Αναζήτηση
Η γελοία διάταξη για τα αποτυπώματα
Στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα (και όπως έλεγα και προ ημερών, και η… μανταρινέα, και η… κιτρολεμονέα, και η… γκρεϊπφρουτέα, συν τα υπόλοιπα εσπεριδοειδή μαζί), όλα είναι χύμα στο κύμα. Προσέξτε τώρα ιστορία, παρεπόμενη της προ εβδομάδος σφοδρής έκρηξης στους Αμπελοκήπους, κατά την οποία διαμελίστηκε ένας τρομοκράτης την ώρα που παρασκεύαζε μία βόμβα. Η ΕΛ.ΑΣ. αδυνατούσε επί διήμερο να εντοπίσει περί τίνος επρόκειτο – την ταυτότητά του δηλαδή. Αστυνομικές πηγές διέρρεαν μάλιστα προς τα έξω, με τη γνωστή μέθοδο των δήθεν απόρρητων πληροφοριών, ότι ο νεκρός τρομοκράτης «δεν είχε απασχολήσει τις Αρχές». Παραμύθια!
Διότι, όταν έφτασαν στην Αθήνα οι πληροφορίες – και το σχετικό υλικό – από τις γερμανικές αστυνομικές Αρχές, αποδείχθηκε ότι ο τρομοκράτης τις είχε απασχολήσει τις Αρχές στην Ελλάδα, και με το παραπάνω. Είχε συλληφθεί κατά το παρελθόν, αλλά – προσέξτε τώρα – ήταν λέει… αρνητής παροχής αποτυπωμάτων!!! Γι’ αυτό δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν ποιος ήταν.
Διότι στην Ελλάδα, της… πλέριας ελευθερίας που πλέον αγγίζει, ειδικά σε αυτές τις περιπτώσεις, την πλέρια… (μπιπ), υπάρχει ο «θεσμός» της… άρνησης παροχής αποτυπωμάτων!!!
Στη Γερμανία πάλι, την Ιταλία, τη Γαλλία και άλλες… αντιδημοκρατικές χώρες, αυτός ο θεσμός δεν υπάρχει, αλλά ας μην το συζητήσουμε.
Υφίσταται στην Ελλάδα, και το παλικάρι αυτό όπως και άλλα σαν κι αυτό μπορούν να κάνουν χρήση, ώστε να είναι σε θέση, όταν βάλουν μια βόμβα, να μην μπορεί η Αστυνομία να τους εντοπίσει, ακόμη κι αν προηγουμένως, στη γιάφκα όπου την κατασκεύαζαν, έπαιζαν… «μήλα» μαζί της.
Κύριε Χρυσοχοΐδη μου, πότε θα καταργηθεί αυτή η γελοία διάταξη; Ποιος τη θέσπισε και γιατί;
Το κατάστημα διαλύεται
Οταν όλοι είναι νικητές σε μια εκλογική αναμέτρηση, δύο τινά συμβαίνουν: ή ο ένας δεν ξέρει τι του γίνεται ή το κατάστημα διαλύεται «αδεία προέδρου Πρωτοδικών». Κι επειδή, αν με ρωτάτε, σχεδόν αποκλείεται το πρώτο, καταλήγω προς το δεύτερο ως πιθανότερη εκδοχή, καθότι το κατάστημα από καιρό παρέπαιε, οι εισπράξεις δεν πήγαιναν καλά, κόσμος δεν έμπαινε, αντιθέτως πολύς κόσμος έβγαινε (από το μαγαζί), οπότε προσέφυγαν οι ενδιαφερόμενοι στο Πρωτοδικείο και εκείνο εξέδωσε άδεια για τη διάλυση. Οπως είναι φυσικό, και λογικό, την Παρασκευή το βράδυ (Παναγίτσα μου – στίχος από τραγούδι του Καζαντζίδη είναι αυτός), άντε Σάββατο πρωί, θα τον κηδέψουν τον μακαρίτη (τον ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς επικήδειους και τα ρέστα. Το μόνο ερώτημα που έχω είναι αν θα φύγουν αυτοί που έχασαν ή αυτοί που κέρδισαν στις χθεσινές εκλογές για την ανάδειξη συνέδρων. Διότι είναι όλα πιθανά, και ανοιχτά. Οι μεν να προσπαθήσουν να αποκλείσουν τους δε, και όταν συμβαίνουν αυτά στα συνέδρια, εκείνο που ακολουθεί είναι το ξύλο (της αρκούδας)· και καρεκλιές, και μπουνιές, και κλωτσοπατινάδα απεριόριστη. Οπότε εσείς πάρτε ποπκόρν και απολαύστε. Η τελευταία πράξη της κωμωδίας μόλις ξεκινάει.
