Είναι να θαυμάζει κανείς: ο Ευκλείδης και όλοι οι γεωμέτρες 2.500 χρόνια τώρα δεν κατάφεραν να τριχοτομήσουν «με κανόνα και διαβήτη» τυχούσα γωνία, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να τριχοτομήσει ολόκληρο κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα. Και ας είχε ισχυριζόταν πως «ερχόμαστε από μακριά και πάμε μακριά».
Αν δει κανείς απαισιόδοξα το πράγμα, η λίγη σοφία που είχε ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα μοιρασμένη στα τρία. Αν τα δει αισιόδοξα, η πολιτική ανοησία που διακατείχε τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα μοιρασμένη στα τρία και άρα τα πράγματα μπορούν ίσως να πάνε καλύτερα.
Από πού όμως θα αντλήσουν σοφία τα τρία κόμματα; Και εν πάση περιπτώσει, επειδή δεν είναι πολιτικό προαπαιτούμενο η σοφία, από που θα αντλήσουν ψηφοφόρους τα πέντε κοινοβουλευτικά κόμματα (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας) που συνωστίζονται στην Αριστερά; Λογικά ή θα γίνουν συγχωνεύσεις ή θα εξειδικευθούν στη θεματολογία τους και στο κοινό που απευθύνονται ώστε να αποτελέσουν «κόμματα-μπουτίκ» για να επιβιώνουν, όπως καταφέρνει δεκαετίες τώρα το ΚΚΕ.
Δεν αποκλείονται φυσικά νέες διασπάσεις: στη νέα τριανδρία του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν δύο της προηγούμενης (Πολάκης-Παππάς) και τον κ. Κασσελάκη αντικατέστησε ο κ. Φάμελλος. Μπορεί ο εκδιωχθείς να ήταν τελικά πράγματι ξένο σώμα αλλά από αρχαιοτάτων χρόνων ο κανόνας είναι οι τριανδρίες να διαλύονται.
Το κοινό συμφέρον θα επέβαλε συγκατοίκηση ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς, ώστε να συναποτελέσουν αξιωματική αντιπολίτευση, να στερήσουν από το ΠαΣοΚ το κοινοβουλευτικό προνόμιο που απέκτησε αιφνιδίως και να βελτιώσουν τις εκλογικές προοπτικές τους. Ίσως αυτό προσπαθήσει να επιβάλει ο Αλέξης Τσίπρας, για να αποκτήσει ρόλο και αυτός. Αφού όμως σκόρπισαν έτσι άλογα τον πλούτο τους, είναι σε θέση να μοιραστούν τη φτώχεια τους;
Το «Δημοκρατικό Κίνημα» του κ. Κασσελάκη (αν δεν του ακυρώσει τον τίτλο το «Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα» που είχε ιδρύσει προ 25ετίας ο Δημήτρης Τσοβόλας και υφίσταται ακόμη), πόσο καιρό θα μπορεί να επιζεί με μοναδική πολιτική τροφή τα ηχηρά ταρατατζούμ του προέδρου του; Βέβαια, όσοι κατέχουν βουλευτικές θέσεις γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει άλλη οδός επιβίωσης από την προσκόλληση στον Στέφανο Κασσελάκη και την ελπίδα να αποτελέσουν βιώσιμη μπουτίκ.
Πάντως η πανσπερμία κομμάτων «για όλα τα γούστα», μοιραία εμποδίζει τα δύο εναπομένοντα να είναι πολυσυλλεκτικά: όταν υπάρχουν μπουτίκ –μικρομάγαζα, αν θέλετε– για κάθε γούστο, γιατί να καταφύγει κάποιος στα σουπερμάρκετ;
Η πελατεία τους υπάρχει κίνδυνος να μειωθεί, ιδιαίτερα αν εμφανιστούν και άλλες μπουτίκ στα δεξιά – θα μπορεί όμως να κυβερνηθεί η χώρα αν τα δύο εναπομείναντα σουπερμάρκετ, συγκεντρώνουν αθροιστικά λιγότερο από 50%;
