Αναζήτηση
Υπάρχει σήμερα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι μακράν ο πλουσιότερος σε ολόκληρο τον πλανήτη, με την περιουσία του να αποτιμάται σε πάνω από 320 δισ. δολάρια και να «αβγατίζει» καθημερινά, ειδικά την τελευταία εβδομάδα – κάτι που, θεωρητικά και εφόσον το επιθυμούσε, θα του επέτρεπε να «εξαγοράσει» ολόκληρες χώρες, όπως η Χιλή, η Φινλανδία, αλλά και η Ελλάδα.
Πρωταγωνιστικός ρόλος
Ο ίδιος άνθρωπος, με τις εταιρείες του, διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ορισμένους από τους βασικούς κλάδους αιχμής του σύγχρονου καπιταλισμού: την παραγωγή ηλεκτροκίνητων οχημάτων μέσω της Tesla, τη νέα απόπειρα «κατάκτησης» του Διαστήματος και τις δορυφορικές επικοινωνίες μέσω της Space X, καθώς και τα κρυπτονομίσματα, τα οποία άλλωστε (κυρίως το Bitcoin) έχει αποδεχθεί και ως μέσο συναλλαγών με όσους καταναλώνουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του.
Πλατφόρμες
Παράλληλα, ο άνθρωπος αυτός κατέχει ηγετική θέση και στις ψηφιακές πλατφόρμες, μέσω του Χ (πρώην Twitter), γεγονός που του δίνει ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να παρεμβαίνει καθοριστικά στη ροή των πληροφοριών σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
Στο τσεπάκι του
Εδώ και μερικές μέρες, τέλος, κατάφερε να αποκτήσει ένα ακόμη μοναδικό προνόμιο, το οποίο ασφαλώς θα ζήλευαν πολλοί ακόμη ισχυροί: Εχει βάλει στο… τσεπάκι του τον κατά γενική ομολογία πιο ισχυρό πολιτικό ηγέτη του κόσμου – τον επανεκλεγέντα πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου αποτελεί τον πιο ισχυρό σύμμαχο ενώ, σύμφωνα με αρκετούς, του πρόσφερε το «κλειδί» που του άνοιξε πάλι την πόρτα του Λευκού Οίκου και του Οβάλ Γραφείου για την επόμενη τετραετία. 
Πρόκειται, όπως ήδη έχουν καταλάβει οι περισσότεροι, για τον Ιλον Μασκ, τον άνθρωπο ο οποίος συγκεντρώνει ήδη στα χέρια του πρωτόγνωρες στην ιστορία της ανθρωπότητας δυνάμεις. Σε τέτοιον βαθμό, μάλιστα, ώστε να μη συνιστά υπερβολή ο χαρακτηρισμός του ως «Iron Man», λόγω και των συνειρμών που είχε προκαλέσει ο ήρωας των κόμικ και των ταινιών της Marvel – έναν «τελειότατο καπιταλιστή», πολυδισεκατομμυριούχο βιομήχανο, εφευρέτη και πρώην πλέιμποϊ με τον οποίο οι πάντες θα ήθελαν να τα έχουν καλά, τρέμοντας τις συνέπειες μιας αντιπαράθεσης μαζί του.
Απειλή
Από την άλλη, βεβαίως, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν θα δυσκολευτεί πιθανότατα να φτάσει στο συμπέρασμα ότι η εικόνα που περιγράφηκε παραπάνω συνιστά και μια τεράστια απειλή για τη δημοκρατία.
Ενδεχομένως και μεγαλύτερη από εκείνη που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ, ο οποίος, παρότι όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδειχθεί εφτάψυχος και εξαιρετικά ανθεκτικός, στην ουσία (λόγω και της προχωρημένης ηλικία του, αν και όχι κυρίως εξαιτίας αυτής) πρέπει να θεωρείται «αναλώσιμος».
Ποιος έχει το πάνω χέρι;
Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με τον Μασκ, οι φιλοδοξίες και τα σχέδια του οποίου μοιάζουν να μην έχουν… ταβάνι.
Πολλώ δε μάλλον καθώς οικοδομεί ένα «μοντέλο» που θα δελεάσει πολλούς να το ακολουθήσουν, είτε αντιγράφοντάς το είτε εξελίσσοντάς το περαιτέρω.
Κάτι ανάλογο, εξάλλου, έκανε και ο ίδιος, έχοντας προφανώς μελετήσει διεξοδικά την περίπτωση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι – του μοναδικού Ευρωπαίου ο οποίος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχει καταφέρει να συγκεντρώσει στα χέρια του την ίδια στιγμή τόσο μεγάλη οικονομική, επικοινωνιακή και πολιτική ισχύ.
Μπορεί και πρόεδρος;
Παρά δε το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει αφήσει να διαφανεί η πρόθεσή του να διεκδικήσει απευθείας την προεδρία των ΗΠΑ (θεωρώντας, ίσως, πως η φθορά θα είναι μεγαλύτερο από το δυνάμει κέρδος), ουδείς μπορεί να το αποκλείσει κατηγορηματικά.
Iσχυρός πόλος
Πρακτικά και μετά από όλα τα παραπάνω, θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε – όσο κι αν για αρκετούς συνιστά ατόπημα και προϊόν δημοσιογραφικής φαντασίας, ειδικά μετά το αποτέλεσμα των εκλογών – ότι στη σχέση του Τραμπ με τον Μασκ είναι ο δεύτερος αυτός που αποτελεί τον ισχυρό πόλο.
Κι αυτό διότι ουσιαστικά είναι ο πιο σκληρός, αδίστακτος και «στρατηγικά σκεπτόμενος» από τους δύο, συμπυκνώνοντας όλα τα στοιχεία που τον καθιστούν ακόμη πιο επικίνδυνο.
Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον προκύπτει διαφωνία με την εκτίμηση που έκανε πρόσφατα με το άρθρο του στους «New York Times» ο Ντέιβιντ Νάσοου, βιογράφος των Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, Αντριου Κάρνεγκι και Τζόζεφ Π. Κένεντι, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Υπάρχει χώρος μόνο για έναν αστέρα, μια ιδιοφυΐα, στον Λευκό Οίκο του Τραμπ (…) Δεν πρόκειται να μοιραστεί τη νίκη του και την κεντρική σκηνή με οποιονδήποτε (…) Ο κ. Τραμπ μπορεί να είναι ευμετάβλητος, όμως στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι εξαιρετικά απίθανο να μην ακολουθήσει το ιστορικό προηγούμενο. Προβλέπω, λοιπόν, (κ. Μασκ) ότι πιθανότατα το όνομά σας θα προστεθεί στη μακρά λίστα εκείνων των ιδιοφυών χορηγών επιχειρηματιών που απενεργοποιήθηκαν αφού είχαν επιτελέσει τον σκοπό τους».
Ενδεχομένως.
Μόνο που κανείς τους δεν ήταν Μασκ και δεν διέθετε τη δική του ισχύ.
Οσο για τις εποχές, έχουν ήδη αλλάξει και θα συνεχίσουν να αλλάζουν.
