Πήρε μια φίλη μου προχθές, τι τo ‘θελε, μια χύτρα ταχύτητος. Αφού δεν το ξέρεις το άθλημα τι το παιδεύεις; Με το που την έβαλε στη φωτιά, είχε βάλει μέσα και κάτι φακές να βράσουνε με όλα τα συμπαρομαρτούντα, άναψε στο φουλ το μάτι, στρώθηκε στην τηλεόραση και περίμενε να γίνουν. Και γίνανε. Oλα χάλια. Τινάχτηκε το καπάκι στον αέρα, σκορπίσανε οι φακές σε τοίχους, πόρτες και παράθυρα, χτυπήσανε ταβάνι, ήρθε κι έγινε η κουζίνα πουαντιγιέ και σίσκατη. Να τρέχει δάκρυα το λάδι απ’ τους τοίχους, κομμάτια ντομάτας (μου ‘θελε και πομοντόρια) κολλημένα στα ντουλάπια, η πετούγια απ’ τη γλίτσα να γλιστράει το χέρι να μην ανοίγει η πόρτα ούτε να μπεις ούτε να βγεις. Το πάτωμα να μην μπορείς να κάνεις βήμα, μια τσουλήθρα Holiday on lentil (lentil είναι η φακή στα ξένα).
Αυτά παθαίνει όποιος δεν δίνει βάση στη γνώση. Διότι επαναλαμβάνω δεν το ξέρεις το άθλημα, διάβασε το μάνιουαλ, ανάγνωσε το προσπεκτίς που λεν κι οι Γάλλοι.
Ετσι την έπαθε κι ο κύριος Παπαγγελόπουλος (ο εγκάθετος του κυρίου Καραμανλή του μικρού, στον ΣΥΡΙΖΑ), μου ‘θελε το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους. Είπε να κάνει τη μέγκλα του αλλά δεν διάβασε τις οδηγίες χρήσεως. Εμ με πομπές δεν βάφονται αβγά. Βγήκε έξω απ’ το Μαξίμου κι εκεί στην καγκελόπορτα του Μεγάρου κάτω από τις νεραντζιές (τι έχουνε ακούσει κι αυτά τα έρημα τα δέντρα;) άρχιζε να το διαλαλεί.
«Περάστε κόσμε να δείτε πρώην υπουργούς, υφυπουργούς, πρωθυπουργούς και τραπεζίτες στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Αλήθεια κι απ’ αλήθεια λέω μάρτυς μου ο Θεός και τρεις κουκούλες».
Από κει και πέρα γίνανε όλα στην πολιτική κουζίνα της εποχής, αβγά, σκατά και χώματα. Σκηνές απείρου κάλλους. Αλλοι θιγόμενοι να απειλούν, άλλοι να τρέχουν στη Δικαιοσύνη, κάποιοι να το ρίχνουν στα ψυχοφάρμακα, άλλοι να μην αντέχουν να βγουν στον δρόμο, κι ένας, ο κύριος Πικραμμένος να τον πνίγει η αδικία και να βουρκώνει στη Βουλή κι αυτό το λεπταίσθητο θεριό ο Πολάκης να γελάει με τα δάκρυα του άλλου.
Θυμάμαι επίσης έξαλλο τον κύριο Σαμαρά να δηλώνει ότι «θα το φτάσει μέχρι το τέλος» και να θέλει την κεφαλή του Παπαγγελόπουλου επί πίνακι, θεωρώντας τον κύριο υπεύθυνο οργανωτή και εκτελεστή του αποτρόπαιου αυτού σχεδίου μαζί με τον προστάτη του τον κύριο Καραμανλή. Μην κοιτάτε που τώρα για να ρίξουν τον Μητσοτάκη κυκλοφορούν α λα μπρατσέτα σε διάφορες εκδηλώσεις σαν το δίδυμο της αποτυχίας, τότε στα μαχαίρια οι πρώην.
Η αθώωση και η ηθική αποκατάσταση των κατηγορουμένων κράτησε χρόνια. Κι εκεί που αρχίσαμε να ξεχνάμε ακόμα και τη λέξη ΝΟΒΑΡΤΙΣ (πως ξέχασε τις απειλές του ο Σαμαράς κι άρχισε τις αμιτσίτσιες με τον Νίκο Παππά τον 13-0 καταδικασθέντα για παράβαση καθήκοντος, Αχ Νίκο μου – Τι κάνεις Αντώνη μου) έτσι σαν κάτι παλιό και σκουριασμένο, Μπάααααμ. Η απόφαση για το ξεκουκούλωμα των δύο προστατευόμενων μαρτύρων. Εδώ να δεις τι έχει να γίνει. Γιατί εδώ δεν είναι η κουζίνα της φίλης μου με τις φακές στους τοίχους και τη δάφνη στον απορροφητήρα, εδώ και τώρα είναι η πολιτική σκηνή της χώρας. Εδώ θα γίνει τρεις και το λουρί της μάνας και δύο οι κουκούλες πέντε. Το θέαμα αν μη τι άλλο προβλέπεται πολύ σέξι.
Μαλακό καναπέ να έχετε, φρέσκα ποπ – κορν να μοσχομυρίζουν βούτυρο και καλή θέαση.
Ενα είναι σίγουρο μπορείς να σιχαθείς πολύ εύκολα σ’ αυτόν τον τόπο, μέχρι και τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά δεν πρόκειται να πλήξουμε ποτέ, γι’ αυτό και…
Χαιρετώ.
