Αναζήτηση
Θέατρο του παραλόγου
Νομίζω ότι αυτό το σκηνικό που στήθηκε γύρω από την υπόθεση της Προανακριτικής για τον πρώην υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο θυμίζει θέατρο του παραλόγου. Κι επειδή στη χώρα μας, ένα από τα πολλά «είδη» που ανθούν, είναι και αυτό του συνταγματολόγου (τα υπόλοιπα υποθέτω, τα γνωρίζετε – σεισμολόγοι, μετεωρολόγοι κ.λπ.) ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στη σειρά. Γιατί στο τέλος της ημέρας, θα καταλήξουμε στην ουρά προ του γραφείου κινήσεως ασθενών, της κλινικής «Σινούρη». Ενα κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, αποφασίζει να καταθέσει πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής εις βάρος του υφυπουργού Τριαντόπουλου, για όσα κατηγορείται ότι (δι)έπραξε σχετικά με το μπάζωμα-ξεμπάζωμα του χώρου του δυστυχήματος. Η πρόταση γίνεται δεκτή από τη Βουλή, καθώς συναινεί, μη μπορώντας να κάνει κάτι διαφορετικό, και η κυβερνητική πλειοψηφία. Καλά ως εδώ; Καλά, και πάμε παρακάτω. Συγκροτείται η Προανακριτική Επιτροπή, και μια-δυο ημέρες πριν από την πρώτη συνεδρίασή της, ο υπό κατηγορία πρώην υφυπουργός έχει (;) τη φαεινή ιδέα να αιτηθεί να πάει η υπόθεσή του απευθείας σε Δικαστικό Συμβούλιο. Γίνεται ο κακός χαμός.
Πού κρύβεται η αλήθεια;
Η κυβέρνηση επαινεί τον Τριαντόπουλο, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός του απονέμει εύσημα για τη «γενναιότητά» του, να ζητήσει την παραπομπή του σε φυσικό δικαστή, η αντιπολίτευση όμως λέει όχι. Παρότι προηγουμένως, νυχθημερόν ζητούσε να κριθεί ο πρώην υφυπουργός από τη Δικαιοσύνη.
Η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση για παλινωδίες, και ότι άλλα έλεγε πριν, και άλλα υποστηρίζει τώρα, η δε αντιπολίτευση θεωρεί πως ο φουκαράς Τριαντόπουλος, που μου θυμίζει μπάλα σε κλωτσοσκούφι, ζήτησε την παραπομπή του στο Δικαστικό Συμβούλιο προκειμένου να διευκολύνει το Μέγαρο Μαξίμου. Το οποίο αν συνέχιζε τις εργασίες της η Προανακριτική, πιθανόν να τα έβρισκε λιγάκι μπαστούνι, μια και ο Τριαντόπουλος εκείνες τις τρομερές ημέρες είχε την έμπνευση να στείλει ένα mail σε κάνα δυο στο Μέγαρο Μαξίμου, για να τους ενημερώσει.
Πού είναι η αλήθεια, και πού το θέατρο σε όλα αυτά;
Καμουφλάρουν τις επιδιώξεις τους
Να το εξηγήσουμε, διότι πέφτει πολύ… «μπαλαμούτι» (σε γλώσσα slang η λέξη χρησιμοποιείται προκειμένου να περιγραφεί η απάτη, το ψέμα, το παραμύθι, η συνειδητή εξαπάτηση), γύρω από όλο αυτό, και δεν το αντέχω. Κάπου όπα, δηλαδή. Και επιπλέον διότι και οι μεν και οι δε, πιθανόν δεν έχουν αντιληφθεί πως η κοινωνία είναι εξοργισμένη με τα τερτίπια τους. Λοιπόν, είτε λειτουργούσε και αποφάσιζε η Προανακριτική περί της ενοχής του πρώην υφυπουργού, είτε γινόταν δεκτό το «αίτημα» του Τριαντόπουλου, στο τέλος της «ημέρας» πάλι σε Δικαστικό Συμβούλιο θα κατέληγε! Ετσι όπως τον έχουν κάνει (σαν τα μούτρα τους, κυριολεκτικά!!) τον «νόμο περί ευθύνης υπουργών», η κατάληξη θα ήταν ακριβώς η ίδια.
Και τώρα στην ουσία: αφού λοιπόν σε Δικαστικό Συμβούλιο θα παρεπεμπόταν ο Τριαντόπουλος, είτε έτσι είτε αλλιώς, προς τι όλο αυτό το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, που λέγανε παλιά;
Απλά είναι τα πράγματα, πιο απλά δεν γίνονται. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, λένε την αλήθεια. Καμουφλάρουν τις επιδιώξεις τους, κάτω από νομικίστικες ανοησίες, και μεγαλόστομες μπαρούφες, ότι τάχα μου αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η αλήθεια.
