Το απόλυτο φαβορί

Το απόλυτο φαβορί

Η κυρία Σακελλαροπούλου, την οποία πολλοί και διάφοροι, τάχα έμπειροι και έγκυροι, δημοσιολογούντες εμφάνιζαν ως τα τέλη του περασμένου χρόνου ως «τελειωμένη», όσο πλησιάζουμε την «ώρα μηδέν» κατά την οποία ο πρόεδρος Κυριάκος θα δημοσιοποιήσει την πρότασή του για την επόμενη 5ετία στην Ηρώδου Αττικού, ακούγεται πλέον ως το απόλυτο φαβορί. Είναι μια υποψηφιότητα η οποία μπορεί να συγκεντρώσει ή και ξεπεράσει ακόμη και τις 200 ψήφους στη Βουλή, καθώς πλην της ΝΔ σίγουρα θα την υπερψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, διάφοροι ανεξάρτητοι από την Αριστερά, και πιθανόν και ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υλοποιήσουν αυτή τη βλακώδη ημι-απόφαση που έχουν λάβει, για υποστήριξη δικής τους υποψηφιότητας. Πέραν αυτών, η πρόταση για μία επιπλέον θητεία της κυρίας Σακελλαροπούλου απαλλάσσει τον πρόεδρο Κυριάκο από την υποχρέωση να εξηγήσει ευκρινώς και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, γιατί η νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέτυχε κατά την άσκηση των καθηκόντων της. Επειδή εμφανής λόγος για την αντικατάστασή της δεν υπάρχει. Ούτε καν πολιτικός.

Μια σοβαρή και σεμνή παρουσία

Οι άλλοι, μπορεί να έχουν. Θα ήθελαν ίσως από εκείνη, να καταγγέλλει Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο την κυβέρνηση για υποβάθμιση των θεσμών, εξαιτίας ας πούμε του σκανδάλου των υποκλοπών. Και Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή για την κατάσταση στη Δικαιοσύνη. Ή να αναλάβει… νομική σύμβουλος του συλλόγου της κυρίας Καρυστιανού για τα Τέμπη, και να καταγγέλλει επίσης κάθε τρεις και λίγο την κυβέρνηση για πράξεις ή παραλείψεις στη διερεύνηση του δυστυχήματος. Ή ακόμη χειρότερα γιατί δεν είναι ψηλή, νέα, ωραία, με διαστάσεις μοντέλου, για να παρίσταται στις εκδηλώσεις, και επίσης δεν συντηρεί με την εν γένει παρουσία της το lifestyle, αλλά αντιθέτως είναι σοβαρή, σεμνή και απολύτως προσηλωμένη στα καθήκοντά της.

Αυτά για να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι, και να μη δημιουργούνται παραπλανητικές εντυπώσεις με βάση το ποια εικόνα έχει ο καθένας στο μυαλό του…

Η πρόταση της Κουμουνδούρου

Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην υπόδειξη ενός προσώπου το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προοδευτική υποψηφιότητα» για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Δηλαδή δεν είναι πλάκα αυτά που λέγονται. Εχει ήδη έτοιμη την πρόταση, και θα είναι η πρόταση αυτή, όπως μου είπε προχθές ο άνθρωπός μου στην Κουμουνδούρου, «τέτοια που δεν θα μπορεί η Νέα Αριστερά να την απορρίψει, αλλά μόνο να την υποστηρίξει». Περισσότερες λεπτομέρειες δεν ήταν σε θέση (ή δεν ήθελε, πράγμα και το πιθανότερο) ο δικός μου να μου αναφέρει. Τον καταλαβαίνω.

Μου είπε μόνο «επειδή γράφεις για Τσίπρα, ούτε κατά διάνοια δεν συζητείται κάτι τέτοιο, ούτε για πλάκα». Και μου αράδιασε μερικούς λόγους για τους οποίους η πρόταση για «υποψηφιότητα» του προέδρου Αλέξη, του παλαίμαχου, του βετεράνου, ούτε ως πλάκα (που έκανα εγώ την Πέμπτη) μπορεί να εκληφθεί. «Ολη η προσπάθεια που γίνεται με την υποψηφιότητα, είναι να εμφανιστεί ως κοινή πρόταση της Αριστεράς. Αν μάλιστα συναινέσει και η Πλεύση Ελευθερίας, τότε θα μιλάμε για μια μεγάλη επιτυχία γιατί θα εμφανιστεί ότι ακόμη και κατακερματισμένη, η Αριστερά στην Ελλάδα υπάρχει και μπορεί να κάνει εμφανή την παρουσία της στις εξελίξεις».

