Αντικασσελακική νομενκλατούρα

Πολύ νωρίς, η Ολγα Γεροβασίλη ήταν απέναντι στον Κασσελάκη – και η σύγκρουσή της μαζί του εκδηλώθηκε με σφοδρότητα στο συνέδριο του προηγούμενου Φεβρουαρίου. Συγκατοίκησαν, ωστόσο ουδέποτε συναντήθηκαν. Κι όταν οι παλαιοκομματικοί φόρτωσαν την περαιτέρω κατάρρευση στον πρόεδρο και τον καθαίρεσαν, η Γεροβασίλη βγήκε μπροστά για να κάνει την πασιονάρια της κομματικής νομενκλατούρας. Τελευταίο επεισόδιο αυτού του ρόλου, η επίθεση κατά Κασσελάκη, με την κατηγορία ότι υλοποιεί σχέδιο και απαξιώνει όλο τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και εργαζομένους στο κόμμα.

Ο Κασσελάκης όντως απαξίωσε κάποια επαγγελματικά στελέχη του μηχανισμού που όσο ήταν πρόεδρος απέλυσε και, προσφάτως, τα επαγγελματικά στελέχη που αμείβονται λόγω της συμμετοχής τους στην Κεντρική Επιτροπή – σε θέσεις στις οποίες έχουν εκλεγεί. Η Αριστερά ανέκαθεν είχε αμειβόμενα επαγγελματικά στελέχη, αλλά η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, ως φαίνεται, διεύρυνε τον κατάλογο όσων πληρώνονται για την πολιτική τους δράση – μέρος της οποίας, συχνά μεγάλο, είναι το πέρασμα από καφενεία και ταβέρνες.

Του Κώστα Σκλαβενίτη

Καταγγέλλοντας ο Κασσελάκης τους καρεκλοκένταυρους που κάνουν δημοσιοϋπαλληλία, εμμέσως αμφισβητεί την αξία των ψηφοφοριών με τις οποίες τον έπαψαν από πρόεδρο και, στη συνέχεια, του αφαιρούν το δικαίωμα να είναι υποψήφιος. Και εξηγεί τις μεθοδεύσεις που θα ακολουθήσουν: την επίκληση εκ μέρους του της κομματικής βάσης, την οποία ήδη αποθεώνει, για να ανατραπούν οι πλειοψηφικές επιλογές των οργάνων – κι αν αναβληθεί το έκτακτο συνέδριο, για να δικαιολογήσει την εκ μέρους του και εκ μέρους όσων στελεχών θα τον στηρίζουν απόσχισή του από το κόμμα.

Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε. Με τα σημερινά δεδομένα, μάλιστα, ο Κασσελάκης, ως διωγμένος, μοιάζει να ενισχύει την αποδοχή του στον κόσμο που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ – το εξήγησε και ο Πολάκης στην ισχυρή ομάδα των κομματικών στους οποίους καταλογίζει ότι μετέτρεψαν τον Κασσελάκη σε «πληγωμένο πρίγκιπα».

Υπό κανονικές συνθήκες, στο κόμμα θα έπρεπε να αρχίσουν να ανησυχούν. Η πορεία που έχουν πάρει, λογικά, θα οδηγήσει σε διάσπαση πριν φτάσουν σε συνέδριο – ή στο συνέδριο αν καταφέρουν να φτάσουν σε διαδικασία που θα έχει στην πλειοψηφία τους συνέδρους οι οποίοι πρόσκεινται στους παλαιοκομματικούς, στην παρέα Γεροβασίλη, Παππά, Σπίρτζη και λοιπών, υπό την ευλογία του Αλέξη Τσίπρα. Αν δεν ανησυχούν είναι επειδή, πλέον, δεν ενδιαφέρονται για τη μεγάλη απήχηση, για κυβερνητική πορεία, για τη μεγάλη κυβερνώσα Αριστερά και γενικώς για τα παλιά μεγαλεία – τα οποία οικειοθελώς εκχώρησαν στο ΠΑΣΟΚ. Τους αρκεί μια μικρά πλην τιμία ομαδούλα, που θα φυλάει το σκευοφυλάκιο με τα τιμαλφή: τις σφραγίδες με την περιουσία των αριστερών αγώνων και θυσιών και, μαζί, τον ΑΦΜ και τα όποια περιουσιακά στοιχεία μπορούν να συντηρούν ανεπάγγελτους επαναστάτες. Μια ομαδούλα αποκλειστικά δική τους ή, έστω, ενισχυμένη με τους φυγάδες της προηγούμενης διάσπασης, που επίσης κλωσάνε μια άλλη, επίσης μικρή ιστορία της ανανεωτικής κομμουνιστικής Αριστεράς.

Μια ιστορία επιλεκτική, φυσικά. Από την οποία έχουν διαγράψει τον Καμμένο ή τη Ζωή. Που έχει ξεχάσει τον αστρολόγο Χαϊκάλη ο οποίος βρέθηκε υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή τη Ραχήλ Μακρή, τεφαρίκι εκ μεταγραφής από τους ΑΝΕΛ. Που δεν θυμάται τις ρεβεράντζες στη Χρυσή Αυγή, τις διώξεις του Τύπου ή πολιτικών αντιπάλων, ούτε τον αντιεμβολιαστικό σχετικισμό.

Αυτό το κόμμα διεμβόλισε ο έως τις προάλλες εκλεγμένος νομίμως πρόεδρός τους. Η χλεύη της διάλυσης δεν σημαίνει ότι πάθαμε αμνησία. Θυμόμαστε καλά με ποιους είχαμε και έχουμε να κάνουμε.

Εικόνες με τη Βάσω Παπανδρέου

Η Βάσω Παπανδρέου ήταν μια πολιτικός του ΠΑΣΟΚ. Ενα λαϊκό κορίτσι από την Αχαΐα, στέλεχος του ΠΑΚ που, μετά τη δικτατορία, απ’ το Λονδίνο και την Οξφόρδη, όπου θα έκανε πανεπιστημιακή καριέρα, ήρθε στην Αθήνα και αφιερώθηκε στην πολιτική. Οι οικονομικές της σπουδές βάρυναν ιδιαίτερα στον πολιτικό της ρόλο, γι’ αυτό άλλωστε κινήθηκε κυρίως σε οικονομικά υπουργεία, μέχρι να γίνει επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, όπου διακρίθηκε ιδιαίτερα. Υπήρξε ΠΑΣΟΚ αλλά έπαιξε ρόλο μεταρρυθμιστικό, συμβάλλοντας στην ισότητα των φύλων στην εργασία, εργαζόμενη για την αποκέντρωση και για το περιβάλλον και, γενικώς, για μια δυναμική Ελλάδα.

Αυτό όμως που προσωπικά θυμάμαι εντονότερα από τη Βάσω Παπανδρέου είναι ένα βιντεοκλίπ της περιόδου της χρεοκοπίας, του 2012, που έκανε αυθαιρέτως μια ομάδα χρησιμοποιώντας ένα λόγο της στη Βουλή. Για λίγο, εκείνο το κλιπ την έκανε ποπ είδωλο, αφού χρησιμοποίησε την αιτιολόγησή της για την υπερψήφιση ενός από τους εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου, προαπαιτούμενο για να λάβει η χώρα την έκτη δόση της μνημονιακής οικονομικής βοήθειας από τους εταίρους και δανειστές. Ηταν η στάση πολλών στο ΠΑΣΟΚ τότε, ανάμεσά τους και του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου: εφάρμοζαν μνημόνιο ως καταναγκασμό, χωρίς να το πιστεύουν.