Τι (δεν) θέλει η κυβέρνηση
Ποια αλήθεια; Αν ήθελαν να πουν αλήθειες, η κυβέρνηση θα παραδεχόταν ότι δεκάρα δεν δίνει για να απαντήσει στο αίτημα της κοινωνίας οι πολιτικοί να οδηγούνται στον φυσικό τους δικαστή. Οτι όλη της η στάση απέναντι στα πράγματα υπακούει στη λογική ότι μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει μια ώρα νωρίτερα. Δεν θέλει τη διαιώνιση της δημόσιας συζήτησης για τα Τέμπη, δεν της αρέσει καθόλου που την απειλούν και με άλλες προανακριτικές για στελέχη της, και την τρομάζει να υπάρχουν τα Τέμπη στο προσκήνιο, ως η τροφοδότρια ύλη που θα οδηγεί κόσμο στις συγκεντρώσεις, τις οποιεσδήποτε και για οποιοδήποτε άλλο θέμα, συγκεντρώσεις. Θέλει μια υπόθεση, αυτή του Τριαντόπουλου, να τελειώνει όσο πιο γρήγορα γίνεται, και να πάμε παρακάτω. Τουτέστιν, η απευθείας ανάθεση της υπόθεσης στο Δικαστικό Συμβούλιο δεν σημαίνει μόνο παράκαμψη της Προανακριτικής, σημαίνει κερδισμένο χρόνο, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, στο πεδίο της πολιτικής. Διότι από την άλλη πλευρά, τυχόν λειτουργία της Προανακριτικής θα σήμαινε διαιώνιση του θέματος «συγκάλυψη-ευθύνες» για τα Τέμπη, για μήνες ακόμη.
Τι (δεν) θέλει η αντιπολίτευση
Ποια αλήθεια (μέρος δεύτερο): αν η αντιπολίτευση μιλούσε τη γλώσσα της αλήθειας, θα παραδεχόταν ότι στην υπόθεση «μπάζωμα-ξεμπάζωμα» δεν στοχεύει μόνο τον Τριαντόπουλο, αλλά ολόκληρο το Μέγαρο Μαξίμου, του Κυριάκου συμπεριλαμβανομένου.
Στη λογική ότι σιγά μη χάσουμε την ευκαιρία να τους σφυροκοπάμε μέρα-νύχτα, και να ζητάμε διαρκώς, από το πρωί ως το βράδυ, να εμφανιστεί να καταθέσει ενώπιον της Προανακριτικής ακόμη και ο Κυριάκος. Σ’ αυτόν δεν ήταν υφυπουργός ο Τριαντόπουλος την εποχή του δυστυχήματος; Να εμφανιστεί ενώπιον της Προανακριτικής να μας δηλώσει αν είχε γνώση ή όχι των ενεργειών, επί του πεδίου, του υφυπουργού του. Και να μας ενημερώσει αν του έδωσε εντολές τι να κάνει. Ή να τον καταγγείλει ότι ο άλλος, πήρε πρωτοβουλίες από μόνος του.
Και επειδή, προφανώς δεν θα εμφανιζόταν ο Κυριάκος ενώπιον της Προανακριτικής, γιατί να χάσουμε την ευκαιρία να βγαίνουμε και στις τηλεοράσεις, να τους καταγγέλλουμε, και πρώτον εκείνον, ότι συγκαλύπτουν την υπόθεση με τα Τέμπη;
Ο καβγάς δηλαδή, γίνεται για το (επικοινωνιακό) πάπλωμα. Και τίποτε περισσότερο. Αντε σε μερικούς, να έχει περάσει από το μυαλό, ότι έχοντας στη γωνία για κανένα 3μηνο την κυβέρνηση, και χτυπώντας την ανελέητα, δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί…
Αυτό είναι όλο. Κι ό,τι άλλο ακούτε, είναι, το αναφέρω και προηγουμένως, «μπαλαμούτι» της κακιάς ώρας…
Τι εστί Δικαστικό Συμβούλιο
Ολοκληρώνω αυτή την άτυπη ενημέρωση, περί της υποθέσεως Τριαντόπουλου, με τα εξής πληροφοριακά περί του Δικαστικού Συμβουλίου: πρόκειται για ένα 5μελές όργανο, τα μέλη του οποίου προκύπτουν διά κληρώσεως. Αποτελείται από τρία μέλη του Αρείου Πάγου και δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ενα από τα μέλη του Συμβουλίου, ορίζεται εισαγγελέας, ενώ ένα άλλο ανακριτής επί της υποθέσεως. Ο ανακριτής, που διαθέτει όλες τις αρμοδιότητες και τις εξουσίες που παρέχει η δικονομία σε έναν δικαστικό λειτουργό ο οποίος έχει αναλάβει κάποιο ανακριτικό έργο, μπορεί να καλέσει τον οιονδήποτε – πλην του υπό κατηγορία πολιτικού – να καταθέσει ενώπιόν του ό,τι γνωρίζει για την υπόθεση. Αφού ολοκληρώσει τον κύκλο των καταθέσεων και συνεκτιμήσει και τα στοιχεία που διαθέτει, θα στείλει το πόρισμα των ερευνών του στον εισαγγελέα ο οποίος θα το εξετάσει μαζί με το υπόλοιπο Δικαστικό Συμβούλιο, ώστε να εκδοθεί βούλευμα για τον υπό κατηγορία πολιτικό. Το βούλευμα ή θα απαλλάξει οριστικά τον κατηγορούμενο ή θα τον παραπέμψει σε δίκη με τη συγκρότηση Ειδικού Δικαστηρίου. Σε περίπτωση παραπεμπτικού βουλεύματος συγκροτείται Ειδικό Δικαστήριο αποτελούμενο από επτά αρεοπαγίτες και έξι συμβούλους Επικρατείας που θα οριστούν, επίσης κατόπιν κληρώσεως.
Αυτό είναι όλο, το έργο. Τώρα δεν έχετε κανένα κενό. Ελπίζω τουλάχιστον…
