Δεν θέλω να γίνομαι προάγγελος κακών. Αλλά αν ισχύει η εκτίμηση ότι ο Αλ. Τσίπρας «θα εμφανιστεί όταν θεωρήσει ότι μπορεί να διεκδικήσει την πρωθυπουργία της χώρας» (Β. Κεχαγιά, 12/11) φοβάμαι πως θα μας φάει το περίμενε.
Αλλωστε προηγείται ο Κασσελάκης που θα γίνει πρωθυπουργός για δύο τετραετίες, το ΠΑΣΟΚ που θα βγει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και ο Βελόπουλος που έχει δηλώσει ήδη διαθέσιμος για τη διακυβέρνηση της χώρας χωρίς χρονικό προσδιορισμό.
Παιδιά, να τα ξεκαθαρίζουμε αυτά γιατί κινδυνεύουμε να μπερδευτούμε στις ημερομηνίες.
Από την άλλη πλευρά βεβαίως δημοκρατία έχουμε κι ο καθένας μπορεί να περιμένει ό,τι θέλει.
Από τη στιγμή που ο Ιλον Μασκ έγινε κάτι σαν «υπουργός» σε κάτι σαν «υπουργείο» στην Ουάσιγκτον γιατί να μην ονειρεύεται το Μέγαρο Μαξίμου και η Λατινοπούλου;
Εντάξει, ο άνθρωπος ρίσκαρε διακόσια εκατομμύρια στον Τραμπ. Αλλά τελικά και λεφτά έβγαλε και πήρε το «υπουργείο κατιτί».
Απόδειξη δηλαδή ότι η ζωή θέλει ρίσκο. Κι αν ο Τσίπρας θέλει να ξαναγίνει πρωθυπουργός, μάλλον δεν αρκεί να περιμένει. Χρειάζεται να κουνήσει το χεράκι του και να πάρει το ρίσκο.
Θα αλλάξει κάτι; Από την πλευρά της πρωθυπουργίας, δεν νομίζω.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ κάπου στο 3-5% και μάλλον του λείπουν αρκετοί ψηφοφόροι για να φτάσει στην πρωθυπουργία.
Κυρίως όμως οι δημοσκοπήσεις λένε και κάτι άλλο. Πως δεν χρειάζεται πλέον κάποιος τον ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να πάει για πρωθυπουργός.
Η θεωρία «να μαζευτούμε όλοι μαζί να νικήσουμε τον Μητσοτάκη» εξέπνευσε αζημίως και το δημοφιλές αφήγημα «η μεγάλη Κεντροαριστερά και άλλα παραμύθια» εξαντλήθηκε πριν καν κυκλοφορήσει.
Μόνο ο δήμαρχος φαίνεται να πιστεύει ακόμη πως μαζεύοντας κάτι υπολείμματα συριζαίων και αριστεριστών στο δημοτικό συμβούλιο μπορεί να ειρηνεύσει τη Γάζα.
Διότι αν μια εκεχειρία είναι υπόθεση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας είναι κρίμα να την περιορίζουμε στη Γάζα. Πρέπει να την επεκτείνουμε και στην Ουκρανία και στο Σουδάν και σε όλη τη Μέση Ανατολή – εφόσον φυσικά δεν διαφωνήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Εως ότου λοιπόν επανεμφανιστεί ο Τσίπρας να διεκδικήσει την πρωθυπουργία χρήσιμο είναι να μετρήσουμε τι μπορεί να διεκδικήσει ο καθένας.
Και μάλιστα τι να διεκδικήσει ο καθένας για πάρτη του.
Διότι τα άλλα τα συνεργατικά δεν φαίνεται να πολυδουλεύουν κι έως ότου αποφασίσουν τι θα κάνουν οι υποψήφιοι συνεταίροι θα περάσουν οι δύο τετραετίες του Κασσελάκη και θα ψάχνουμε πάλι για πρωθυπουργό.
