Παρακολουθώ την γκρίνια που έχουν προκαλέσει στην αντιπολίτευση τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός για τις τραπεζικές χρεώσεις και μου γεννάται η εξής απορία: Η κριτική που ασκείται από τους γκρινιάρηδες εστιάζεται στο μικρό ποσοστό που αντιπροσωπεύουν επί των συνολικών κερδών των τραπεζών από χρεώσεις για κινήσεις λογαριασμών. Λένε, συγκεκριμένα, ότι τα περίπου 150 εκατομμύρια, που θα στερηθούν οι τράπεζες από τις ανακοινωθείσες καταργήσεις χρεώσεων, είναι ψίχουλα μπροστά στο ενάμισι δισεκατομμύριο που αποκομίζουν ετησίως από παρόμοιες χρεώσεις. Ετσι είναι. Ομως τι έχει τη μεγαλύτερη σημασία; Ποιος είναι, δηλαδή, ο πραγματικός σκοπός των μέτρων: Να πλήξουν τις τράπεζες ή να ελαφρύνουν το κόστος για τους πελάτες τους;

Αν ο σκοπός της κυβερνητικής πολιτικής είναι να τιμωρηθούν οι τράπεζες, τότε ας τις κρατικοποιήσουμε μια και καλή, όπως μας συμβουλεύει ο αρχηγός του μισού ΣΥΡΙΖΑ, κ. Παύλος Πολάκης. Αν όμως το ενδιαφέρον των κυβερνώντων είναι στο άμεσο όφελος που θα προκύψει για τους πολλούς, τότε η γκρίνια όχι μόνο δεν βοηθάει εκείνους που την εκπέμπουν, αλλά τους χαρακτηρίζει κιόλας ως μίζερους. Είναι μια στάση που δεν διαφέρει εν τέλει από εκείνη του ΚΚΕ, που διαφωνεί με τα πάντα περιμένοντας τη Δευτέρα Παρουσία.

Στο ΠΑΣΟΚ, μετά την αρχική φάση της αμηχανίας που προκάλεσε ο αιφνιδιασμός, φαίνεται ότι κατάλαβαν πως, στην προκειμένη περίπτωση, δεν συμφέρει η αντιπολίτευση της τυφλής άρνησης. Ετσι, υιοθετούν σταδιακά μια περισσότερο ισορροπημένη στάση. Πολύ καλά κάνουν, διότι ως έναν βαθμό εκείνοι προκάλεσαν την κυβερνητική παρέμβαση στις τράπεζες. Από αυτό το ένα περιστατικό, όμως, μέχρι τους σαχλούς ισχυρισμούς, που διατυπώνουν διάφοροι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ στα ΜΜΕ ότι έχουμε για πρώτη φορά ένα νέο είδος αντιπολίτευσης, ανώτερης ποιότητας, η απόσταση είναι χαώδης και ο μικρομεγαλισμός δεν μπορεί να την καλύψει.

Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ έχει και ένα άλλο πρόβλημα που αναδείχθηκε στη συζήτηση του προϋπολογισμού. Μπορεί στις δημοσκοπήσεις να φουσκώνει στο 18%, όμως η ποιότητα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησής του δεν είναι αντίστοιχου επιπέδου. Με όλο τον σεβασμό στον κ. Πάρι Κουκουλόπουλο και την πολύτιμη πείρα του στην πολιτική, δεν ήταν ευχάριστο ούτε να τον βλέπεις ούτε να τον ακούς ως εισηγητή του ΠΑΣΟΚ στον προϋπολογισμό. Και, πάντως, δεν ήταν αυτή η εικόνα ενός κόμματος που κοιτάζει το μέλλον.

Ο ΚΑΦΕΣ

Η σαφής διατύπωση της ερώτησης, στις έρευνες της κοινής γνώμης, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αξιοπιστίας τους. Πολύ εύκολα η διατύπωση μπορεί να καθοδηγήσει την απάντηση προς την επιθυμητή κατεύθυνση, εξίσου εύκολα όμως η ασάφεια, η απουσία της αναγκαίας ακρίβειας στη διατύπωση, μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Για τον λόγο αυτόν, δεν αναπαράγω εδώ τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτηθέντες στην ερώτηση πρόσφατης δημοσκόπησης, «με ποιον πολιτικό αρχηγό θα βγαίνατε για καφέ;». Δεν έχει σημασία πού κατατάσσεται η τάδε ή ο δείνα βάσει των απαντήσεων, διότι το ερώτημα είναι ασαφές, ενδεχομένως μάλιστα και παραπλανητικό. Τι πάει να πει «βγαίνω για καφέ», κατά κυριολεξία ή εντός εισαγωγικών; Αν αυτό δεν προσδιορίζεται στην ερώτηση, αλλά μένει ασαφές, τότε, λυπάμαι, αλλά οι απαντήσεις δεν έχουν αξία. Δεν αμφιβάλλω ότι επρόκειτο για αβλεψία από πλευράς της εταιρείας και δεν υπήρχε πρόθεση. Την επόμενη φορά, παρακαλώ, να διευκρινίζεται κατά ποία έννοια νοείται ο καφές…

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ

Από όλα τα δακρύβρεκτα και ηρωικά, που γράφει ο Μπασάρ αλ-Ασαντ στην πρώτη επίσημη δήλωσή του μετά τη φυγή του από τη Συρία, σε ένα οφείλουμε να συμφωνήσουμε μαζί του. Είναι το σημείο εκείνο που λέει πως ό,τι έκανε ήταν για την ενότητα της χώρας του και ότι ποτέ δεν επιδίωξε το προσωπικό κέρδος. Ποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό; Αν κάτι το αποδεικνύει περίτρανα και πέραν πάσης αμφιβολίας είναι ότι άφησε πίσω, στον λαό της χώρας του, τη συλλογή των αυτοκινήτων, αλλά και 26 τόνους χρυσού στην κεντρική τράπεζα! Θα μπορούσε, αν ήθελε, να τα πάρει και δεν το έκανε. Πήρε μόνο μερικά δισεκατομμύρια σε χαρτί – ζυγίζουν λιγότερο, μεταφέρονται ευκολότερα.

Η ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ

Αν ο brοεδρικός εξάδελφος Γιώργος Τσίπρας είχε εκλεγεί βουλευτής, θα έκανε και αυτός το «λάθος» του Αλέξη Τσίπρα, που καταψήφισε τις αμυντικές δαπάνες. Ο ίδιος φρόντισε να το μάθουμε, μέσω ανάρτησής του στα σόσιαλ, στην οποία διερωτάται τι μπορεί να σηματοδοτεί (sic) το «ναι» του ΣΥΡΙΖΑ στις αμυντικές δαπάνες. Αυτό που σηματοδοτεί, πάντως, του Γ. Τσίπρα είναι ότι η κύρια ιδιότητά του στην πολιτική είναι εκείνη του εξαδέλφου. Η κυρία Ζανέτ θα είναι πολύ ικανοποιημένη, είμαι βέβαιος…

Τελευταία Νέα