O Ροζάκης αυτή τη φορά τη γλίτωσε. Ο ομότιμος καθηγητής και πρώην υφυπουργός ήταν εντός «γραμμής» στην τοποθέτησή του στον Κύκλο Ιδεών, με αποτέλεσμα αυτοί που χθες τον χαρακτήριζαν μειοδότη, σήμερα να τον επαινούν. Τη θέση του πήρε τώρα ο νέος υφυπουργός Ενέργειας Νίκος Τσάφος, εναντίον του οποίου επιτίθενται συντονισμένα η σκληρή Δεξιά και η πέραν του Κέντρου Αριστερά. Και αν κρίνουμε από την αντίδραση του Πρωθυπουργού στην υπόθεση Δοξιάδη, δεν αποκλείεται αργά ή γρήγορα να τον αδειάσει κι αυτόν.

Κατ’ αρχάς μια διευκρίνιση για τα εισαγωγικά. Το τι λέει και τι γράφει ο καθένας σε αυτή τη χώρα δεν θα του το υπαγορεύει κανένα κέντρο και καμιά αστυνομία της σκέψης. Γραμμή δεν δίνουν ούτε «έντυπα που καμώνονται τις εφημερίδες» ούτε «κόμματα που αναζητούν 15 λεπτά επικαιρότητας», όπως πολύ επιτυχημένα έγραφε προχθές ο Δημήτρης Δουλγερίδης. Γραμμή μπορεί να δίνει ο Πρωθυπουργός στους υπουργούς του, αλλά κι αυτό είναι σχετικό: όταν ο τότε υπουργός Επικρατείας (και, ευτυχώς, σήμερα ακόμη υπουργός Εξωτερικών) Γιώργος Γεραπετρίτης έλεγε τον Οκτώβριο του 2020 ότι «η κόκκινη γραμμή μας είναι τα έξι μίλια», δεν διάβαζε κανένα κυβερνητικό εγχειρίδιο. Το αυτονόητο έλεγε, που για τους ακραίους συνιστούσε «απεμπόληση δικαιωμάτων», για να θυμηθούμε τον Ροζάκη.

Ας έρθουμε τώρα στον Τσάφο. Είναι προφανές ότι η αναφορά του στα κατεχόμενα ως «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» δεν συνιστούσε αποδοχή του διαμελισμού της Κύπρου, αλλά μια άστοχη διατύπωση για την οποία και ζήτησε συγγνώμη. Η ανάρτησή του όμως για την οποία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν χθες την παραίτησή του με βαρύγδουπες εκφράσεις («ο Πρωθυπουργός είναι βαρύτατα εκτεθειμένος», «για εμάς και τον ελληνικό λαό είναι αδιανόητη οποιαδήποτε υποχώρηση») είναι κάτι διαφορετικό. Εδώ το αυτονόητο θεωρείται απεμπόληση δικαιωμάτων όχι πλέον μόνο από τους ακραίους, αλλά και από τους λαϊκιστές και όσους ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικιστικού ακροατηρίου.

Η διαμάχη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πράγματι «δεν είναι για την ενέργεια»: όπως είχε πει παλιότερα ο Θάνος Ντόκος, αν Ελλάδα και Τουρκία οριοθετούσαν την υφαλοκρηπίδα τους σε ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, θα μπορούσαν να συζητήσουν στη συνέχεια τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Κάποια από αυτά που θέλει η Τουρκία πράγματι «έχουν αξία»: το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα, κι αυτό δεν το λένε κάποιοι μειοδότες, το έχει πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αν, άλλωστε, η Αθήνα δεν θεωρούσε ότι η άλλη πλευρά έχει σε ορισμένα πράγματα δίκιο, θα είχε απορρίψει οριστικά και αμετάκλητα κάθε διάλογο μαζί της. Και, φυσικά, ορισμένοι ισχυρισμοί της Τουρκίας, όπως οι γκρίζες ζώνες, είναι «παράλογοι».

Το ότι αυτή η κυβέρνηση τα έχει κάνει θάλασσα σε πολλούς τομείς έχει κάνει την αντιπολίτευση να χάνει το μέτρο. Δεν μπορεί να κάνει όμως και τους πολίτες να ξεχνούν τα βασικά.

Τελευταία Νέα