Διάβαζα αυτές τις ημέρες τα δημοσιεύματα Μέσων όπως του Politico για τη στελέχωση των επιτελείων της νέας Κομισιόν, μια διαδικασία που συχνά παρομοιάζεται με το παιχνίδι «μουσικές καρέκλες». Στα επιτελεία αυτά, όπως και στα γραφεία των προέδρων των ευρωθεσμών, γίνονται κυρίως πολιτικές τοποθετήσεις, με διαπραγματεύσεις και «ανταλλαγές» μεταξύ κρατών – μελών. Διότι δεν επιλέγει απλώς ο κάθε επίτροπος συμπατριώτες του. Και, για τους γνωρίζοντες των ευρωπαϊκών, το πόσα πρόσωπα θα διορίσει το κάθε κράτος – μέλος είναι ενδεικτικό της πολιτικής επιρροής του, ειδικά για τις μικρότερες χώρες. Είπα, λοιπόν, να αναζητήσω κι εγώ πόσοι Ελληνες βρίσκονται στα επιτελεία της Κομισιόν και σε ποια χαρτοφυλάκια εργάζονται, μιας και είχα πληροφορηθεί ότι το Μαξίμου είχε ζητήσει να γίνει μια διαδικασία χαρτογράφησης των προσώπων και των θέσεων που θέλουμε ώστε να χειριστεί τη διαπραγμάτευση για τους διορισμούς η Μόνιμη Εθνική Αντιπροσωπεία μας στις Βρυξέλλες. Τα αποτελέσματα, όμως, είναι μάλλον απογοητευτικά. Από όσα μαθαίνω, το μόνο επιτελείο στο οποίο καταφέραμε να βρεθεί έλληνας εργαζόμενος, από αυτά που θεωρούσαμε «πρώτης γραμμής» για τα ελληνικά ενδιαφέροντα, είναι αυτό των Εσωτερικών Υποθέσεων και Μετανάστευσης, στο οποίο τοποθετήθηκε ο διπλωμάτης Γρηγόρης Δελαβέκουρας, που έχει, μεταξύ άλλων, προϋπηρεσία στο διπλωματικό γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ενώ η αναβάθμιση μιας Ελληνίδας στο επιτελείο του αντιπροέδρου Μαρός Σέφκοβιτς ήταν μια απόφαση του ίδιου του Σλοβάκου χωρίς ελληνική παρέμβαση. Αλλη θέση δεν έχει προκύψει. Παρά τις χαρτογραφήσεις και τις προσδοκίες.
Αποτυχία ή αδιαφορία
Οι άνθρωποί μου, λοιπόν, στις Βρυξέλλες μού έλεγαν ότι επιχειρήσαμε να υπάρξει διορισμός Ελληνα και στο χαρτοφυλάκιο της Διεύρυνσης (που μας αφορά λόγω Τουρκίας και Δυτικών Βαλκανίων), αλλά παρότι προωθήθηκαν δύο καλοί υποψήφιοι για μια θέση, τελικά επικράτησαν πολιτικοί διορισμοί άλλων χωρών. Στα επιτελεία των χαρτοφυλακίων της Μεσογείου και της Αμυνας, που μας ενδιέφεραν πολύ, εξ όσων μαθαίνω, δεν υπήρξε καν προσπάθεια για έλληνες υπαλλήλους. Ειδικά για το δεύτερο, θυμίζω ότι η δημιουργία του είχε υποστηριχθεί και από τον Μητσοτάκη προσωπικά. Ενώ, παρότι αρχικά υπήρχε πληροφορία για άτυπη συμφωνία για τοποθέτηση έλληνα συνεργάτη στον επίτροπο Προϋπολογισμού, η συμφωνία αυτή προφανώς κατέρρευσε. Θυμίζω ότι και αυτό μας «καίει» καθώς από την αναθεώρηση του προϋπολογισμού της ΕΕ η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει λεφτά από την ΚΑΠ και από το Ταμείο Συνοχής. Είναι ένα ερώτημα, άρα, που απέτυχαν οι χειρισμοί…
Κοινή δράση Μεϊμαράκη – Μπελέρη
Για να παραμείνω στις Βρυξέλλες, παρατήρησα χθες ότι είχαμε για πρώτη φορά μια κοινή πρωτοβουλία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη με τον Φρέντι Μπελέρη, με αφορμή τις εξελίξεις στη Συρία και τη νέα κατάληψη του Χαλεπίου. Οι δυο γαλάζιοι ευρωβουλευτές κατέθεσαν ερώτηση προς την Κομισιόν και προς τη νέα ύπατη εκπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας Κάγια Κάλας, με την οποία επισημαίνουν ότι «από τον πόλεμο πλήττονται οι χριστιανικές κοινότητες της περιοχής, μέλη των οποίων είναι και πολίτες κρατών – μελών της ΕΕ, όπως η Ελλάδα». Σημειώνοντας, συγκεκριμένα, πως «η ελληνική ομογένεια στο Χαλέπι αριθμεί 50 οικογένειες, ενώ οι χριστιανοί υπολογίζονται σε πάνω από 20.000. Καθώς το ελληνικό κράτος και τα Ηνωμένα Εθνη βρίσκονται σε επιφυλακή για τη στήριξή τους, αναμένουμε να διευκρινιστεί ο ρόλος της ΕΕ στη διαχείριση αυτής της κρίσης».
Στάση εργασίας για
τη χαοτική κατάσταση
Στάση εργασίας πραγματοποιούν σήμερα όλοι οι εργαζόμενοι στην Υπηρεσία Ασύλου καταγγέλλοντας το υπουργείο Μετανάστευσης για τα γνωστά θέματα που σας έχω εδώ και καιρό αναφέρει κι έχουν φέρει την Υπηρεσία σε οριακά μη λειτουργική κατάσταση. Δηλαδή τους απλήρωτους δικηγόρους και διερμηνείς, αλλά και το κτιριακό πρόβλημα, αφού δεκάδες υπάλληλοι συνεχίζουν να αναγκάζονται να δουλεύουν σε γραφεία – κοντέινερ με απαράδεκτες συνθήκες εργασίας (π.χ. μπάζουν νερά, δεν έχουν θέρμανση). Ενώ ακόμη κι όσοι εργάζονταν στις εγκαταστάσεις της Κατεχάκη θα μετακομίσουν τώρα σε γραφεία – κοντέινερ στην… αυλή του υπουργείου, καθώς τα γραφεία τους θα παραχωρηθούν σε υπηρεσίες του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Από το σωματείο, μάλιστα, χθες πληροφορήθηκα ότι το γραφείο της Υπηρεσίας Ασύλου στην Αλεξανδρούπολη (κρίσιμο σημείο γεωγραφικά λόγω της συνοριακής γραμμής) έχει αναστείλει εδώ και σχεδόν έξι μήνες τη διά ζώσης εξυπηρέτηση λόγω «προβλημάτων στατικότητας» των εγκαταστάσεών του.
