Μια χαρά πάει το κράτος: υπάρχουν μεγάλα περισσεύματα που μέρος τους μοιράζεται στους πενέστερους, τα τοκοχρεολύσια πληρώνονται κανονικά, οι αγορές μάς εμπιστεύονται: χθες, τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων ήσαν ~100 μονάδες κάτω από αυτά των ΗΠΑ και της Βρετανίας και 50 από της Νορβηγίας και της Ιταλίας!
Εμείς όμως, πώς πάμε; Μάθαμε προ ημερών ότι το μέσο διαθέσιμο ατομικό εισόδημα παραμένει κατά 28% μικρότερο αυτού που είχαμε το 2010, ενώ στο ίδιο διάστημα το μέσο εισόδημα αυξήθηκε σε όλη την Ένωση κατά 28% – δηλαδή, συγκριτικά με τον «μέσο Ευρωπαίο», ο «μέσος Έλληνας» έχει 55% απώλεια εισοδήματος σε σχέση με αυτό που θα είχε αν έμενε σε «κανονική», «μέση» ευρωπαϊκή χώρα.
Γνωρίζουμε επίσης ότι είμαστε προτελευταίοι, μόλις πάνω από τη Βουλγαρία ως προς το διαθέσιμο εισόδημα, ότι σε αρκετές περιοχές το 1/3 του πληθυσμού είναι στο όριο της φτώχειας.
Από την άλλη, η Eurostat ανακοίνωσε τα αποτελέσματα έρευνας για το πώς κρίνουν οι πολίτες κάθε χώρας το κράτος τους: αν προστατεύει τις αξίες της ΕΕ και γενικά τα δικαιώματα των πολιτών, αν υπάρχει κράτος δικαίου: Μόνο 32% των Ελλήνων θεωρεί ότι αυτά ισχύουν στη χώρα μας, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 66%.
Οι συνήθεις ύποπτοι Σκανδιναβοί είναι ~90% ικανοποιημένοι με τα κράτη τους – αλλά ενδιαφέρον βρίσκω το εξής: κάτω από το μέσο όρο υπάρχει σμήνος χωρών (Κύπρος, Μάλτα, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία) όπου το ~50% των πολιτών είναι ευχαριστημένοι. Μετά γίνεται μεγάλη βουτιά προς τα κάτω σε δύο χώρες θεσμικά εξαθλιωμένες –σύμφωνα με τα 2/3 των κατοίκων τους: Βουλγαρία μόλις 35% ικανοποίηση, Ελλάδα 32%.
Μήπως δεν είναι τα κράτη μας διεφθαρμένα, μήπως απλώς Έλληνες και Βούλγαροι είμαστε μεμψίμοιροι και συνεχώς γκρινιάζουμε χωρίς να μας ικανοποιεί τίποτα;
Μήπως δηλαδή, το πρόβλημα είναι «επικοινωνιακό», όπως συνηθίζουν να λένε κυβερνήσεις και κόμματα: δημόσιο, δικαιοσύνη, αρχές, αγορές, μισθοί, υγεία, παιδεία, όλα πάνε μια χαρά αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε γιατί «δεν μας τα επικοινωνούν καλά». Μήπως είμαστε ευτυχισμένοι και δεν το ξέρουμε;
Εγώ φοβάμαι ότι απλώς οι «άθλιοι τροϊκανοί» επέβαλαν κανόνες για τα δημοσιονομικά ώστε και να πάρουν πίσω τα «τοκογλυφικά» δάνεια που μας έσωσαν και να μην αναγκαστούν να μας σώσουν πάλι· ως προς τα υπόλοιπα οι πολιτικοί μας συνέχισαν τις business as usual.
Αλλιώς, ας «μας επικοινωνήσουν» τόσο καλά όσο και στις αγορές την κατάστασή που εμείς αγνοούμε – ή τέλος πάντων ας μας δώσουν να πιούμε ό,τι και οι Σκανδιναβοί, να νιώσουμε περήφανοι και εμείς για το κράτος και τους πολιτικούς μας.
