Η χθεσινή μέρα μνήμης της τρομερής σφαγής στο Νότιο Ισραήλ από τρομοκράτες της Χαμάς έναν χρόνο πριν έχει πια σε μεγάλο βαθμό συμψηφιστεί με την πολεμική έκρηξη στην περιοχή, λόγω της οποίας το Ισραήλ αντιμετωπίζεται από δυτικά ΜΜΕ αλλά και από κυβερνήσεις και από πολίτες όχι ως θύμα αλλά ως θύτης.

Οντως, το Ισραήλ απάντησε στρατιωτικά, όπως ήταν αναμενόμενο, στους τρομοκράτες της Χαμάς – οι οποίοι δρουν και κινούνται κανονικά σε πυκνοκατοικημένες πόλεις, χρησιμοποιώντας συχνά σχολεία και νοσοκομεία ως βάσεις των επιθέσεών τους. Οντως, εξάρθρωσε την ιεραρχία της τρομοκρατικής Χεζμπολάχ στον Λίβανο, που συστηματικά βομβαρδίζει τις βόρειες περιοχές του. Οντως, χτύπησε τους Χούθι στην Υεμένη, που πλήττουν ουσιαστικά τη δυτική κυρίως ναυτιλία και οικονομία – έχουν πληγεί και ελληνικών συμφερόντων στόχοι. Και όντως, απειλεί το Ιράν με στρατιωτική δραστηριότητα – το φονταμενταλιστικό Ιράν που χρηματοδοτεί όλους τους παραπάνω τρομοκράτες.

Το Ισραήλ είναι υποχρεωμένο να πολεμήσει. Οχι επειδή είναι ένα πολεμόχαρο κράτος, όπως το παρουσιάζουν, ούτε επειδή έχει δεξιό πρωθυπουργό, αλλ’ επειδή απειλείται. Η σφαγή της Χαμάς δεν ήταν ασήμαντο επεισόδιο – και βέβαια δεν ήταν επεισόδιο εκδίκησης απέναντι σε έναν στυγνό δυνάστη. Η Χαμάς δεν εκπροσωπεί τους Παλαιστινίους, ούτε επιδιώκει τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους που αύριο μεθαύριο θα πρέπει να συνεννοηθεί με το Ισραήλ. Κάνει πόλεμο μέχρις εσχάτων για να εξαφανίσει «τον σιωνισμό», γι’ αυτό άλλωστε η σφαγή που οργάνωσαν και εκτέλεσαν οι «μαχητές» της ήταν βάναυση και κτηνώδης. Ηταν πογκρόμ, προαναγγελία της δικής της «Τελικής Λύσης».

Διαβάζω τις προσεκτικές ανακοινώσεις πολλών δυτικών κρατών, ανάμεσά τους και το άρθρο που χθες δημοσίευσε (στο iefimerida.gr) ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης: «Επιμείναμε στην ανάγκη επίτευξης διαρκούς, βιώσιμης εκεχειρίας, με στόχο την παροχή απρόσκοπτης ροής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα και την εκπόνηση ενός σχεδίου για την ανοικοδόμησή της. Μιλήσαμε για την επιτακτική ανάγκη να δοθεί ένα όραμα στον παλαιστινιακό λαό, με την εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους στο πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών» λέει ο έλληνας υπουργός. Καλλιγραφία, αλλά όχι η ουσία.  Η ουσία είναι ότι η Χαμάς έχει καταβροχθίσει τρομακτικά ποσά διεθνούς βοήθειας – κι αντί να τα κάνει υποδομές ειρήνης, τα έχει μετατρέψει σε υπόγεια τούνελ και σε οπλισμό. Κι ούτε εκφράζει τον παλαιστινιακό λαό, μάλιστα έχει ανειρήνευτη σχέση με την Παλαιστινιακή Αρχή. Πιστεύει όντως ο έλληνας υπουργός ότι η καλλιγραφική ουδετερότητα θα εμπνεύσει κάποιο άλλο όραμα πλην του τζιχάντ;

Μου κάνει εντύπωση αυτή η clean σούπα του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και άλλων ευρωπαίων πολιτικών. Πώς είναι δυνατόν να αγνοούνται τα πολιτικά χαρακτηριστικά του παλαιστινιακού αγώνα και της ιδεολογίας του – εθνικισμός, τζιχαντιστικός ισλαμισμός, και μαζί η σχέση με τον ναζισμό και τις σοβιετικές πρακτικές; Και πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαπραγματευτούμε με εκπροσώπους αυτών των ιδεολογιών, που οιστρηλατούνται από το τζιχάντ, χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει διευθέτηση, χωρίς να έχουν ηττηθεί οι εκπρόσωποι του τζιχάντ;

Ο δυτικός κόσμος έχει πληρώσει με πολύ αίμα την ισλαμική τρομοκρατία, από την 11η Σεπτεμβρίου ως την επίθεση στο «Charlie Hebdo» και τη σφαγή στο Μπατακλάν. Οι Αμερικανοί, βεβαίως, μετά το 2001, το πολέμησαν απηνώς. Οι Ευρωπαίοι απλώς κοιτάζουμε να τα έχουμε καλά μαζί του για να μην το βρούμε μπροστά μας;

Αν συνεχίσουμε να είμαστε ανεκτικοί, ας είμαστε βέβαιοι ότι θα το βρούμε μπροστά μας.

Τελευταία Νέα