Νίκος Χαρδαλιάς – Από την καλή και από την ανάποδη

Από την καλή…

«Εγώ με τη Γιώτα το κάνουμε τρεις φορές την ημέρα. Και τέσσερις αν χρειαστεί». «Καλά, κόψε κάτι». «Οχι, τι να κόψω; Τρεις και τέσσερις και πέντε». «Σιγά μην είναι και 45». «Τώρα αλήθεια, θες να κάνουμε αυτή τη συζήτηση;». «Νίκο, δεν είναι θέμα ποσότητας. Είναι θέμα ποιότητας». «Τώρα να βάζεις θέματα ποιότητας σε μένα; Εχεις κάποιο παράπονο; Δηλαδή έχεις να μου πεις κάτι;». Η στιχομυθία χάνει κάτι στο χαρτί. Τα σεξουαλικά υπονοούμενα διαβάζονται αλλά μόνο όταν δει την εικόνα του βίντεο ο εξασκημένος θεατής διαφημιστικών τίζερ συνειδητοποιεί πως οι πικάντικοι υπαινιγμοί είναι εύκολοι, το να είσαι πνευματώδης δεν είναι. Παρ’ όλα αυτά, ο μέσος καταναλωτής πολιτικών προϊόντων είθισται να παραμένει ανοιχτός στην ικανοποίηση τεχνητά προκαλούμενων φαντασιώσεων. Και ο Νίκος Χαρδαλιάς, ύστερα από 30 χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά – εκ των οποίων μόνο όσα βρέθηκε στην κεντρική σκηνή δεν υπήρξε αιρετός –, ξέρει να δίνει στον λαό αυτό που θέλει.

Ετσι, προτού παρουσιάσει επίσημα την καμπάνια της Περιφέρειας Αττικής για την ανακύκλωση «Μάθε να το κάνεις σωστά», την Τετάρτη, θέλησε να ιντριγκάρει το κοινό προκειμένου να κερδίσει την προσοχή του. Σύμφωνα με εσωκομματικούς του φίλους, άλλωστε, έχει γράψει πολλές εργατοώρες πολιτικής επικοινωνίας στο βιογραφικό του – δεν αναφέρονται στο μεταπτυχιακό του πάνω στο αντικείμενο, μιλάνε για την πρακτική που έκανε στο πεδίο από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός τον αναβάθμισε από γενικό γρααμματέα σε υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων.

Ξεκίνησε σαν το πρόσωπο του επιχειρησιακά έτοιμου κράτους που απαιτούσε να αναλάβει ο καθένας την ατομική του ευθύνη στην τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων κατά τη διάρκεια της πανδημίας κι έφτασε να συντονίζει την ομάδα κρούσης της ΝΔ που όργωσε την επικράτεια μεταξύ των δύο εθνικών αναμετρήσεων του 2023. Το νεοδημοκρατικό κουτσομπολιό λέει ότι εκείνος της έδωσε την κωδική ονομασία «γαλάζια γεράκια». Επιλογή απόλυτα συμβατή με την πολιτική προσωπικότητα κάποιου ο οποίος μάλλον απολάμβανε το παρατσούκλι «Νικ Χαρντ» (που του κόλλησαν εξαιτίας του αυστηρού ύφους με το οποίο ενσάρκωσε τον ρόλο του κακού μπάτσου δίπλα στον καλό, Σωτήρη Τσιόδρα).

Για τους μυημένους στα κεντροδεξιά πράγματα, είχε ταξινομηθεί ως «άνθρωπος των ειδικών αποστολών» πολύ προτού πάρει το χρίσμα της ΝΔ για τη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, όταν ο αρχηγός του κόμματος αποφάσισε πως το ζεϊμπέκικο του Πατούλη μουτζουρώνει την εικόνα των 100 πρώτων ημερών της δεύτερης τετραετίας. Κοινοβουλευτικός της συμπολίτευσης βάζει στη λίστα των ατού του και τη λαϊκότητά του. Γιατί «δεν προσποιείται πως είναι λαϊκός. Είναι στ’ αλήθεια έτσι, όποιον κι αν έχει απέναντί του».

