Αναζήτηση
«Χρειάζεται και θα τρέξουμε πιο γρήγορα», έγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κυριακάτικη ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου, «ώστε το αποτύπωμα της καλής πορείας της οικονομίας να φτάσει σε όλους». Μερικές ημέρες πριν, ο ίδιος αποφάσιζε, μέσω του κυβερνητικού ανασχηματισμού, να χρεώσει σε έναν από τους εκπροσώπους της νεότερης γενιάς, στον Κυριάκο Πιερρακάκη, αυτή την ειδική αποστολή. Ποια; Τη σύνδεση (και επικοινωνιακά) της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και, κυρίως, των όποιων θετικών δημοσιονομικών ειδήσεων με την καθημερινή ζωή των πολιτών.
Για την κυβέρνηση και το κόμμα ακολουθεί (ουσιαστικά και επικοινωνιακά) η εβδομάδα του κατώτατου μισθού: στο Υπουργικό Συμβούλιο της ερχόμενης Τετάρτης, θα γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις για τη νέα αύξηση. Την ίδια ώρα που ο Μητσοτάκης χαρακτήριζε τη «σταθερά ανοδική πορεία των εισοδημάτων» ως πυλώνα για μια πιο ισχυρή κοινωνία, στην επικοινωνιακή επίθεση έμπαινε και η ΝΔ, καρφώνοντας «τους γνωστούς μηχανισμούς των τρολ» και τη «διασπορά fake news» σχετικά με την ετήσια φορολογική επιβάρυνση που παρουσιάζεται ως μηνιαία: σε περίπτωση αύξησης από τα 830 που είναι σήμερα στα 880 ευρώ, λέει η Πειραιώς, η επιπλέον φορολογική επιβάρυνση θα συνεχίσει να είναι «από μηδενική για όσους έχουν παιδιά έως 9,5 ευρώ τον μήνα για όσους δεν έχουν εξαρτώμενα μέλη». Δεν λείπουν ασφαλώς τα γαλάζια non paper, εκείνα που θυμίζουν ότι έρχεται η πέμπτη αύξηση μισθών από το 2019, ότι ο στόχος είναι τα 950 ευρώ έως το 2027, ότι για πρώτη φορά η προστασία του κατώτατου μισθού επεκτείνεται και στο Δημόσιο, ότι από το 2028 θα γίνεται αυτόματα με μαθηματικό τύπο, βάσει πληθωρισμού και παραγωγικότητας.
Στη χειρότερη φάση της από το 2019 και σαφέστατα εκτός τροχιάς επίτευξης αυτοδυναμίας, η κυβέρνηση στρέφει τους προβολείς στην οικονομία. Θεωρεί ότι αυτό το χαρτί δεν έχει καεί – ακόμα. Πιστεύει ότι μέσω της οικονομίας μπορεί να τραβά διαχωριστικές γραμμές από τους πολιτικούς αντιπάλους της. Ρίχνει το βάρος σε μια συντεταγμένη επικοινωνία προς τους πολίτες οποιουδήποτε θέματος αφορά την τσέπη του και τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Διότι στο τέλος της μέρας (και της κυβερνητικής θητείας), it’s the economy.
