«Τα δύσκολα είναι πίσω! Τα καλύτερα είναι μπροστά», δήλωσε ο επανεκλεγείς στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις τον δικαιώνουν, αν ο πήχης είναι στο 16% -18%. Αν όμως πάει υψηλότερα; Ηταν το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ ο ηγέτης του και το έλυσαν επανεκλέγοντας τον ίδιο ηγέτη; Ο Ανδρουλάκης επικράτησε γιατί οι στρατηγικές αμφισβήτησής του στηρίχθηκαν, σχεδόν όλες, στις όποιες αδυναμίες του, αλλά κανείς δεν στάθηκε στις αδυναμίες του ΠΑΣΟΚ. Μήπως πιο πολύ από τα τραγούδια και τον λυράρη ο λαός δεν αντέχει το brand name;
Πολλοί αναλυτές και δημοσκόποι μετά τις εσωκομματικές εκλογές κατατάσσουν το ΠΑΣΟΚ ως relevant party (κόμμα ειδικής βαρύτητας), εφόσον το 48% δεν το αποκλείει από τις δυνητικές του επιλογές.
Η λεγόμενη «δυνητική επιλογή» όμως είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα δημοσκοπικά ευρήματα.
Οχι γιατί οι μετρήσεις είναι λάθος, αλλά γιατί πολύ σπάνια αυτός που απαντά πως ως δεύτερο κόμμα του προτιμά το τάδε, επιλέγει και να το ψηφίσει. Οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν πως ακόμη και αν αφήσει το προηγούμενο κόμμα του, δεν θα στραφεί στη δεύτερη επιλογή του, αν αυτή δεν οδηγεί στην κυβέρνηση. Το ΚΚΕ εσωτερικού πλήρωσε πολύ ακριβά αυτή τη «δυνητική επιλογή».
Οχι τόσο οι ελλείψεις της όποιας ηγετικής ομάδας, αλλά το brand name ΠΑΣΟΚ δεν πείθει πως αποτελεί εναλλακτικό πόλο εξουσίας.
Σήμερα αν ένας στους δύο το έχει στη δεύτερη προτίμησή του, επίσης ένας στους δύο, λόγω των άδικων κατηγοριών για τα δύο μνημόνια και των εν μέρει δίκαιων για διαφθορά και αλαζονεία, δεν θέλει καν να ακούσει γι’ αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περάσει τον πήχη του 30% που θα το έκανε ξανά αυτοδύναμο κυβερνητικό κόμμα εξουσίας. Το ταβάνι του είναι πολύ πιο κάτω. Το δείχνει η αδυναμία του στις αστικές περιοχές, όπου τα δίκτυα έχουν ατονήσει.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Ποιος τολμά να το πει; Ετσι αυτό μάλλον είναι ένα unrelated (χωρίς συμμάχους) μικρομεσαίο κόμμα, παρά ένα relevant κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ένα κεντροαριστερό κόμμα χωρίς συμμάχους στα αριστερά του. Στις δεκαετίες του δικομματισμού δεν τους χρειαζόταν.
Τώρα όμως είναι αυτόνομο, αλλά όχι και αυτοδύναμο. Μετά τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ένα κεντροαριστερό κόμμα που δεν μπορεί να επανέλθει στην εξουσία χωρίς να συμμαχήσει με την Κεντροδεξιά. Επιλογή που θα το καταστρέψει.
Στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν θα κληθεί να απαντήσει αν ανήκει στην Αριστερά ή στο Κέντρο. Θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στη συγκυβέρνηση με την Κεντροδεξιά και στην άρνηση συμμετοχής σε οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Η συγκυβέρνηση
με τη ΝΔ αποτελεί καταστροφική επιλογή γι’ αυτό, η άρνηση οδηγεί σε επανάληψη του 1989 και τελικά πάλι σε νίκη Μητσοτάκη. Για να ηττηθεί ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται ένας αντί-Μητσοτάκης, αλλά ένα νέο ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα. Γι’ αυτό όμως δεν φτάνει μόνο το ΠΑΣΟΚ.