…και από την ανάποδη

Το λαϊκό παιδί από τον Βύρωνα έζησε τον πολιτικό του μύθο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης μητσοτακικής διακυβέρνησης. Οι αμέτρητες ώρες τηλεοπτικού χρόνου που κατανάλωσε σε live ενημερώσεις – είτε για τον κορωνοϊό είτε για τα πύρινα μέτωπα – διαμόρφωσαν τον πολιτικό του χαρακτήρα, εκτιμούν πηγές που τον ξέρουν από την πρώτη του περίοδο στην Αυτοδιοίκηση. Σε εκείνη τη φάση κόμμα και κυβέρνηση είχαν μόνο καλά λόγια για τις επιδόσεις του. Του αναγνώριζαν χωρίς δισταγμό πως έφτιαξε το War Room στον Φάρο της Πολιτικής Προστασίας, για παράδειγμα. Σήμερα, πάλι, ενώ κάθεται στην καρέκλα του μικρού πρωθυπουργού της Αττικής, τα στόματα στην κυβερνώσα παράταξη ανοίγουν και για να του καταλογίσουν εγωπάθεια.

Κάποιοι δεν ξεχνούν πως όταν μετακινήθηκε από την Κηφισίας στη Μεσογείων δεν έκρυβε την πικρία του σε συνομιλητές του, υποστηρίζοντας ότι ο πολιτικός προϊστάμενος του νεοσύστατου υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας βρήκε μια δομή σεταρισμένη κατόπιν δικών του ενεργειών – τι κι αν ο τελευταίος είχε διατελέσει επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης Κρίσεων στην Κομισιόν του Γιούνκερ κι έφτασε με εύσημα στην Αθήνα;

Αλλοι υπενθυμίζουν ότι πριν από λίγο καιρό πέρασε μια σοβαρή κρίση η σχέση του με τον Πρωθυπουργό επειδή δεν τον πρότεινε για πρόεδρο της Ενωσης Περιφερειών Ελλάδας, αφού ο Τζιτζικώστας μετακόμισε στις Βρυξέλλες, αλλά προτίμησε τον περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου – ο οποίος ήταν ήδη αντιπρόεδρος του οργάνου. Η «απόρριψη» εκλήφθηκε ως μη αναγνώριση των προσπαθειών του να ξεκολλήσει πολλά από τα έργα που έχουν εξελιχθεί στα αττικά συνώνυμα του γεφυριού της Αρτας.

Κατά ορισμένες κακές αυτοδιοικητικές γλώσσες, βέβαια, η ερμηνεία που προτίμησε ήταν ένδειξη της αλαζονείας ενός πολιτικού που έχει συνηθίσει – αν όχι εθιστεί – στους προβολείς. Για να στηρίξουν την ανάγνωσή τους, μάλιστα, επικαλούνται το ταξίδι του στη Σαντορίνη όσο το νησί περίμενε έναν μεγάλο σεισμό τον Φεβρουάριο. Πήγε εκεί και δήλωσε ότι η Περιφέρειά του είναι δίπλα σε κάθε Σαντορινιό. Ή, όπως το θέτει τοπικός άρχοντας, «έκανε ψιλόβροχο στον Χατζημάρκο». Το ίδιο φάνηκε να κάνει και στον Δούκα με το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Και έκτοτε γνωρίζοντες τα παρασκήνια των ΟΤΑ παρατηρούν πως «δεν υπάρχει καλή συνεννόηση μεταξύ Περιφέρειας Αττικής και Δήμου Αθηναίων ούτε για τα αντιπλημμυρικά ούτε για τα σχολεία». «Κάνει ό,τι αυτός θέλει» συμπληρώνει ένας.

Οι επικοινωνιολόγοι συχνά προειδοποιούν πως η υπερβολική δόση αυταρέσκειας μπορεί να προκαλέσει ανήκεστη πολιτική βλάβη. Επομένως, δεν είναι σίγουρο ότι ο Χαρδαλιάς του 2025 θα μάθει να διαχειρίζεται την εικόνα του σωστά μελετώντας τον Χαρδαλιά που απέκτησε πανελλαδικά τη φήμη του doer πριν από πέντε χρόνια.