«Δεξιότερα, Κουροπάτκιν» θα λέγαμε σήμερα στον Νίκο Ανδρουλάκη σαν άλλοι συμβουλάτορες – το 1904 αυτό προέτρεπε ο… αθηναϊκός Τύπος τον ρώσο στρατηγό στον πόλεμο της χώρας του κατά των Ιαπώνων –, ή έτσι κι αλλιώς δεξιά θα πάει μόνος του;
Δεδομένο πρώτο: το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κουλτούρα συνεργασιών με την Αριστερά. Το αντιμνημόνιο και η διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ ως ανταγωνιστικού πόλου κατά της Χαριλάου Τρικούπη μπετόναραν μια βάση στο Κίνημα που δεν θέλει να ακούει ΣΥΡΙΖΑ και τις παραφυάδες αλλά και πολλά από τα στελέχη του που έφυγαν και άλλαξαν στέγη. Και ο Ανδρουλάκης «παιδί» αυτού του ρεύματος είναι. Πώς θα το πάει τώρα όμως; Δεξιότερα ή όχι; Ορισμένοι δημοσιολόγοι θεωρούν πως ο Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ του 2024 δεν είναι όπως του 2021.
Φάνηκε χθες στον ανασχηματισμό του. Μια διαφορά είναι οι νέοι πόλοι που έχουν διαμορφωθεί εντός του κόμματος μετά τις πρόσφατες εσωκομματικές κάλπες. Εδώ πια δεν είναι αμελητέοι ούτε ο Δούκας ούτε ο Γερουλάνος ούτε η Διαμαντοπούλου. Θα παίξει έναν ρόλο ο καθένας εξ αυτών για να επηρεάσουν ή να συμβάλουν στη νέα γραμμή του Ανδρουλάκη. Ποια όμως; Ακόμη και οι νέοι ρόλοι που έλαβαν θα έχουν μια άλλου τύπου επίδραση στη νέα στρατηγική. Το ερώτημα είναι πόσο θα συνθέσει ή θα ισορροπήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Οι κάλπες έβγαλαν προοίμιο παράταξης. Αυτό δεν σημαίνει συγκόλληση προσώπων. Σημαίνει αποχρώσεις κάτω από ένα ενοποιητικό σχέδιο. Αυτό αφορά τον Ανδρουλάκη, αλλά αφορά και τους άλλους. Εκδοχή πρώτη: Θα τον δουν ως πρόεδρο σε προθεσμία και υπό την πίεσή του να μεγαλώσει το κόμμα; Εκδοχή δεύτερη: Θα τον δουν μήπως ως τον πρόεδρο που με νωπή εντολή από την πασοκική βάση θα έχει τον αναγκαίο εκείνο χρόνο για να ξεδιπλώσει τις νέες τομές του;
Στην πρώτη, το σενάριο θα είναι καταστροφικό αν εκπέμψουν την εικόνα ενός κόμματος με «φιλόδοξους και ανυπόμονους» (για να θυμηθούμε μια παλιά φράση του Γεώργιου Παπανδρέου ή «Γέρου»). Θα είναι εικόνα ενός χώρου με ανεξόφλητους λογαριασμούς και χωρίς ενιαία αντίληψη και φρόνημα. Η πρώτη, από την άλλη, εδώ έχει ευθύνη και ο Ανδρουλάκης, θα είναι και ο πιο γρήγορος δρόμος ανάταξης του ΠΑΣΟΚ. Το άνοιγμα που ακούμε από πολλές πλευρές να εκφωνείται βέβαια δεν πρέπει να γίνει απλώς στο εσωτερικό του Κινήματος. Μα και στις κοινωνικές ομάδες που εκεί έξω είναι ανήσυχες και επισφαλείς. Αυτός ο δρόμος είναι και ο πιο στέρεος και μακριά από μια αδιέξοδη κουβέντα αν το ΠΑΣΟΚ «θα πάει αριστερά ή δεξιά». Ολα αυτά σε μια χώρα όπου πιο απενοχοποιημένα, ριζοσπαστικά μιλάει ένας τραπεζίτης από έναν πολιτικό. Και όπου εκεί έξω η κοινωνική αντιπολίτευση δεν θα λογαριάζει για πάντα την πολιτική της έκφραση.
