Μην το ψειρίζουμε το θέμα, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Το γεγονός μιλάει από μόνο του: ακόμη μία φορά ο δήμαρχος Αθηναίων απέδειξε, ακόμη μία φορά, τι είδους χαρακτήρας είναι. Πρώτος και καλύτερος ο κ. Δούκας έσπευσε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια για τη θέση που του ανατέθηκε από τον Νίκο Ανδρουλάκη στον πρόσφατο ανασχηματισμό του ΠΑΣΟΚ. Με τη σπουδή του αυτή, δεν μένει η παραμικρή αμφιβολία για τους λόγους της δυσαρέσκειάς του. Δεν ήταν πολιτικοί – πότε να προλάβουν να διαφωνήσουν πολιτικά, προτού καν συνεδριάσει το Συντονιστικό Κέντρο για πρώτη φορά; Ηταν καθαρά προσωπικοί οι λόγοι της δυσαρέσκειάς του και αφορούν την ιδέα που έχει αποκτήσει για τον εαυτό του και τις δυνατότητές του ο κ. Δούκας. Προφανώς δυσαρεστήθηκε επειδή σωστά ο κ. Ανδρουλάκης έκρινε ότι η πείρα της Αννας Διαμαντοπούλου είναι χρησιμότερη για το ΠΑΣΟΚ από το ωραίο μαλλί του κ. Δούκα. (Το θέτω έτσι, γιατί μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε θαυμάσει στον κ. Δούκα είναι το μαλλί του, που μένει πάντα ακριβώς το ίδιο, σαν να είναι ψεύτικο, λες και δεν μεγαλώνει…)

Οχι βέβαια ότι έχει κάποια ιδιαίτερη πολιτική σημασία για το ΠΑΣΟΚ η δυσαρέσκεια του κ. Δούκα. Αντιθέτως, μια απόσταση ασφαλείας του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Δούκα το προστατεύει, διότι συνολικά η περίπτωση Χάρη Δούκα είναι μια τραγική υπόθεση, η οποία θα έχει κακό τέλος, πολύ φοβάμαι. Και τούτο για δύο πολύ απλούς λόγους, αντιληπτούς στον καθένα. Κατ’ αρχάς, επειδή του έχει διαφύγει το ουσιώδες, ότι δηλαδή θα κριθεί πρωτίστως από την επίδοσή του στην Αθήνα και, επίσης, επειδή πολύ νωρίς έδειξε ότι δεν κέρδισε τον Δήμο Αθηναίων για το κόμμα που τον επέλεξε και τον στήριξε, αλλά για τον εαυτούλη του. Συνεπώς, δεν βλάπτει το ΠΑΣΟΚ η απόσταση από τον κ. Δούκα. Ακόμη καλύτερα μάλιστα αν απομακρύνεται οικειοθελώς και έτσι αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την ευθύνη των πράξεών του.

Είναι γνωστό και μάλλον τετριμμένο το ευφυολόγημα του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, που λέει (σε παράφραση δική μου) ότι η συχνότερη τραγωδία στη ζωή είναι όταν δεν πραγματοποιούνται τα όνειρά μας, αλλά η χειρότερη είναι όταν πραγματοποιούνται. Ισχύει απολύτως στην περίπτωση του δημάρχου Αθηναίων, υποψιάζομαι. Το ακούω μάλιστα από πρόσωπα, τα οποία εκ της θέσεώς τους έχουν προσωπική επαφή μαζί του, ότι η αναπάντεχη εκλογική νίκη του στην Αθήνα τον έχει ταρακουνήσει άγρια και, κατά πάσα πιθανότητα, του έχει αφήσει προβλήματα.

NARCOS

Οσοι Ελληνες έχουν συνδρομή στο Netflix έχουν οπωσδήποτε δει σειρές όπως το «Narcos», το «Breaking Bad» ή το «Ozark». Επομένως, έχουν κάποια εικόνα για το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε επιτυχημένος μεγαλέμπορος ναρκωτικών, που δεν είναι άλλο από την αποθήκευση των παράνομων εσόδων του. Οποιος έχει δει τέτοιες σειρές θυμάται τις σκηνές, λ.χ., που οι μαφιόζοι παραχώνουν βαρέλια με δολάρια μέσα στη γη ή τα χτίζουν σε κρύπτες μέσα στους τοίχους σπιτιών κ.λπ. Τα θυμίζω αυτά γιατί μας χρησιμεύουν για να καταλάβουμε γιατί η Χεζμπολάχ είχε φτιάξει υπόγειο θησαυροφυλάκιο κάτω από νοσοκομείο της Βηρυτού, μέσα στο οποίο φυλάσσονταν πεντακόσια εκατομμύρια σε δολάρια (Αμερικής, εννοείται…) και χρυσό. Τα κεφάλαια αυτά δεν είναι βοήθεια από το Ιράν ή, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι μόνο από εκεί. Κυρίως προέρχονται από το εμπόριο ναρκωτικών, στο οποίο η Χεζμπολάχ επιδίδεται με μεγάλη επιτυχία εδώ και πολλά χρόνια. Ο ρόλος της αυτός μάλιστα είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Χεζμπολάχ στη Δύση θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση.

ΕΚΛΕΚΤΙΚΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ

Το επεσήμανε χθες η στήλη «Τα πρόσωπα της ημέρας», ότι ο υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ευρωβουλευτής Νικόλας Φαραντούρης υπόσχεται να αναποδογυρίσει την κομματική πυραμίδα, ώστε οι προγραμματικές θέσεις να έρχονται από κάτω προς τα πάνω. Το ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου, δεν αφορά τόσο την αξία της ίδιας της πρότασης του κ. Φαραντούρη όσο αυτό που αποκαλύπτει η πρόταση για εκείνον που τη θέτει. Ουσιαστικά, ο κ. Φαραντούρης υπόσχεται στους ψηφοφόρους το ίδιο που υπόσχεται και ο Στέφανος Κασσελάκης, ότι δηλαδή θα κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως το λέει ο εκπεσών, «το πιο αμεσοδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης». Χαίρομαι για τη σύμπτωση θέσεων μεταξύ των δύο επίδοξων ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ, διότι επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μου ότι ο κ. Φαραντούρης δεν θα μπορούσε να υπάρχει ως υποψήφιος πρόεδρος, αν δεν είχε προηγηθεί ο κ. Κασσελάκης να ανοίξει τον δρόμο. Δεν μπορώ να ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον εκπεσόντα – σύντομα μπορεί να έχει αποδειχθεί ότι ήταν διάττων αστήρ και τίποτα περισσότερο. Είμαι βέβαιος, όμως, ότι η επίδρασή του θα μείνει.