Η νέα γυναίκα, γύρω στα είκοσι πέντε, δουλεύει σε λογιστικό γραφείο. Συνοικιακό, από αυτά που στεγάζονται σε χώρο σχεδιασμένο για κατάστημα, με βιτρίνα και πόρτα στον δρόμο. Πηγαίνει όμως στη δουλειά της ντυμένη «η λύκαινα της Γουόλ Στριτ». Πάντα κοστούμι σε ουδέτερες αποχρώσεις, μια νότα έντονου χρώματος στο πουκάμισο ή στα αξεσουάρ, ψηλό τακούνι οπωσδήποτε, μαλλιά καλοχτενισμένα αλλά σε χαλαρό στυλ και άψογο πλην διακριτικό μακιγιάζ με έμφαση στο κραγιόν. Δεν πρόκειται για «ψώνιο», μια χαρά προσγειωμένο κορίτσι είναι, αλλά αυτός είναι ο τρόπος της να ξορκίσει και να αντέξει μια μάλλον γκρίζα, όπως υποθέτω, επαγγελματική καθημερινότητα. Να «φοράει», δηλαδή, την ψευδαίσθησή της ότι δουλεύει σε κάποια πολυεθνική εταιρεία. Και πολύ καλά κάνει. Μακριά από βιβλία αυτοβελτίωσης τύπου dress to success και κοελικές συμβουλές περί συνωμοσίας του σύμπαντος, έχω την εντύπωση ότι θα τα καταφέρει να κάνει την ψευδαίσθησή της πραγματικότητα. Διότι τη ζει ήδη ως πραγματικότητα και στόχο συγχρόνως. Δεν είναι κάτι έξω από τα μέτρα της.

Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για μία, ας την πούμε, βοηθητική παραίσθηση, αποτυπώνει το πείσμα για να πετύχει κάτι που είναι εφικτό. Μια καλύτερη δουλειά θέλει το κορίτσι. Εδώ έχουμε παρακολουθήσει, τον τελευταίο χρόνο, όλες τις παραισθήσεις του Στέφανου Κασσελάκη σε ζωντανή μετάδοση. Οταν έλεγε, με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση, ότι θα κάνει δύο πρωθυπουργικές θητείες, το πίστευε. Ζούσε (και ζει) την παραίσθησή του ως ένα είδος ονειρικού ρεαλισμού. Οπως πιστεύει τώρα ότι τον όρισαν οι άγιοι του Παλμ Μπιτς για να σώσει τη δημοκρατία στην Ελλάδα, κάτι σαν άγγελο ελευθερωτή. Μέχρι και για κάτι χρονολογικές συμπτώσεις σχετικές με τον Τζον Κένεντι αφήνει να πλανάται ένα ερωτηματικό αν είναι τυχαίες ή… Ή τι δηλαδή; Οτι είναι μετεμψύχωσή του; Αυτό κι αν είναι παραίσθηση, αλλά αφού έτσι θέλει, χαλάλι του. Σάμπως εμείς την πληρώνουμε; Εδώ πληρώσαμε μετρητοίς την ψευδαίσθηση του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του ότι θα άλλαζαν την Ευρώπη. Και άλλοι κάνουν καριέρες χρόνων με την ψευδαίσθηση ότι είναι τραγουδιστές, ηθοποιοί ή συγγραφείς. Μην πω και βουλευτές.

Οι ψευδαισθήσεις, υπό ειδικές προϋποθέσεις, μπορεί να είναι ενισχυτικές και παρηγορητικές. Ολοι τις υιοθετούμε. Οταν βρισκόμαστε σε διακοπές, προσπαθούμε να ζήσουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ξένοιαστοι και ανέμελοι. Και όταν πηγαίνουμε σε ένα καλό εστιατόριο έχουμε, έστω και για δυο ώρες, την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πλούσιοι. Τι είναι εξάλλου αυτός ο πρώιμος χριστουγεννιάτικος διακοσμητικός πανζουρλισμός; Μια ψευδαίσθηση Χριστουγέννων διαρκείας. Μια ψευδαίσθηση γιορτής που φαίνεται ότι την έχουμε μεγάλη ανάγκη. Ναι αλλά, σου λέει ο άλλος, η δύναμη των Χριστουγέννων είναι η συγκεκριμένη σύντομη διάρκειά τους, τόση όση ώστε να μην αρχίσει να μας κουράζει η «σώνει και καλά» φωταγώγηση της διάθεσής μας. «Θα φτάσουν Χριστούγεννα» λένε «και θα έχουμε σκυλοβαρεθεί το χριστουγεννιάτικο δένδρο, θα μας σπάει τα νεύρα». Δεν βαριέσαι, ο Χρήστος Χωμενίδης, που το έχει στολισμένο όλον τον χρόνο, μέσα στην καλή χαρά και την ακόμη καλύτερη έμπνευση είναι.

Κόκκινα χαλιά

Μια μαζική ωστόσο παραίσθηση, χαρακτηριστικό της εποχής και της χώρας μας, είναι αυτή της γκλαμουριάς. Εβλεπα φωτογραφίες από την ελληνική εβδομάδα μόδας. Μοντέλα «αλιευμένα» από τιλεριάλιτι με την ψευδαίσθηση ότι είναι η Ζιζέλ, σχεδιαστές με την ψευδαίσθηση ότι έχει μετενσαρκωθεί εντός τους ο Ιβ Σεν Λοράν και κοινό με την ψευδαίσθηση ότι έχει κλωνοποιηθεί η Αν Γουίντουρ.

Γιατί το κόκκινο χαλί δι’ ασήμαντον αφορμή; Πρεμιέρα με red carpet στο Μέγαρο Μουσικής της ταινίας «Μαρία» που αναφέρεται στην Κάλλας χωρίς να είναι παρόντες ούτε οι πρωταγωνιστές ούτε άλλοι συντελεστές της ταινίας.

Από την άλλη, θα ξαναπώ, «δεν βαριέσαι». Για κάποιους ανθρώπους οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι και καύσιμο ζωής. Εξάλλου και ο ήρωας του Μπαλζάκ στις «Χαμένες ψευδαισθήσεις» πιο ευτυχισμένος ήταν πριν τις χάσει.

Τελευταία Νέα