Απλώς περιμένουμε, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Ολος ο κόσμος ή, εν πάση περιπτώσει, εκείνος ο κόσμος που ενδιαφέρεται για το μέλλον του κόσμου μας παρακολουθεί τη ζαριά που ετοιμάζεται να ρίξει η Αμερική αύριο, Τρίτη, στις προεδρικές εκλογές. Εδώ στην Ελλάδα, οι συριζαίοι ζουν την αντανάκλαση του δράματος ως φαρσοκωμωδία στις δικές τους εκλογές για το συνέδριο, αλλά εκτός από τους ίδιους ουδείς άλλος ασχολείται με το δράμα τους. Απορείς πως δεν βαρέθηκαν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Αποτέλεσμα δεν ξέρουμε για τις εκλογές στις ΗΠΑ, όσον αφορά τον επόμενο ένοικο του Λευκού Οίκου. Ξέρουμε, όμως, ότι αν επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά και οι μετρήσεις, που φέρουν τους υποψηφίους στήθος με στήθος, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι ο νικητής, η Αμερική την επόμενη ημέρα θα είναι διχασμένη, εφόσον η διαφορά μεταξύ τους θα είναι μικρή. Κατά πάσα πιθανότητα, δε, θα είναι διχασμένη για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ούτε τον Ντόναλντ Τραμπ ούτε την Κάμαλα Χάρις να ενώνουν το έθνος. Ο μεν Τραμπ επειδή δεν θέλει, η δε Χάρις επειδή δεν μπορεί. Πρέπει να δούμε πρώτα πώς θα αποτυπωθεί ο διχασμός στις ισορροπίες του Καπιτωλίου, στα δύο νομοθετικά σώματα, πάντως ο διχασμός στο εκλογικό σώμα υπονοεί αμφιβολία για τον διεθνή ρόλο των ΗΠΑ.
Και, βέβαια, εκείνο που όλοι έχουν στον νου τους, αλλά η ευπρέπεια απαιτεί να μην προδίδει κανείς την αγωνία του, είναι πώς θα αντιδράσει ο Τραμπ σε περίπτωση ήττας – περιττεύει να θυμίσω τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου του 2020, που άφησαν άφωνη την υφήλιο. Η απίστευτη δυνατότητα αυτού του ανθρώπου να επιστρέφει στο κατώφλι του Λευκού Οίκου, παρά τις γκάφες που διαπράττει, τις ηλιθιότητες που εκστομίζει και την άγνοια που επιδεικνύει, μην αμφιβάλλετε ότι έχει κατατρομάξει τους αντιπάλους του. Ο εκφοβισμός που ασκεί συστηματικά έχει περάσει. Αν κάτι απέδειξε ο Τραμπ σε αυτή την εκστρατεία, τόσο σε πολιτικούς φίλους όσο και σε αντιπάλους, είναι ότι το πείσμα και η αντοχή του εγωισμού του δεν έχουν προηγούμενο. Είναι γνωστή, δε, από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας η εκδικητική διάθεση με την οποία διεκδικεί την επιστροφή του. Υποθέτω, όμως, ότι οι Αρχές αυτή τη φορά θα έχουν προετοιμαστεί – αν υπάρχουν Αρχές, γιατί είναι αμφίβολο κατά πόσο κυβερνά ο πρόεδρος Μπάιντεν.
Βλέποντας, πάντως, την αμερικανική δημοκρατία στη δοκιμασία της, σκέφτομαι ότι αν μπορούμε κάτι να κάνουμε για να προστατεύσουμε τη δική μας είναι να φροντίσουμε να ξεκαθαρίσει μέχρι το τέλος η σκευωρία της Novartis. Η απόφαση της Δικαιοσύνης, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για δικαστικές διώξεις στους ψευδομάρτυρες με τις κουκούλες, είναι η ευκαιρία την οποία η πολιτεία δεν μπορεί να αγνοήσει. Είναι σπουδαίο ότι απέτυχε η απόπειρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να κλείσει στη φυλακή τους αντιπάλους της με κατασκευασμένες κατηγορίες, επειδή αυτή η αποτυχία των υπονομευτών της δημοκρατίας κάνει τη διαφορά μεταξύ της Βενεζουέλας και της κανονικότητας, όπως την ξέρουμε στη Δύση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επιβάλλεται η υπόθεση αυτή να διαλευκανθεί πλήρως. Πρέπει να μάθουμε ποιοι, πώς και γιατί έστησαν αυτή την υπόθεση, αν πράγματι θέλουμε να προστατεύσουμε το πολίτευμά μας, σε μια εποχή δύσκολη για τις δημοκρατίες.
ΓΚΑΖΙ LIVE
«Οι προσπάθειες απαξίωσης και ρευστοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ θα πέσουν στο κενό». Η βαρυσήμαντη δήλωση, όπως διαβάζω, αποδίδεται σε κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ και, σε γενικές γραμμές, είναι σωστή. Κατ’ αρχάς, επί του παρόντος προσπάθειες απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημειώνονται από κανέναν τρίτο και από καμία κατεύθυνση. Οταν θα ξεκινήσουν όμως, είναι βέβαιο ότι θα πέσουν στο κενό, όπως σωστά υποστηρίζουν οι κύκλοι, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ήδη απαξιωθεί και ρευστοποιηθεί μόνος του, δεν θα έχει μείνει κάτι για να το απαξιώσουν οι εχθροί του. Αυτό κάνουν τώρα, με αυτό καταγίνονται φιλότιμα οι συριζαίοι και δεν έχουν ανάγκη από βοήθεια. Τα καταφέρνουν μια χαρά μόνοι τους – το έχουν αποδείξει αυτό, πέραν πάσης αμφιβολίας. Και μόνο το γεγονός ότι για το συνέδριό τους – ένα τόσο κρίσιμο συνέδριο μάλιστα – διάλεξαν ένα νυχτερινό κέντρο λέει τόσο πολλά από μόνο του, ώστε περιττεύει να προσθέσω εγώ κουβέντα…