Σκηνή καθημερινού βίου 2024 και εξής: διανομέας – δηλαδή ντελιβεράς, όπως λέγεται αρκούντως υποτιμητικά στη δημώδη – ο οποίος εργάζεται εντατικά για να μεταφέρει τρόφιμα, άνθη, βιβλία, μικρά και ογκώδη βαριά πακέτα μετά την παράδοση της αποστολής σε διαμέρισμα αθηναϊκής μεσοαστικής-λαϊκής  πολυκατοικίας μπαίνει στο ασανσέρ και με μαρκαδόρο μαύρο γράφει πάνω στον καθρέφτη του κλωβού με μεγάλα γράμματα TIPS! Για όποιον δεν καταλαβαίνει, αυτή η χειρονομία είναι ένα είδος σήμανσης, μοντέρνου παράπονου και σημειολογικής διαμαρτυρίας.

«Tips» στα αγγλικά σημαίνει φιλοδώρημα. Στα σύγχρονα χρόνια της εργασιακής συνθήκης με αμφίβολες σταθερές αμοιβές το φιλοδώρημα είναι το οικοδόμημα της ελπίδας για την εκπλήρωση μιας επιθυμίας. Στα φιλοδωρήματα οι περισσότεροι δρομείς του μεροκάματου υπολογίζουν ότι θα μπορούν να εκπληρώσουν μέρος των υποχρεώσεών τους. Προς τρίτους, προς συγγενείς, προς τον εαυτό τους. Από τη στιγμή που χτυπούν κουδούνι και δίνουν το κουτί της πίτσας, την τσάντα του σουπερμάρκετ και του φαρμακείου, κουτί με σοκολατάκια ή την τροφή του κατοικιδίου, προσμένουν πέρα από ένα χαμογελαστό «ευχαριστώ» στο κατώφλι της πόρτας που ανοίγει και ένα μικρό αντίτιμο για την προσπάθειά τους να είναι ζεστή η παραγγελία του παρηγορητικού φαγητού, κρύος ο πρωινός καφές του καλοκαιριού, άθικτο το χάρτινο περιτύλιγμα των βιβλίων. Στο tip το επιούσιο οι διανομείς παραβιάζουν φανάρια και σήματα τροχαίας, προσπερνούν αντικανονικά με ποδήλατα και πατίνια. Ναι, δεν θα σωθούν και δεν σωζόμαστε όταν δίνουμε 50 λεπτά παραπάνω για μία παραγγελία που καταφτάνει στην πόρτα μας, όταν εξουθενωμένοι από τη δική μας κούρσα με τον χρόνο, προσμένουμε τις υπηρεσίες ταχυδιανομής και εξυπηρέτησης παραλαβής στο σπίτι.

Αυτή την υπενθύμιση βλέπουμε στις μαύρες μουντζούρες που εξαπλώνονται στις ρημαγμένες επιφάνειες των πολυκατοικιών. Και στην επόμενης γενιάς σήμανση που έχει ξεκινήσει, δηλαδή το χαραγμένο «Γ» στο κουδούνι πάνω στον μεταλλικό πίνακα της κεντρικής εισόδου, υπονοεί ότι ο παραγγελιοδότης είναι «γύφτος». Γιατί η αξία του φιλοδωρήματος παραμένει συμβολική. Ως μια αποτίμηση σεβασμού της εργασίας που παρέχει ο άλλος. Που, ως γνωστόν, δεν είναι η πιο καλοπληρωμένη δουλειά στον πλανήτη.