«Το ηλεκτροσόκ λειτουργεί και οι εξελίξεις τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα», έγραφε πριν από μία εβδομάδα η αρθρογράφος της γαλλικής «Le Monde» Σιλβί Καουφμάν, σχολιάζοντας τις συνέπειες που έχει για την Ευρώπη η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Για να τονίσει, αμέσως μετά, ότι «η Γαλλία επαναφέρει το αίτημα που αφορά τη στρατηγική αφύπνιση της Ευρώπης, ενώ η Γερμανία, ανησυχώντας για τη δική της εσωτερική κρίση και τις πρόωρες εκλογές, προσπαθεί να φανταστεί πώς θα είναι η ζωή χωρίς την Αμερική, στην οποία πάντα βασιζόταν». Η ίδια σημειώνει, παράλληλα, ότι η «ρωγμή» που έχει προκληθεί φέρνει στο προσκήνιο μια χώρα της οποίας ο πρωθυπουργός διεκδικεί πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στα ευρωπαϊκά δρώμενα: την Πολωνία του Ντόναλντ Τουσκ.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως εκτός από εκείνους τους ευρωπαίους ηγέτες που ανησυχούν για το τι θα σημάνει η παρουσία Τραμπ στον Λευκό Οίκο την επόμενη τετραετία, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία που κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Πρόκειται, βεβαίως, για τους επικεφαλής της σύγχρονης – δήθεν αντισυστημικής και με κυβερνητικές φιλοδοξίες – Ακροδεξιάς, οι οποίοι έχουν δει την επιρροή των κομμάτων τους να έχει ήδη αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια και τώρα θεωρούν πως ανοίγει ο δρόμος για να γίνουν τα «πρώτα βιολιά».

Ο Ορμπαν και οι άλλοι

Οι αντιδράσεις τους, αμέσως μετά την πανηγυρική νίκη του Τραμπ στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, μαρτυρούν του λόγου το αληθές. «Ο κόσμος πρόκειται να αλλάξει και αυτό θα γίνει ταχύτερα από ό,τι πριν. Προφανώς, είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Ουγγαρία να βρεθεί σε στενή συνεργασία και συμμαχία με τις ΗΠΑ», δήλωσε ο Βίκτορ Ορμπαν, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας και ασκών την εξάμηνη περιοδική προεδρία της ΕΕ ως το τέλος του έτους. Για «ιστορική φιλία, η οποία τώρα θα ενισχυθεί περαιτέρω», έκανε λόγο η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι – η οποία, ως γνωστόν, διατηρεί και ιδιαιτέρως θερμή προσωπική σχέση με τον Ιλον Μασκ. Από την πλευρά της, η επικεφαλής της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) Αλις Βάιντελ χαρακτήρισε τον Τραμπ «πρότυπο για εμάς», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο επικεφαλής του ολλανδικού Κόμματος Ελευθερίας (και «σκιώδης» πρωθυπουργός) Γκερτ Βίλντερς.

«Πέρα από τον Ορμπαν, τη Μελόνι, τον Βίλντερς και τη Βάιντελ, η λίστα με τους μακροχρόνιους θαυμαστές του Τραμπ περιλαμβάνει επίσης τη Μαρίν Λεπέν της Εθνικής Συσπείρωσης (RN) της Γαλλίας, τον πρωθυπουργό της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο, τον καγκελάριο της Αυστρίας Καρλ Νεχάμερ, καθώς και τον σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Μετά δε τις εκλογές του επόμενου έτους, σε αυτούς είναι πιθανό να προστεθεί και ο Αντρέι Μπάμπις από την Τσεχία», έγραφε χθες στην ανάλυσή του στην «Guardian» ο συντάκτης που έχει την ευθύνη της Ευρώπης, Τζον Χένλεϊ, αναδεικνύοντας την έκταση που έχει λάβει ο «τραμπισμός» στην ΕΕ και συνολικά στην Ευρώπη.

«Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα των βαθιών σχέσεων που έχουν οικοδομηθεί ανάμεσα στην ευρωπαϊκή Ακροδεξιά και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τραμπ. Αφεντικό σε αυτό το στρατόπεδο είναι ο 61χρονος Ορμπαν, ο οποίος έχει γίνει ο αγαπημένος του Τραμπ και άλλων Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι τον έχουν φιλοξενήσει και έχουν αξιοποιήσει τις πολιτικές του συμβουλές», διαπιστώνει και το ρεπορτάζ του αμερικανικού δικτύου NBC.

«Δίκοπο μαχαίρι»

Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι σύμφωνα με την εκτίμηση που κάνει ο Χένλεϊ στην «Guardian» (και προφανώς δεν είναι ο μόνος), η νέα προεδρία Τραμπ ενδέχεται να αποτελέσει ένα «δίκοπο μαχαίρι» για τους πολιτικούς που ανήκουν στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Κι αυτό διότι, όπως εξηγεί, οι πολιτικές που προτίθεται να εφαρμόσει θα βάλουν την οικονομία της Ευρώπης, άρα και των δικών τους χωρών, σε τόσο μεγάλη δοκιμασία, ώστε θα αναγκαστούν σύντομα να απολογηθούν για τη στήριξη που του προσφέρουν και για το γεγονός ότι έχουν ποντάρει πάνω του τα… ρέστα τους.

Μόνο που αυτό είναι κάτι που μένει να αποδειχθεί και, για την ώρα τουλάχιστον, η «παραδοσιακή» Ευρώπη έχει κάθε λόγο να ανησυχεί και να σημαίνει συναγερμό, καταστρώνοντας σχέδια και λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα απέναντι στους επίδοξους «Τραμπ της Ευρώπης». Οπως επίσης και στα δίκτυα που τους στηρίζουν και τους προωθούν, μαζί με τις θέσεις τους, τα οποία είναι επίσης βέβαιο ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο το επόμενο διάστημα. Η στάση του συνόλου των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Γερμανίας απέναντι στην AfD, οι «φάκελοι» που σπεύδει να ανοίξει η Γαλλία εις βάρος της Λεπέν και άλλων στελεχών του RN, αλλά και η απόφαση ορισμένων εκ των πιο γνωστών και επιδραστικών ΜΜΕ της Ευρώπης να κόψουν τους δεσμούς τους με την πλατφόρμα Χ του Μασκ μπορούν να ερμηνευθούν και ως σκηνές από ταινία προσεχώς. Από τον πόλεμο, δηλαδή, κατά της Ακροδεξιάς, ο οποίος αναμένεται να κλιμακωθεί. Η έκβασή του, φυσικά, είναι άδηλη. Κυρίως, επειδή ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος δεν έχει καταφέρει απλώς να αποκτήσει ρίζες στις κοινωνίες της Ευρώπης, αλλά και να «μπολιάσει» με τις αντιδραστικές θέσεις του τόσο τα παραδοσιακά κόμματα, κυρίως εκείνα που ανήκουν στο ΕΛΚ, όσο και τα «ιερατεία» των Βρυξελλών.

Τελευταία Νέα