Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εμφανίστηκε χθες στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, όπου επανέφερε στοιχεία των εξαγγελιών για τα οικονομικά του Αλέξη Τσίπρα πριν γίνει κυβέρνηση – το νόμισμα δεν είναι φετίχ («δεν υπερασπιζόμαστε τον δογματισμό των νομισμάτων») – ή για την αλλαγή που η ίδια υπόσχεται (ο Τσίπρας θα άλλαζε την Ευρώπη, η πρόεδρος με τις καρδούλες θέλει να αλλάξει «και τον κόσμο»). Επίσης, έκανε γνωστό ότι δεν θα είναι ελεήμων με τον άλλοτε πρόεδρό της, Τσίπρα, που τον βλέπει «σε λαγούμι».

Ανάμεσα σε πολλά, όμως, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που τόσο υποτίθεται νοιάζεται για τη δικαιοσύνη στο δυστύχημα των Τεμπών, υπήρξε ανεύθυνη και διαστρεβλωτική στο ζήτημα της Μαρφίν, στην οποία αναφέρθηκε με εξωφρενικά βέβηλο τρόπο, λέγοντας με έμφαση τα εξής:

«Είπα πριν από κάποιες μέρες στον κ. Χρυσοχοΐδη ότι “κύριοι, έχετε εργαλειοποιήσει τη Μαρφίν”. Πριν από 15 χρόνια είχαν ανακοινώσει πως θα έβρισκαν τους ενόχους και δεν τους έχουν βρει. Είναι προφανές ότι δεν θέλουν να τους βρουν γιατί είναι δικοί τους. Αν δεν ήταν προβοκάτσια, θα τους είχαν βρει».

Η ιδέα ότι η Μαρφίν είναι προβοκάτσια, ότι δηλαδή τους σκότωσε η κυβέρνηση προφανώς για να φοβίσει τους αντιμνημονιακούς διαδηλωτές, είναι πρωτοφανής και προϊόν του τρόπου με τον οποίο εξηγεί τα φαινόμενα η Ζωή Κωνσταντοπούλου: μπερδεύοντας πραγματικά δεδομένα με φήμες, θεωρίες συνωμοσίας και αυθαίρετες ερμηνείες.

Εν πρώτοις, όταν καταγγέλλει προβοκάτσια οφείλει να πει ποιος την έκανε. Το 2010, που κάηκε το υποκατάστημα της Μαρφίν στη Σταδίου, κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε κάνει λόγο για «ωμή δολοφονική ενέργεια». (Απορώ μάλιστα που δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμα ο μηχανισμός του κόμματος, απέναντι σε μια τέτοια συκοφαντία). Υπονοεί κάτι για το κόμμα που, σήμερα, ανέσυρε την ίδια από το περιθώριο, συνυπογράφοντας και μαζί της την πρόταση δυσπιστίας στη σημερινή κυβέρνηση;

Δεύτερον, όταν καιγόταν το κτίριο της τράπεζας και όσοι είχαν εγκλωβιστεί μέσα αγωνίζονταν να βγουν, διαδηλωτές τούς φώναζαν «να καείτε» (από μαρτυρίες στη δίκη, όπου οι κατηγορηθέντες αθωώθηκαν), ενώ έχουν δημοσιευτεί άλλες μαρτυρίες ότι κάποιοι προσπάθησαν να εμποδίσουν τα οχήματα της Πυροσβεστικής να προσεγγίσουν το σημείο. Τόσο συντονισμένοι ήταν οι «προβοκάτορες» με τις διαθέσεις των διαδηλωτών;

Τρίτον, τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έγινε προσπάθεια από το κόμμα το οποίο την έχρισε πρόεδρο της Βουλής να ξεχαστεί η Μαρφίν – και, αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε στα εγκαίνια του μνημείου, το οποίο κατ’ επανάληψη καταστράφηκε από κουκουλοφόρους. Αν ήταν προβοκάτσια δεν θα έπρεπε να την αναδείξουν, αντί να την κρύβουν;

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όλα αυτά τα ξέρει – αλλά επιλέγει να αμφισβητήσει κάτι αδιαμφισβήτητο, ένα πραγματικό έγκλημα. Προφανώς, αυτό που τη νοιάζει είναι να φτιάχνει γενικευτικά προφίλ πολιτικού υπόκοσμου για τους αντιπάλους της, προκειμένου να ενισχύεται η δική της εικόνα, στηριζόμενη στα λαϊκά δικαστήρια που νομίζει ότι εκπροσωπεί. Δεν είναι πρωτοφανής στάση, όλα αυτά είχαν επαναληφθεί το διάστημα 2010-2015. Με ηθικού τύπου γενικές κατηγορίες, με ανέφικτες υποσχέσεις, με οργή και μίσος φτάσαμε στον θίασο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο έργο του πρώτου εξαμήνου του οποίου η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν ουσιαστικά ενεργή, μαζί με Τσίπρα, Βαρουφάκη, Καμμένο και τ’ άλλα τα παιδιά.

Η επανάληψη με άλλες συνθήκες του ίδιου έργου σήμερα την ευνοεί. Αλλά το υλικό διά του οποίου πολιτεύεται (οι φήμες, τα ψέματα, η εχθροπάθεια, οι μισές αλήθειες) είναι διαβλητό. Και δεν μαγεύει μόνο. Εκθέτει κιόλας.

Τι συμβαίνει με το θέατρο Ολύμπια

Πριν από μερικές εβδομάδες, προσπαθώντας να διασταυρώσω μια πληροφορία, τηλεφώνησα στον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, για να τον ρωτήσω αν αληθεύει η πληροφορία ότι το θέατρο Ολύμπια της οδού Ακαδημίας θα εκχωρηθεί σε μεγάλο θεατρικό επιχειρηματία. Ο δήμαρχος με διαβεβαίωσε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κι ότι έχει εμπιστοσύνη στον Τάση Χριστογιαννόπουλο, που είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του.

Προφανώς, το πίστεψα. Ωστόσο, την εβδομάδα που πέρασε διαβάζω διάφορα περί συμβάσεως του Δήμου με έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς επιχειρηματίες ενώ, προχθές, ο Νίκος Σοφιανός, εκπρόσωπος της δημοτικής παράταξης που πρόσκειται στο ΚΚΕ, έφερε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, ζητώντας πληροφορίες αν τα σχετικά δημοσιεύματα που κάνουν λόγο «για παραχώρηση τμήματος της λειτουργίας της θεατρικής σκηνής σε επιχειρηματία, προφανώς με αντίτιμο» λένε την αλήθεια ή όχι (οι πληροφορίες λένε ότι εκχώρησε το 80% της λειτουργίας του θεάτρου).

Αν είναι ψέμα, ο δήμαρχος ας το διαψεύσει. Αν όμως έχει σκοπό να το εκχωρήσει σε ιδιώτη, αντί να κρύβεται, οφείλει να βγει και να πει γιατί και σε ποιον θα το δώσει, με ποιους όρους, με ποια διαδικασία, με τι οικονομικό όφελος για τον Δήμο και με τι πολιτιστικό αποτύπωμα για την πρωτεύουσα. Πόσο καιρό ακόμα θα κρύβεται ο δήμαρχος;

Τελευταία Νέα