Αναζήτηση
Οι γιορτές μάτωσαν στο Μαγδεμβούργο και τη Νέα Ορλεάνη. Αθώοι κι ανυποψίαστοι άνθρωποι στερήθηκαν την ευκαιρία να αγκαλιαστούν με τους δικούς τους.
Ακούω όλες τις καλοπροαίρετες (συχνά…) φωνές για την ειρήνη στον κόσμο. Και προφανώς συμφωνώ.
Πάντα ο κόσμος είναι καλύτερος χωρίς πολέμους και καταστροφές. Χωρίς δολοφονίες αθώων.
Ακούω επίσης τις εκκλήσεις για εκεχειρία στη δύστυχη Γάζα. Και συμφωνώ επίσης. Μακάρι να τελειώσει το μακελειό.
Αλλά μετά; Τι θα γίνει μετά; Τι θα συμβεί μετά την εκεχειρία; Θα αναλάβει η Μποφίλιου με τη μαντίλα;
Διότι το Ισραήλ δεν ξύπνησε ένα πρωί κι αναρωτήθηκε «τι να κάνω σήμερα; Πόλεμο ή πικ νικ;» κι αποφάσισε να κάνει πόλεμο.
Μπούκαραν οι μαχαιροβγάλτες στη χώρα τους σφάζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Και γι΄ αυτό οι Ισραηλινοί τούς πλάκωσαν.
Τώρα τους λέμε «εντάξει, παιδιά. Φτάνει!».
Πολύ σωστά, τόσο αίμα χύθηκε, αλλά τα πράγματα είναι απλά. Η ειρήνη προϋποθέτει την ασφάλεια και η ασφάλεια την ειρήνη. Το ένα χωρίς το άλλο δεν μπορεί να υπάρξει.
Ωραία δηλαδή η εκεχειρία, αλλά πρέπει κι οι Ισραηλινοί να διασφαλιστούν ότι δεν θα τους σφάξουν ξανά σε πρώτη ευκαιρία.
Γι’ αυτό διέλυσαν τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ κι όσους τους κάνουν παρέα. Οχι επειδή δεν ήθελαν να πάνε για πικ νικ.
Κακά τα ψέματα, οι ηλίθιοι που σχεδίασαν κι εκτέλεσαν τη δολοφονική επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου 2023 μάλλον δεν περίμεναν ότι θα πάθουν τέτοιο στραπάτσο.
Οσοι λοιπόν κόπτονται δικαίως για την ειρήνη θα πρέπει να πουν και δυο τρεις κουβέντες για την ασφάλεια εκείνων που θα κατεβάσουν τα όπλα.
Κι εδώ τα πράγματα είναι απλά. Οι χαμένοι έχασαν. Τα μαζεύουν και τέρμα οι μαγκιές.
Διότι όσο συνεχίζεται το μακελειό, τόσο περισσότερο αίμα θα χύνεται. Και μόνο όταν σταματήσει θα μπουν οι νικητές σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης για να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί.
Ούτως ή άλλως η περιοχή θα σχεδιαστεί ξανά. Κι ας μην έχουμε ακόμη όλα τα δεδομένα στα χέρια μας.
Οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να ζήσουν χωρίς τη Χαμάς, ο Λίβανος χωρίς τη Χεζμπολάχ κι η Συρία χωρίς τους Ασαντ. Η Ρωσία τα μαζεύει, το Ιράν τα μάζεψε ήδη κι ο «άξονας της αντίστασης» ξέμεινε με κάτι Χούθι στην Υεμένη.
Μεταξύ μας, δεν θα βάλουμε και τα κλάματα.
Αν μάλιστα το Ισραήλ καταφέρει να συνεννοηθεί με τις μετριοπαθείς δυνάμεις της ευρύτερης περιοχής ώστε μετά τον πόλεμο να κερδίσουν και την ειρήνη, τότε ίσως αρχίσουμε να βλέπουμε και χαμόγελα.
