Eίχε ενδιαφέρον το «ντιμπέιτ» που φιλοξένησαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ» ανάμεσα στον Γιάννη Πρετεντέρη και τον Νίκο Αλιβιζάτο για το «τι Πρόεδρο Δημοκρατίας θέλουμε». Με αφορμή όμως τον τερματισμό της προεδρικής θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, θα μπορούσε να τεθεί κι ένα άλλο ερώτημα: αντέχει η ελληνική κοινωνία μια γυναίκα σε ένα τόσο υψηλό αξίωμα;

Η Αμερική έχει απαντήσει κατηγορηματικά ΟΧΙ: το φύλο της Χίλαρι Κλίντον και της Κάμαλα Χάρις βάρυνε περισσότερο από τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Η Ελλάδα όμως δεν είναι Αμερική. Και η Σακελλαροπούλου ήταν ήδη πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας πριν μετακομίσει στην Ηρώδου του Αττικού. Eκεί, όμως, δεν «φαινόταν» και τόσο. Ενώ εδώ, η προσωπικότητά της ερχόταν στην επιφάνεια. Και ένα μέρος της κοινωνίας, το πιο οπισθοδρομικό, ενοχλούνταν από δύο χαρακτηριστικά της. Για τον δυναμισμό της – αν και γυναίκα –, της επετίθεντο, συχνά με fake news. Για την ευαισθησία της – ως γυναίκα –, τη χλεύαζαν, συχνά με υποτιμητικούς και χυδαίους χαρακτηρισμούς.

Η αλήθεια είναι πως ένας από τους λόγους που επελέγη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν ακριβώς το φύλο της: ο Πρωθυπουργός ήθελε αυτόν τον συμβολισμό και αισθανόταν αρκετά ισχυρός για να αναλάβει το όποιο ρίσκο. Πέντε χρόνια αργότερα, και με τη Σακελλαροπούλου να έχει επιδείξει σε όλο αυτό το διάστημα αυστηρή προσήλωση στα καθήκοντά της και στους θεσμούς, επικράτησαν άλλα κριτήρια, κομματικού χαρακτήρα πια, στην πρωθυπουργική απόφαση: το κόμμα έπρεπε να παραμείνει ενωμένο. Και γιατί το κόμμα κινδύνευε να διασπαστεί; Επειδή κάποιοι βουλευτές δεν γούσταραν την παρουσία της ΠτΔ σε ένα μπαρ μετά την ψήφιση του γάμου των ομοφύλων. Το πρόβλημα δεν ήταν οι πεποιθήσεις της: και ο Τασούλας ψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο. Το πρόβλημα ήταν ότι την πήραν οι κάμερες με αυτή την παρέα. Μια γυναίκα υπέρ των γκέι: ε, υπάρχουν και όρια στην ανοχή μας!

Επισήμως, βέβαια, επελέγη ο Κωνσταντίνος Τασούλας επειδή χρειαζόταν ένας έμπειρος πολιτικός στους ταραγμένους καιρούς μας. Το επισήμανε χθες τόσο η προκάτοχός του, μιλώντας για έναν «μεταβατικό κόσμο», όσο κι εκείνος, τονίζοντας ότι αμφισβητούνται ριζικά «γεωπολιτικές παραδοχές παγκόσμιας σημασίας». Πού είναι γραμμένο όμως ότι οι προκλήσεις αυτές μπορεί να αντιμετωπιστούν μόνο από άνδρα και μόνο από πολιτικό; Εκεί που χρειάστηκε, στην υπεράσπιση των πάγιων ελληνικών θέσεων απέναντι στην Τουρκία και στην ανυποχώρητη υποστήριξη της Ουκρανίας, η Σακελλαροπούλου έδειξε μια ζηλευτή αποφασιστικότητα. Λεπτομέρεια: αυτά που έλεγε, τα πίστευε κιόλας! Σε μια εποχή που θριαμβεύει ο λαϊκισμός, εκείνη υπήρξε αυθεντική, σχεδόν αθώα.

Στις 12.25 χθες το πρωί, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποχαιρέτισε το Προεδρικό Μέγαρο. Για να παραφράσουμε τον Φρανκ Σινάτρα, τα έκανε όλα her way.

Τελευταία Νέα