Ονειρα…

Τρεις παράμετροι

Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά φευ, για τους σχεδιασμούς, υπάρχουν μερικές παράμετροι, οι οποίες μπορεί να αποδειχθούν καταλυτικές για την υλοποίησή τους. Για παράδειγμα, γιατί τώρα η Νέα Αριστερά να συνταχθεί με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όποια κι αν είναι αυτή, όταν έναν μήνα νωρίτερα, όταν ο πρόεδρος Χαρίτσης πρότεινε ως υποψήφιο πρόεδρο τον επικεφαλής της ΑΔΑΕ κ. Ράμμο, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πρώτος που έστριψε στη γωνία, πριν καν προλάβει να τοποθετηθεί κανένας άλλος;

Παράμετρος δεύτερη, πώς είναι δυνατόν να αποφασίζει ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του, χωρίς να έχουν προηγηθεί διαβουλεύσεις με τους υπολοίπους, σχετικά με το ποιον θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας;

Παράμετρος τρίτη: υπάρχει ποτέ περίπτωση να ακολουθήσει και να υποστηρίξει πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ η Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάθει… κωνσταντοπουλίαση και προτείνει για πρόεδρο τον πατέρα της Νίκο, η Ζωή, κάτι θα βρει για να απορρίψει την πρόταση. Πολύ απλά γιατί είναι η Ζωή, και κανείς δεν τη ρώτησε να προτείνει τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε ποτέ στον ορίζοντα κάτι τέτοιο…

Αστοχία στο «Σπίτι μου 2»

Παρατηρητικός αναγνώστης μου, μου επισήμανε μια αστοχία όσον αφορά τους δικαιούχους του προγράμματος «Σπίτι μου 2», η οποία ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα σε ανθρώπους που θα χρηματοδοτηθούν, καθώς ενδέχεται να τους ζητηθούν πίσω τα χρήματα που θα έχουν λάβει. Αφορά τους δικαιούχους ετών 50 – μια αρκετά σημαντική, στον αριθμό, ομάδα, η οποία θα σπεύσει να επωφεληθεί από το όντως επιβοηθητικό πρόγραμμα. Τι αναφέρει η κυβέρνηση, σχετικά με τους ανθρώπους αυτούς; Οτι εάν είσαι 50 ετών και μερικών μηνών, μπορείς να αιτηθείς τη βοήθεια, χωρίς θέμα. Τι αναφέρει όμως η Κοινή Υπουργική Απόφαση (με αρ. 189973 ΕΞ 2024 /16-12-24) στο άρθρο 3, Παρ. 2; Οτι:

«Δικαιούχοι του Προγράμματος είναι φυσικά πρόσωπα που συμπληρώνουν, κατά την 31η Δεκεμβρίου του έτους υποβολής της αίτησης, το εικοστό πέμπτο (25) έτος της ηλικίας κατ’ ελάχιστο και το πεντηκοστό (50) έτος ηλικίας κατά μέγιστο ή σύζυγοι ή πρόσωπα που συνδέονται… κ.λπ.».

Τι σημαίνει αυτό; Οτι ένας πολίτης ο οποίος γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1974 και στις 15 Ιανουαρίου του 2025, οπότε ανοίγει το πρόγραμμα, καταθέσει την αίτησή του, θα είναι ακριβώς πενήντα (50) χρονών και μερικών ημερών και θεωρείται από την κυβέρνηση δικαιούχος, σύμφωνα με τη διατύπωση της ΚΥΑ, στις 31 Δεκεμβρίου του 2025 – έναν χρόνο μετά!!! – , που θα ελεγχθεί η ηλικία του και θα είναι πια 51 χρονών, θα καθίσταται μη δικαιούχος και θα αποβάλλεται από το πρόγραμμα!!!…

Κατά τον σοβαρό αναγνώστη μου, πρέπει άμεσα να γίνει η διόρθωση, ώστε: ή θα τεθεί ως όρος, για τα φυσικά πρόσωπα, να συμπληρώνουν, κατά την 31η Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους υποβολής της αίτησης, το 50ό έτος ή τουλάχιστον, να τεθεί ως όρος, να συμπληρώνουν τα 50, κατά την ημέρα υποβολής της αίτησής τους.

Συνηγορώ, ανεπιφύλακτα.

«Το εκκρεμές της Μεταπολίτευσης»

Και συνέδρια έγιναν (το τελευταίο, το δικό μας, πολύ επιτυχημένο, για την εξωτερική πολιτική της χώρας), και βιβλία γράφτηκαν και εκπομπές πραγματοποιήθηκαν – όλα για να φωτίσουν τον μισό αιώνα της Μεταπολίτευσης. Τα 50 χρόνια Δημοκρατίας, μετά την 7χρονη καταστροφική λαίλαπα της χούντας των συνταγματαρχών. Το βιβλίο, υπό τον τίτλο «Το εκκρεμές της Μεταπολίτευσης», που θα προτείνω σήμερα, στην αυγή του 2025, οπότε και μετράμε 51 χρόνια από τη Μεταπολίτευση, είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν από μερικούς μήνες και αποτελεί μια συνοπτική καταγραφή της πορείας της χώρας όλα αυτά τα χρόνια. Ο συγγραφέας είναι ο γνωστός συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος, ο οποίος το προσδιορίζει ως «μια συνομιλία» με αναγνώστες-πολίτες με βάση τα γεγονότα και πυξίδα «τις αξίες μιας δημοκρατίας που κατακτήθηκε αλλά δεν είναι ποτέ δεδομένη». Οπως σημειώνει για τη Μεταπολίτευση δε, «πρόκειται για μία μακρά, δαιδαλώδη και συναρπαστική πορεία που αποκαλύπτει μία χώρα Ιανό με δύο πρόσωπα και εγγενείς αντιφάσεις, αλλά και Ικαρο με τα φτερά για τη σκληρή μοίρα της».

«Το εκκρεμές της Μεταπολίτευσης», που εμπεριέχει και ένα συνοπτικό ημερολόγιο όλων όσων – σοβαρών – συνέβησαν αυτήν την 50ετία, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.