Αναζήτηση
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης παραμένει συγκεχυμένη και αντιφατική. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη ενημέρωση του ΥΠΕΞ σε βουλευτές της ΝΔ, φέρεται να δήλωσε ότι μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του, το Κυπριακό δεν υπήρχε στην ατζέντα του ΟΗΕ.
Αυτό εκλήφθηκε ως αιχμή σε βάρος του προκατόχου του, μόνον όμως από εκείνους που έχουν ξεχάσει ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που δεν αναφέρθηκε καθόλου στο Κυπριακό, στην παρθενική του ομιλία στη Γ.Σ. του ΟΗΕ, το 2019.
Δεν υπάρχουν σαφείς κόκκινες γραμμές απέναντι στην Τουρκία, και για όσες υπάρχουν και παραβιάζονται, η κυβερνητική αντίδραση είναι επικοινωνιακή, με αποκλειστική στόχευση στο εσωτερικό: το Ορούτς Ρέις το είχε φέρει ο αέρας στην ΑΟΖ μας, δεν έγινε και τίποτα με την πρόσφατη αμφισβήτηση από το τουρκικό πολεμικό πλοίο των δικαιωμάτων μας στην Κάσο.
Ενόψει της κατάστασης αυτής, πώς εξηγείται η ξαφνική κινητικότητα για το συνυποσχετικό για τη Χάγη;
Μέχρι σήμερα ο κ. Μητσοτάκης απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας στα ελληνοτουρκικά, πέραν από τη βραχύβια επιδίωξη για «ήσυχα νερά», ενόψει πιθανού πολιτικού κόστους.
Ο κ. Σαμαράς – και όχι μόνον – του έχει επισημάνει αρκετές φορές ότι «δεν διαπραγματεύεσαι με πειρατές».
Πίεση από τον διεθνή παράγοντα, που θα ήταν η πιθανότερη εξήγηση σε άλλη χρονική στιγμή, ενόψει της προδιάθεσης του πρωθυπουργού να είναι πάντα πιστός και πειθήνιος, δεν πιθανολογείται στη σημερινή συγκυρία: στις τελευταίες ημέρες της προεδρίας του ο Τζο Μπάιντεν δεν έχει την πολυτέλεια να ασχοληθεί με τα ελληνοτουρκικά.
Δεν έχω απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Δεν έχει σημασία.
Τα προοδευτικά κόμματα οφείλουν να επιβεβαιώσουν τη στήριξή τους στην εθνική γραμμή της προσφυγής στη Χάγη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων οικονομικών ζωνών, όπως έχει διαμορφωθεί ήδη από το 1975.
Αλλωστε, μετά τη δήλωση της χώρας στο Διεθνές Δικαστήριο τον Ιανουάριο του 2015, θέματα εθνικής κυριαρχίας διαφεύγουν της δικαιοδοσίας του.
Φυσικά, δεν θα δοθεί λευκή κάρτα στον κ. Μητσοτάκη.
Τα κόμματα πρέπει να απαιτήσουν εμπιστευτική ενημέρωση από την κυβέρνηση για όλες τις φάσεις της διαπραγμάτευσης και ιδίως για τη σύνταξη του συνυποσχετικού.
Δεν πρέπει να επιτρέψουν η όλη διαδικασία να εκτραπεί ή να περιοριστεί στο επικοινωνιακό πεδίο.
Η μεγάλη μάχη πρέπει να δοθεί στην ενημέρωση του ελληνικού λαού, που ήδη δηλητηριάζεται από τις ίδιες εθνικιστικές δυνάμεις που συκοφάντησαν και ναρκοθέτησαν τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μειοδοσία δεν είναι η εμπιστοσύνη στη διεθνή δικαιοσύνη, στη βάση της διαμορφωμένης εθνικής γραμμής.
Αυτή είναι η εθνική πολιτική και αντεθνική και αντιλαϊκή είναι η υπονόμευσή της.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, αν. εμπειρογνώμονας ΟΗΕ για μια δημοκρατική και δίκαιη διεθνή τάξη
