμάτης Μαλέλης είναι γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης MEGΑ

Τελευταία Νέα