Έχουμε θετικά μηνύματα ότι τελειώνει η περίοδος του «ή εσείς ή εμείς» και ο πολιτικός ανταγωνισμός μπορεί να προχωρήσει με θεσμικότερο τρόπο. Η  δήλωση του κ. Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη «αν ο λαός κρίνει ότι θέλει κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις επόμενες εκλογές, θα σεβαστούμε την εντολή του» σε συνδυασμό με τη δήλωση του κ. Ανδρουλάκη κατά την προχθεσινή τους συνάντηση «ο μόνος τρόπος να προχωράμε μπροστά είναι με συναίνεση και ειλικρινή διάλογο», μακάρι να θεμελιώνουν τη νέα εποχή.

Οι εκλογές του 2023 ήσαν διπλές επειδή η τόσο η ΝΔ όσο και το ΠαΣοΚ αρνούνταν τις κυβερνήσεις συνεργασίας – μου φαίνεται ότι αν απέναντι στη διαιρετική στρατηγική του κ. Μητσοτάκη για αυτοδυναμία ο κ. Ανδρουλάκης δήλωνε ότι «ελάχιστος όρος συνεργασίας είναι η μόνιμη καθιέρωση της απλής αναλογικής», θα είχε υπηρετήσει το κομματικό και το δημόσιο συμφέρον  περισσότερο από την επί προσώπων θέση «όχι σε κυβέρνηση με πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή Τσίπρα».

Είναι κρίμα που από την πλευρά της λεγόμενης ριζοσπαστικής ή και νέας Αριστεράς δεν έχουμε αντίστοιχα μηνύματα. Το «Ράμμος για πρόεδρος» δεν είναι πολιτική αλλά γελοία ακτιβιστική πρόταση: «να τρίψουμε στα μούτρα του Μητσοτάκη τις υποκλοπές», συνέχεια των αντιπολιτικών χυδαίων έργων και λόγων κατά του «Κούλη».

Ανεξάρτητα από το πρόσωπο, το θέμα είναι ο κ. Ράμμος ήρθε σε ευθεία πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση για τις υποκλοπές. Μπορεί το δίκιο να ήταν κατά 80% με το μέρος του κ. Ράμμου αλλά ήταν κατά 100% με το μέρος του κ. Ανδρουλάκη. Όμως μετά τα τόσα και τόσα που μεσολάβησαν και το τι επικίνδυνα φαινόμενα εκτυλίσσονται στην Ελλάδα και στον κόσμο, ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ αποφάσισε, σοφά, να βάλει το δίκιο του στην άκρη.

Ο κ. Τσίπρας είχε την ευφυΐα να φανεί θεσμικός και να στηρίξει το αναμενόμενο από κάθε πολίτη –με εξαίρεση λίγους φθονερούς, που θα έλεγε ο κ. Γεωργιάδης: συνέχιση της θητείας της επιτυχημένης και αγαπημένης Κατερίνας Σακελλαροπούλου η οποία με τις πρωτοβουλίες της –όπως τις ανέπτυξε προχθές στο συνέδριο της Athens Voice για την ενσυναίσθηση– πραγματικά εκπροσωπεί τον «καλό βασιλιά» των παραμυθιών που με τη συμβολική του δύναμη απαλύνει (ή παρηγορεί για) τις αδικίες αυτών που ασκούν την πραγματική εξουσία.

Ο κ. Χαρίτσης και οι σύντροφοί του αρνούνται να παραδεχθούν ότι ως ομοτράπεζοι στο υπουργικό συμβούλιο πολιτικών όπως οι κκ. Παπαγγελόπουλος και Καμμένος δεν αποκτούν αξιοπιστία με αντιπολιτικό ακτιβισμό αλλά –αγνοώντας τα μηνύματα που έρχονται από Γαλλία, Αμερική και την ελληνική ακροδεξιά–  δείχνουν ότι οι συναναστροφές τείνουν να γίνουν δεύτερη φύση τους.

Τελευταία Νέα