Τρίτο κουδούνι, φώτα, αυλαία, φύγαμε…
«Ολγα, χάσαμε»
Οτι μάλλον έχασαν οι της λεγόμενης «πλειοψηφίας» της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας από τον έκπτωτο πρόεδρο της καρδιάς μας Κασσελάκη, εγώ το κατάλαβα από το απόγευμα της Κυριακής, λίγο πριν τελειώσει το… ντέρμπι του Βόλου, Βόλος – Παναθηναϊκός. Οσο έβλεπα το ματς και με είχε πάρει από κάτω το χάλι της πράσινης ομάδας, αντάλλασσα μηνύματα με τον άνθρωπό μου, στην «πλειοψηφία», σχετικά με τα αποτελέσματα. Στην αρχή τον είχα βρει ενθουσιώδη. Τόσους πήραμε στην Παραβόλα Αιτωλοακαρνανίας, χαλαρά το 3-0 στη Βόνιτσα, κερδίσαμε 5-2 στα Μέγαρα, σκίσαμε 2-0 στη Σκόπελο, 5-4 δύσκολα στα Δυτικά Τρίκαλα, τους πήραμε 3-1 στη Ν. Αρτάκη, θρίαμβος στη Λεπενού Αγρινίου 4-0 και ούτω καθεξής. Αλλά όσο περνούσε ο χρόνος και ο Παναθηναϊκός ζοριζόταν να διατηρήσει το αναιμικό 1-0 στον Βόλο, όλο και αραίωναν τα μηνύματα με τον δικό μου. Εκεί κατά τις 8 παρά, την ώρα πια που βρισκόμασταν στο post game του αγώνα, του στέλνω «Σύντροφε, τι γίνεται; Οι άλλοι (οι “κασσελίστας” εννοούσα) δίνουν πλειοψηφία πάνω από 60%». Μου απάντησε με ένα ξερό «δεν έχω συγκεντρωτικά» και από εκεί και μετά τον έχασα. Κατά τις 10 τού ξανάστειλα, πλην όμως απάντηση καμία. Είδε το μήνυμα, αλλά και πάλι σιωπή. Εκτίμησα ότι είχαν μαζευτεί σε κανένα σπίτι και το είχαν ρίξει στην περισυλλογή και εν συνεχεία στην ανταλλαγή απόψεων για το «τι κάνουμε». Οπότε είπα να μην ενοχλώ.
Και κάπως έτσι κατέληξα στο συμπέρασμα που προαναφέρω. «Ολγα, χάσαμε»…
Θρίλερ στις ΗΠΑ
Στην Αμερική σήμερα, άλλες αγωνίες. Ψηφίζουν επιτέλους, και ο υπόλοιπος κόσμος κρατάει την αναπνοή του για το αποτέλεσμα. Θα μας ξενυχτήσουν κι εμάς, όπως και εκατομμύρια άλλους ανά την υφήλιο, διότι μπορεί να λέμε – και είναι σωστό – ότι τα πραγματικά κουμάντα στη χώρα τα κάνει το βαθύ αμερικανικό κράτος, πλην όμως έχει τη σημασία του ποιος θα είναι ο καινούργιος ένοικος του Λευκού Οίκου. Η προεκλογική περίοδος που έληξε ήταν ίσως η χειρότερη που έχουν παρακολουθήσει οι Αμερικανοί και το χαμηλό επίπεδο οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο γεγονός ότι ο ένας από τους δύο διεκδικητές είναι ο γνωστός Τραμπ. Οχι πως δεν έχει ευθύνη και η Χάρις που διατηρήθηκε χαμηλά, έχει! Δεν έκανε και ιδιαίτερη προσπάθεια να το κρατήσει ψηλά, εδώ που τα λέμε. Ακολούθησε τον Τραμπ και το αποτέλεσμα ήταν ντροπιαστικό. Τέλος πάντων, όλα αυτά πια είναι ιστορία. Ες αύριον τα σπουδαία…
Ο Ποττάκης…
Θέλω να είμαι δίκαιος αναφορικά με το ναυάγιο της προσπάθειας της κυβέρνησης να τοποθετηθεί νέος Συνήγορος του Πολίτη στη θέση του κ. Ποττάκη. Του οποίου κυρίου Ποττάκη η θητεία δεν αξιολογείται από κανέναν. Είναι επαρκής; Δεν είναι; Ουδείς μπορεί να το κρίνει, διότι ο Συνήγορος του Πολίτη είναι αφ’ εαυτού μία (ακόμη) ανεξάρτητη Αρχή. Η θητεία Ποττάκη έληξε εδώ και 2½ χρόνια, αλλά ο ίδιος παραμένει στη θέση του, διότι έχει σπουδαίο έργο να φέρει εις πέρας (εξ όσων έχω αντιληφθεί, διότι αν σου λένε ότι τελείωσε η θητεία σου και εσύ απαντάς, όχι, θα μείνω, κι ας μη με θέλετε, σημαίνει ότι ο λόγος που σε ωθεί να παραμείνεις είναι όντως ένα σπουδαίο έργο). Ποιο είναι το έργο αυτό; Η διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες επισυνέβη το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, προ ενάμισι έτους, και των πιθανών ευθυνών των οργάνων της πολιτείας κατά την αντιμετώπισή του. Αλλά, παρατηρώντας τη χρονική ακολουθία των γεγονότων, κάτι δεν μου κολλάει.
…και το ναυάγιο της Πύλου
Αφήνω κατά μέρος ότι για 2½ χρόνια ο επικεφαλής μιας ανεξάρτητης Αρχής δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει ότι ολοκληρώθηκε η θητεία μου, αποχωρώ, πάω να ασκήσω δικηγορία, που είναι και το επάγγελμά μου, και βρείτε αντικαταστάτη μου. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος είναι που σου λέει, κορόιδο είμαι να αποχωρήσω μόνος μου; Ας με αντικαταστήσουν. Στέκομαι στη χρονική ακολουθία μεταξύ της προσπάθειας αντικατάστασης του κ. Ποττάκη και του τραγικού ναυαγίου. Το ναυάγιο σημειώθηκε τη νύχτα της 14ης Ιουνίου 2023. Ο Πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας θέτει θέμα για την αντικατάσταση Ποττάκη τον Σεπτέμβριο του 2023, σχεδόν τρεις μήνες μετά το ναυάγιο. Εχει συμβεί κάτι στο μεταξύ; Εχει ασχοληθεί ο κ. Ποττάκης με το ναυάγιο; Οχι. Κάνει ίσως κάποια κίνηση σε αυτό το τρίμηνο, δηλωτική της πρόθεσής του, να διερευνήσει οψέποτε τις ευθύνες των οργάνων της πολιτείας σχετικά με το ναυάγιο; Ούτε. Πότε εκδηλώνεται το «ενδιαφέρον» του Συνηγόρου του Πολίτη για το ναυάγιο της Πύλου; Τον Νοέμβριο του 2023. Πέντε ολόκληρους μήνες μετά το γεγονός και αφού έχουν μεσολαβήσει δύο προσπάθειες του κ. Τασούλα να βρεθεί αντικαταστάτης του.
Ανευ συμπεράσματος και άνευ σχολίων. Περί της ευφυΐας των αναγνωστών μου δεν είχα ποτέ αμφιβολίες…
